https://crimethinc.com/feed/faCrimethInc. : FA CrimethInc. ex-Workers’ Collective: Dein kostenloses Ticket in eine andere Welthttps://de.crimethinc.com/assets/icons/icon-600x600-29557d753a75cfd06b42bb2f162a925bb02e0cc3d92c61bed42718abba58775f.pnghttps://de.crimethinc.com/assets/icons/favicon-efac4460fc49353986831b21650af3dce27f87fa1fa8636d3ea0e858382ae449.icoCrimethInc. Ex-Workers Collectivehelp@crimethinc.comhttps://crimethinc.com/2020/09/24/rhnmy-mqblhy-mtrdyn-b-zkhm-glwlh-chyzy-khh-hmh-byd-bdnnd2020-09-24T18:19:34Z2022-05-20T23:30:07Zراهنمای مقابلهی معترضین با زخم گلوله : چیزی که همه باید بدانندگر آموزشهای پزشکی ندیدهاید، چیزهایی وجود دارد که میتوانید انجام دهید تا شانس زنده ماندن کسی را که در اطراف شما تیر خورده است، افزایش دهید – چیزهای سادهای از قبل یافتن موقعیت نزدیکترین مرکز تروما.
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/09/24/header.jpg" /></figure>
<p>شلیک گلوله در اعتراضات رو به افزایش است. این به این معنا نیست که باید ترسید. با این وجود، هرچقدر که نزاع سیاسی مفصلبندی میشود، مهم است به این فکر کنیم که چگونه میتوانیم از یکدیگر مراقبت و حفاظت کنیم. خبر خوب این است که حتی اگر آموزشهای پزشکی ندیدهاید، چیزهایی وجود دارد که میتوانید انجام دهید تا شانس زنده ماندن کسی را که در اطراف شما تیر خورده است، افزایش دهید – چیزهای سادهای از قبل یافتن موقعیت نزدیکترین مرکز تروما. اگرچه این موضوع ممکن است استرسزا باشد، اما راهنمای زیر ممکن است بتواند شما را برای کمک به نجات جان افراد مجهز کند.</p>
<p>در حالی که بسیاری از معترضین آموختهاند که چگونه برای مقابله با گاز اشک آور، اسپری فلفل، گلولههای لاستیکی، LRADها، ضربات باتوم و دستگیری آماده شوند، تعداد کمی از آنها در حال حاضر برای پاسخ به زخمهای ناشی از اصابت گلوله آماده هستند. این راهنما برگرفته از تجربیات چندین نفری است که در جریان درگیریهای سیاسی و اجتماعی شاهد چنین چیزی بودهاند.</p>
<p>اگرچه این متن از دانش عملی تعدادی از افراد با آموزش رسمی و تجربه خیابانی بهره میبرد، اما توصیههای پزشکی حرفهای نیست. این راهنما بعضا شامل برخی از اطلاعاتی است که عمدتا برای پزشکان با تجربه در خیابان مفید خواهد بود، اما بیشتر آنها برای عموم خوانندگان قابل فهم است. هدف این راهنما این نیست که جای آموزش واقعی پاسخ به زخم گلوله یا سایر مداخلات پزشکی را بگیرد. ما خوانندگان را تشویق میکنیم که در پی کسب آموزشهای اضافی، مهارتها و ابزارهای حیاتی برای واکنشهایی برای نجات زندگی باشند. در این راهنما وسایل مختصری معرفی میشوند که خوب است آنها را برای امدادرسانی همراه خود داشته باشید، ولی همچنین توضیح داده شده است که در نبود امکانات چه راهکارهای جایگزینی پیش روی شماست.</p>
<hr />
<h1 id="zkhm-glwlh-chyst">زخم گلوله چیست؟</h1>
<p>زخم گلوله شامل جراحات تروماتیک و زخمهای جدی به شکل سوراخ است. تأثیر آن بر بدن با توجه به نوع اسلحه، فاصلهی شلیککننده و محل اصابت متفاوت است. بسته به اندازه و سرعت گلوله، شلیک گلوله آسیبهای مختلفی را میتواند وارد کند – شامل خونریزی شدید، آسیب ماهیچه و استخوان و نابودی اُرگانهای بدن. آنها میتوانند به اشکال غیرقابل انتظاری به بدن آسیب بزنند.</p>
<p>در حالی که کالیبر بعضی از مهمات ممکن است از بدن فرد عبور کند و جای ورود و خروجی به جا بگذارد که به راحتی قابل شناسایی است، کالیبرهای دیگر داخل بدن میچرخند یا کمانه میکند. این میتواند منجر به آسیب درونی بیشتر و نتایج غیرقابلپیشبینیتر شود.</p>
<p>علیرغم جزئیات، <em>با هر زخم گلوله به عنوان زخمی که زندگی فرد را تهدید میکند مواجه شوید.</em> اگر یک شریان به خطر بیفتد، در عرض سه دقیقه فرد کل خون خود را از دست میدهد. اگر فرد نیمی از خون خود را از دست دهد، احتمال زنده ماندن به طور چشمگیری کاهش مییابد. این به شما بستگی دارد که سریع اقدام کنید.</p>
<h1 id="mrqb-bshyd">مراقب باشید</h1>
<p>در درجهی اول توجه کنید که چه چیزی در اطرافتان در جریان است. تظاهرات خیابانی میتوانند آشوبناک و پرسروصدا باشند. پلیس ممکن است از گاز اشکآور، نارنجک صوتی-نوری، LRADها و دیگر اسلحههای پرسروصدا استفاده کند، در حالی که معترضین ممکن است آتشبازی به راه بیندازند، که صدایی مشابه شلیک گلوله داشته باشد. در حالی که از انفجارهای بلند در خیابان شوکه میشوید، تلاش کنید منبع صدا و نوع ریسکی را که نشان میدهد، شناسایی کنید.</p>
<p>از مکان هرکسی که آشکارا اسلحه گرم حمل میکند و همچنین هرکسی که حس میکنید ممکن است سلاح مخفی داشته باشد، آگاه باشید. مردم در تظاهرات از هردوجناح دوست و دشمن مورد اصابت گلوله قرار گرفتهاند. اگر با گروه دوستان خود کار میکنید، میتوانید یک نفر را برای بررسی خطرات احتمالی بگمارید. به نوبت این نقش را برعهده بگیرید، بنابراین یک نفر از هوشیاری مداوم خسته نمیشود. در هر صورت، همه طرفین باید آگاه باشند، زیرا همهچیز میتواند به سرعت تغییر کند.</p>
<p>به وضوح و مختصر ارتباط برقرار کنید، به ویژه هنگامی که در حال توصیف افراد با سلاح گرم هستید. این میتواند به دیگران کمک کند تا در شرایط اضطراری سریع تصمیمات عاقلانه بگیرند، بدون اینکه به وحشت بیدلیل ایجاد شود. خوب است گزارش شما شامل تعداد حدودی نفرات، فعالیتشان، موقعیتشان، واحد نظامی مربوطه، زمان و تجهیزات آنها باشد. مثلا: «سه نفر را دیدم که در حال حراست از ساختمان دولتی در تقاطع خیابان و کوچه بودند، احتمالا سپاهی بودند. ده دقیقه قبل آنها را دیدم. دو نفر از آنها شاتگان داشتند، نفر سوم را نمیدانم».</p>
<h1 id="amdh-bshyd">آماده باشید</h1>
<p>بیشترین کاری که میتوانید برای مداوای زخم گلوله انجام دهید قبل از شلیک گلوله اتفاق میافتد.</p>
<h2 id="qbl-z-tzhrt">قبل از تظاهرات</h2>
<p>قبل از رفتن به تظاهرات، نیازهای امنیتی و سلامتی دوستان و همراهان خود را ارزیابی کنید - از جمله امکان و تمایل برای تماس با خدمات اضطراری، که معمولاً با پلیس همراه است. آیا نیازهایی وجود دارد که باید قبل از رسیدن فرد به اورژانس رفع شود؟ تمایل دارید در صورت شرایط اضطراری یا جراحت، دوستانتان ابتدا با چه کسی تماس بگیرند؟</p>
<p>علاوه بر تحقیق دربارهی این که آیا پزشکان آموزش دیده در اطراف شما هستند یا خیر، مطمئن شوید که محل نزدیکترین اورژانس را میدانید - ترجیحاً یک مرکز که دارای مرکز تروما باشد. همهی بیمارستانها برای مقابله با زخمهای تهدیدکننده مجهز نیستند. اگر بیمارستانی با مرکز تروما در اطراف شما وجود ندارد، حداقل موقعیت نزدیکترین بیمارستان را بدانید. به هرحال آنها باید بتوانند شرایط فرد مجروح را تثبیت کنند و سپس وی را به بیمارستانی منتقل کنند که آمادگی مقابله با ترومای فیزیکی گسترده را دارد.</p>
<h2 id="tjhyzt">تجهیزات</h2>
<p>اقلام متعددی وجود دارد که میتوانید با خود حمل کنید تا در صورت تیراندازی مفید واقع شوند. تهیه یا ساخت یک کیت کمکهای اولیهی فردی (IFAK) را برای حمل با خود در نظر بگیرید. کیت کمکهای اولیهی فردی شامل لوازم حیاتی برای نجات زندگی است که به شما کمک میکند خونریزی را کنترل کنید و زخمهای بزرگ را درمان کنید. معمولاً این یک کیسه کوچک است که شامل مواردی مانند گاز استریل (معمولی یا هموستاتیک)، بانداژ کِشی، تجهیزات محافظتی شخصی (دستکش، ماسک) و شریانبند (تورنیکت) میباشد. به استثنای تجهیزات محافظتی شخصی که از شما و شخصی که به او کمک میکنید در برابر عوامل بیماریزای مسری از طریق خون یا سایر بیماریهای واگیردار محافظت میکند، همه این ابزارهای مداخلهای هدف یکسانی دارند: خونریزی را در سریعترین زمان ممکن متوقف کنند.</p>
<p>گاز استریل بخش ابتدایی و حیاتی کیت کمکهای اولیه فردی است. اگر گاز استریل را مستقیم روی زخم فشار دهید میتوانید از آن برای جذب خون استفاده کنید. همینطور از آن میتوانید برای «پک» داخل زخم بزرگتر استفاده کنید.<sup id="fnref:1" role="doc-noteref"><a href="#fn:1" class="footnote" rel="footnote">1</a></sup> گاز استریل هموستاتیک، گاز استریلی است آغشته به موادی که به سریعتر لخته شدن خون کمک میکند، که برای موارد خونریزی شدید حیاتی است.</p>
<p>بانداژ کِشی (که به آن بانداژ ace نیز میگویند) پوششی الاستیک با ولکرو<sup id="fnref:2" role="doc-noteref"><a href="#fn:2" class="footnote" rel="footnote">2</a></sup> یا گیره برای بستن است. زمانی که نگه داشتن فشار روی زخم برای توقف خونریزی کافی نیست، از بانداژ کِشی برای وارد کردن فشار قویتر و مستمرتر به زخم استفاده میشود. دقت کنید که بانداژ کِشی را مستقیم روی زخم نگذارید، ابتدا گاز استریل را به شیوهای که پیشتر توضیح داده شد روی زخم بگذارید، سپس آن را با بانداژ کِشی ببندید. مدلهای متنوعی از بانداژ کِشی در بازار موجود است که میتوانید جزئیات کار با آنها را از طریق ویدئوهای موجود در اینترنت یا مسئول داروخانه جویا شوید.</p>
<p>شریانبند (تورنیکت) اساس کیت کمکهای اولیهی فردی است. اگر تنها یک ابزار مداخله میتواند با خود داشته باشید، بر شریانبند با کیفیت سرمایهگزاری کنید. هنگام خرید شریانبند، در صورت امکان بهتر است چیزی را بخرید که توسط کمیته مراقبت از تلفات مبارزهی تاکتیکی<sup id="fnref:3" role="doc-noteref"><a href="#fn:3" class="footnote" rel="footnote">3</a></sup> تأیید شده است. این شریانبندها تحت آزمایشهای موشکافانهی پیش از تولید قرار گرفتهاند و از طریق استفادهی میدانی کاملاً بررسی شدهاند. ما شریانبند CAT-7 را توصیه میکنیم. مراقب شریانبندهای تقلبی باشید. مدلهای ارزانی در بازار موجود است که میتواند زیر فشار کارایی خود را از دست بدهد. میتوانید شریانبند تقلبی را از طریق نداشتن مهر کارخانه، میلهی محوری نازک به جای میلهای مستحکمتر با برآمدگیها تشخیص دهید.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/09/24/9.jpg" /> <figcaption>
<p>شریانبند سمت راستی تقلبی است.</p>
</figcaption>
</figure>
<p>خوب است که نوار شریانبند را از قبلتر از سگگ آن عبور داده و حلقهای بزرگ بسازید که موقع نیاز دست و پا را از داخل آن عبور دهید و در گرماگرم حادثه درگیر بستن سگگ آن نشوید. دقت کنید که شریانبند را باید بالاتر از محل زخم ببندید. سعی کنید پیش از استفاده از آن در خیابان، استفاده از آن را در خانه تمرین کنید. در صورت نبود امکانات میتوانید به شکل زیر با بانداژ یا پارچهی محکم و تکهای میله یا چوب محکم یک شریانبند بسازید. دقت کنید که وجود میلهی محوری در شریانبند ضروری است.</p>
<p>در نهایت همراه خود ماژیک داشته باشد تا زمان بستن شریانبند یا اطلاعات دیگر را که لازم است کادر درمان دربارهی آن بداند، روی پوست فرد مجروح بنویسید.</p>
<p>بهتر است در صورت امکان هرفرد در حد توان خود وسایل کیت کمکهای اولیهی فردی یا فقط شریانبند یا ابزار ساخت آن را همراه خود داشته باشد تا در صورت نیاز دچار کمبود نشد. پیش از شرکت در تظاهرات به دوستان معتمد خود محل قرار دادن تجهیزات امداد خود را نشان دهید.</p>
<blockquote class="twitter-tweet " data-lang="en">
<a href="https://twitter.com/crimethinc/status/1300285181530640391">https://twitter.com/crimethinc/status/1300285181530640391</a></blockquote>
<script async="" src="//platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>
<h1 id="gr-tyrndzy-shd">اگر تیراندازی شد</h1>
<p>چندین اتفاق می تواند بلافاصله پس از تیراندازی رخ دهد. اگر پلیس در نزدیکی شما باشد و مداخله کند، این امکان وجود دارد که به سرعت کنترل اوضاع را از دست دهید. علیرغم نداشتن آموزش پزشکی، آنها به طور معمول تلاش میکنند دور فرد مجروح را بگیرد و از مداخلهی درمانی پزشکها و افراد دیگر جلوگیری میکنند. این معنی نیست که آنها در پی مداوای فرد مجروح هستند. به هیچ عنوان نگذارید پلیس فرد مجروح را دوره کند یا او را با خود ببرد.</p>
<p>اگر وضعیت دچار هرج و مرج شود یا خطرناک به نظر برسد، حتی اگر مایل هستید با خدمات اورژانس تماس بگیرید، ممکن است آمبولانس وارد منطقه نشود. ممکن است پلیس قبل از آوردن آمبولانس، زمان زیادی را صرف تلاش برای پاکسازی منطقه با گاز اشکآور یا سایر ابزار کند – حتی ممکن است آنها به سادگی از رسیدن آمبولانس به شما جلوگیری کنند. در چنین شرایطی، بسته به شدت زخم، زنده ماندن ممکن است به فکر و عمل سریع بستگی داشته باشد. در این صورت، به غیر از خودتان برای مراقبت از مجروحان و سازماندهی خروج از محل، کسی را نخواهید داشت.</p>
<p>به طور مداوم آنچه را که در اطراف شما میگذرد، ارزیابی کنید. آیا هنوز تیراندازی صورت میگیرد؟ آیا ترافیک در منطقه وجود دارد؟ آیا افرادی که از بغل شما برای فرار از تیراندازها و پلیسها میدوند؟ اجازه ندهید وحشت، عجله و بیتوجهی باعث مصائب دیگری شود.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/09/24/5.jpg" />
</figure>
<h1 id="gzynhhy-drmn-fwry">گزینههای درمان فوری</h1>
<p>این راهها نمیتواند جایگزین آموزش پزشکی مناسب شود. با این حال، اگر یک کیت کمکهای اولیهی فردی یا شریانبند و درک اساسی در مورد چگونگی جلوگیری از خونریزی در بازو یا پا داشته باشید، ممکن است برخی اقدامات بهتر از هیچ کار نکردن باشد.</p>
<p>اگر صدای تیراندازی آمد، سعی کنید وحشت نکنید. ابتدا به مکان امنتری بروید. در سیستم درمان تاکتیکی حوادث اضطراری، اولین قدم حفظ ایمنی در موقعیت است، بنابراین شما نیز به مجروحان اضافه نمیشوید. پوششی پیدا کنید که از پس آن بتوانید وضعیت را ارزیابی کنید. «پوشش» هر چیزی است که بتواند گلولههایی را که به سمت شما میآید متوقف کند، که به شرایط و کالیبر سلاح بستگی دارد. یک دیوار آجری یا یک ماشین را میتوانید در نظر بگیرید.</p>
<p>اگر تشخیص دادید کسی با گلوله مضروب شده و شما مجهز به وسایل امدادرسانی هستید، از امنیت نسبی موقعیت مطمئن شوید. زمانی که مطمئن شدید، با دوستان خود ارتباط برقرار کنید و بگویید که قصد انتقال به شخص آسیبدیده را دارید. در حالی که شخص را جابجا میکنید سوألهایی از فرد مجروح بپرسید تا مشخص کنید چطور باید به او امداد برسانید: «کجا تیر خوردهای؟» یا به سادگی «نامت چیست؟» اگر بتوانند به این سوألها پیش از رسیدگی درمانی شما پاسخ دهند، به این معنی است که راه تنفسی آنها باز است و هشیار هستند و ممکن است اطلاعات کافی برای شروع آمادهسازی تجهیزات و نگرش خود به دست آورید.</p>
<p>اولین فکر شما احتمالاً این خواهد بود: «این خون زیادی است!» در ابتدا، ممکن است شما در شناسایی دقیق محل زخم مشکل داشته باشید، به خصوص اگر فرد لباس تیره یا آستین بلند داشته باشد. روی جراحت را به سرعت با قیچی تروما (قیچیهای مخصوص برای برش سریع لباس) یا قیچی عادی ببرید. در کل، مهم است جراحت را سطح پوست بتوانید ببینید تا مقیاس و گسترهی دقیق جراحت را بفهمید.</p>
<p>بلافاصله فشار مستقیم به زخم وارد کنید. در حالت ایدهآل، شما می توانید درحالی که دستکش به دست دارید از یک گاز استریل (ترجیحاً گاز هموستاتیک) استفاده کنید، اما در موارد اضطراری میتوانید از یک پیراهن، تیشرت، روسری یا ماسک اضافی استفاده کنید. اگر خون از گاز استریل بیرون میزند، گاز استریل بیشتر یا لایهی دیگر از لباس اضافه کنید و فشار بیشتری بیاورید. اگر نگه داشتن فشار مستقیم روی زخم خونریزی را متوقف نمیکند، از بانداژ کِشی استفاده کنید. هرگز گاز استریل را از روی زخم برندارید – این کار میتواند منجر به مختل شدن لخته شدن خون شود. بانداژ الاستیک را محکم به دور قسمت آسیبدیدهی بدن بپیچید. باید فشار زیادی وارد کند، اما منجر به قطع گردش خون کافی نشود.</p>
<p>در موارد خونریزی مهلک، زمان حیاتی است. اگر زخم واضحا روی دست یا پا است و میتوانید مقدار زیادی خون ببینید، شاید انتخاب کنید که به سرعت از شریانبند استفاده کنید. برخلاف وارد کردن فشار مستقیم با گاز استریل یا استفاده از بانداژ کِشی، که خونریزی را در محل زخم متوقف میکند، شریانبند کل گردش خون را در عضو آسیبدیده متوقف میکند، به این معنا که باید تمام خونریزی را که از مرکز بدن دور و بعد از محل اعمال شریانبند است، متوقف کند. در صورت استفاده از شریانبند از روی لباس، سریعاً مطمئن شوید که آن را روی وسایل داخل جیب یا هر چیز دیگری که بتواند مانع فشار باشد، قرار ندادهاید.</p>
<p>بسیاری گمان میکنند که محتمل است استفاده از شریانبند، به دلیل قطع جریان خون، به قطع عضو فرد مجروح منجر شود. با این حال، دادههای جمعآوریشده از مناطق جنگی در سراسر جهان، درک عمومی از ایمنی شریانبند را تغییر داده است. اکنون تورنیکت های معتبر مانند CAT-7 به عنوان ابزار نجات زندگی بسیار کارآمد و ایمن شناخته میشوند که به ندرت منجر به آسیب طولانیمدت یا عوارض جانبی میشوند. اگر به طور صحیح مورد استفاده قرار بگیرند، نه فقط به عنوان «آخرین چاره»، که اولین خط مداخله مناسب محسوب میشوند.</p>
<p><a href="https://crimethinc.com/2020/09/24/rhnmy-mqblhy-mtrdyn-b-zkhm-glwlh-chyzy-khh-hmh-byd-bdnnd#appendix-iii">برای راهنمای گام به گام مختصر استفاده از شریانبند، به پیوست مراجعه کنید.</a></p>
<p>برای استفاده از شریانبند CAT-7 خود را باز کنید و مطمئن شوید باند از داخل سگگ رد شده است و نوک قرمز آن به سمت داخل بدن اشاره دارد. سپس تورنیکت را تا جایی که میتوانید بالا ببرید، در حالی که اندامهای تناسلی فرد را نیز در نظر میگیرید. اگر زخم به وضوح زیر زانو یا آرنج است، و به راحتی میتوانید ببینید که هیچ زخمی بالاتر از آن اندام وجود ندارد، می توانید شریانبند را دقیقاً بالای آن مفاصل قرار دهید. زمانی که آن را به موقعیت مورد نظر منتقل کردید، آن را تا جای ممکن تنگ کنید. حتی اگر بتوانید یک انگشت زیر باند ببرید، به این معنا است که به اندازهی کافی تنگ نشده است. «بند» را از طریق گیره میله بکشید و زمان بستن را با ماژیک بالای آن بنویسید. این فرایند درد زیادی برای فرد مجروح ایجاد میکند، البته بسته به موقعیت آن، درد آن احتمالاً کمتر از زخم اولیه است. در صورت امکان موقع بستن شریانبند و پس از آن با فرد مجروح حرف بزنید.</p>
<p>قبل از استفاده از شریانبند، باید به طور ملموس دریابید که شریانبند چقدر باید محکم باشد تا مؤثر واقع شود. قبل از تظاهرات آن را بالای بازوی خود ببندید و آن را تا جایی که نبض را در مچ خود حس نکنید، تنگ کنید. این تمرین خوبی است که بدانید فردی که مداوا میکنید چه حسی را تجربه میکند. جز زمانی که در حال درمان یک زخم واقعی هستید، شریانبند را بیش از چند ثانیه بسته نگه ندارید.</p>
<p>به محض اینکه خونریزی را متوقف کردید - با استفاده از فشار مستقیم، بانداژ کِشی یا شریانبند - بلافاصله به دنبال زخمهای دیگر بگردید. همه قسمتهای بدن را با دستان دستکششده معاینه کنید. هنگام دست کشیدن روی بدن مرتباً دستهای خود را از نظر آغشته شدن به خون بررسی کنید تا بلافاصله تشخیص دهید کدام قسمت از بدن آسیب دیده است. اگر فرد آسیبدیده لباس ضدآب به تن دارد ، حتماً آن لایهها را برداشته یا از زیر آن معاینه را انجام دهید، زیرا کت بارانی یا شلوار بارانی می تواند خون را روی پوست نگه دارد و خونریزی اساسی را پنهان کند. <em>اگر خونریزی اساسی در بازو یا پا پیدا کردید برای استفاده از شریانبند تعلل نکنید. معاینه را متوقف کنید، از فشار مستقیم، بانداژ کِشی یا شریانبند استفاده کنید و پس از کنترل خونریزی، معاینه را از سر بگیرید.</em></p>
<p>خونریزی هایی که در نواحی اتصالی قرار دارند (به عنوان مثال کشاله ران ، باسن، نواحی کَپل و لگن، ناحیه زیر اتصال بازو به شانه، کمربند شانه و پایه گردن) میتواند توسط «پک کردن» زخم کنترل شود، که فشار مستقیمی به شریان یا ورید قطع شده وارد میکند. اگر در منطقهای ناامن هستید یا اگر به امکانات بستن زخم مجهز نیستید، فشار مستقیم بر روی زخم، در حالت ایده آل با پد گاز استریل، می تواند برای شما زمان بخرد تا زمانی که بتوانید مجروح را به پزشک برسانید.</p>
<p>در همین حین، برای کاهش سرعت خونریزی از فشار مستقیم استفاده کنید. اگر خونریزی مویرگی (آهسته و یکدست، رنگ قرمز روشن) یا وریدی (جریان ثابت، رنگ قرمز تیره) باشد، ممکن است بتوانید خون را با فشار مستقیم کنترل کنید. اگر خونریزی شریانی باشد (جریان جهشی یا تپشی، قرمز روشن)، فشار مستقیم کافی نخواهد بود - شما باید به شریان اصلی فشار وارد کنید. اگر زخم در ناحیه پا است، به وارد آوردن فشار در قسمت فوقانی ران، نزدیک ناحیه لگن فکر کنید - اما مراقب باشید. اگر در این ناحیه زخمی وجود دارد، سعی کنید در قسمت تحتانی شکم سمت راست فشار وارد کنید. اگر زخم در بازو است، سعی کنید به زیر بغل فشار وارد کنید. اگر خونریزی از ناحیه گردن است، سعی کنید به گردن عموماً در زیر نقطه خط فک فشار وارد کنید، بخاطر داشته باشید که فقط از یک طرف فشار وارد کنید. این کار را فقط در شرایط به شدن اضطراری انجام دهید، زیرا توان محدودی برای کنترل خونریزی دارد.</p>
<p>زخم هرجا که باشد، بعد از این که فشار وارد کردید، فشار را برندارید تا ببینید آیا خونریزی قطع شده است یا نه. تا زمان رسیدن به پزشک به فشار دادن ادامه دهید.</p>
<p>اگر زخم در سینه باشد، پوشاندن زخم با دست دستکشدار قابل قبول است، اما اعمال فشار زیاد میتواند سیستم تنفسی مجروح را مختل کند. زخم های قفسه سینه معمولاً با خونریزی کمتری روبرو هستند، اما خطر زیادی برای ورود هوا به حفره قفسه سینه وجود دارد و منجر به بالا رفتن فشار میشود که میتواند باعث از کار افتادن ریه شود. اگر زخم در تنه باشد - یعنی بین قفسه سینه و ناف – بیش از این که بلافاصله به پزشک یا سایر مراقبتهای پزشکی حرفهایتر ارجاع دهید، کمک دیگری از دستتان برنمیآید.</p>
<p>اگر توانستید خونریزی را کنترل کنید، باید فرد مجروح را برای رفتن به بیمارستان یا موقعیت دیگری که ممکن است در آن وسایلش توقیف شوند. هر مورد بالقوه متهمکنندهای را از کولهپشتی، جیب و شخص آنها بردارید. اینها را دور بریزید یا به یک دوست مطمئن بدهید که بتواند آنها را از صحنه دور کند.</p>
<p>زمانی که به کمک حرفهایتر دست یافتید، گزارشی کوتاه از وضعیت مجروح بدهید. گزارش شما باید شامل نحوهی مجروح شدن، جراحات ایجاد شده، علائم و درمانهای انجامشده باشد. برای مثال: «از حدود دو بلوک دورتر با تفنگ مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. در ناحیهی پای چپ دو گلوله خورده است. دمای بدنش پایین است است و به نظر میرسد تنفسش کندتر از حالت طبیعی است. من یک شریانبند را بالاتر از محل زخم و کاملا محکم بستهام و به نظر میرسد خونریزی متوقف شده است». اگر رسیدن به کمک حرفهای زمانبر است، علائم یا چیزهای دیگری را که متوجه آن میشوید با ماژیک روی بازوی فرد مجروح بنویسید.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/09/24/4.jpg" />
</figure>
<h1 id="khrwj-z-mhl">خروج از محل</h1>
<p>گزینههای خود را برای خروج از محل بررسی کنید. آیا آمبولانس میتواند به شما کمک کند؟ هنگامی که برای آمبولانس تماس می گیرید، میتوانید درخواست کنید که پلیس به طور همزمان مداخله نکند، اما ممکن است درخواست شما را نادیده بگیرند. اگر در گروهی که برای در تلاش برای کمک به فرد مجروح گرد هم آمدهاند، تصمیم گرفتید با اورژانس تماس بگیرید، یک نفر را برای برقراری تماس و گزارش زخم و محل آن مشخص کنید و بقیهی افراد در کمک به مجروح متمرکز بمانند.</p>
<p>اگر با ماشین به محل تظاهرات رفتهاید، در صورتی که دسترسی به خیابان و جاده وجود دارد میتوانید مجروح را با آن از محل خارج کنید. افراد دیگر احتمالاً مایل هستند در صورت تیراندازی کمک کنند. اگر خودتان نمیتوانید بیمار را منتقل کنید، از افرادی که در اطرافتان هستند کمک بگیرید.</p>
<h1 id="dr-bymrstn">در بیمارستان</h1>
<p>ممکن است قربانی تیراندازی را در بازداشتگاه محافظتی قرار دهند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، نمیتوانید دوست خود را در داخل سیستم بیمارستان موقعیتیابی کنید. اگر فرد بیهوش باشد و نتواند به کادر درمان بگوید با چه کسی تماس بگیرند، کارکنان سعی میکنند با یکی از اعضای خانواده تماس بگیرند. اگر وارد موقعیتی میشوید امکان دارد به شدت آسیب ببینید، میتوانید با توضیح «تماس در موارد اضطراری» یک شماره اضطراری را با ماژیک بر روی پوست خود بنویسید.</p>
<h1 id="dr-khnh">در خانه</h1>
<p>وقتی مجروح را از بیمارستان به خانه میبرید شرایط را بسنجید. آیا فرد تنها زندگی میکند؟ یا با خانواده یا دوستانش؟ اوضاع خانه به چه شکل است؟ بسته به شدت آسیب و تخمین مدت زمان لازم برای بهبودی، شاید نیاز به تغییر شرایط زندگی ایجاد شود.</p>
<p>به دلیل فشل بودن سیستم درمان، معمولا مردم خیلی زود از بیمارستان مرخص میشوند، گاهی زودتر از آن که آماده رفتن به خانه باشند. این دلهرهآور است ولی خبر خوش این است که خانه معمولا محیط بهتری برای بهبود است. در صورت لزوم میتوان با کمک اطرافیان تجهیزاتی را اجاره کرد. همچنین میتوان گروهی شکل داد تا از سنگینی فشار کار مراقبتی درمانی و تغذیه کاست.</p>
<h1 id="asybhy-nshy-z-hdthh">آسیبهای ناشی از حادثه</h1>
<p>گفتن ندارد که گلوله خوردن، رسیدگی به کسی که گلوله خورده، شاهد گلوله خوردن کسی بودن، گلوله خوردن عزیزان حتی زمانی که شاهد آن نبودهاید، اتفاقاتی آسیبزا هستند. ممکن است با واکنشهایی از قبیل کابوس دیدن، اضطراب، فریز شدن، پرخاش، تردید، تیک عصبی، ترس یا افسردگی مواجه شوید. از اطرافیان خود کمک بگیرید! از حلقهی امن خود برای صحبت دربارهی رنج، سردرگمی و آسیبها استفاده کنید.</p>
<p>اگر افراد زیادی در اجتماع شده تحت تأثیر این وقایع قرار گرفتهاند میتوانید با آنها نیز صحبت کنید تا چیزی را که اتفاق افتاده است، دریابید.</p>
<h1 id="dr-mtn-mbrzh-twlnymdt-bry-azdy">در متن مبارزه طولانیمدت برای آزادی</h1>
<p>هرچقدر که نزاع اجتماعی عمیقتر میشود، افراد بیشتر با خشونتی آشنا میشوند که حکومت از مدتها قبل علیه اقلیتها روا داشته است. این مسئله نباید ما را از کنش منصرف کند – بهتر است با این تهدیدات در کنار هم مواجه و سرشاخ شویم، تا این که تلاش کنیم پنهان شویم و آنها در انزوا ما را گیر بیندازند. تعمیم مراقبتها و کمکها بخشی اساسی از ایمن ماندن در خیابانها است، که به نوبه خود بخشی از ایجاد جوامع امنتر و در نهایت جهانی امنتر برای همه ما است.</p>
<p>هرچقدر که این موقعیت ترسناک باشد، شما تنها نیستید. همان عواملی که زندگی و جامعهی ما را بیثبات میکنند فرصتی را برای ما فراهم میکنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و زندگی خود را به صورت جدیدی بازآفرینی کنیم. از همه کارهایی انجام دادید که بخشی از حرکت به سوی یک جهان بهتر باشید، متشکریم.</p>
<hr />
<h1 id="appendix-iii">پیوست: نحوهی استفاده از شریانبند</h1>
<ul>
<li>موقعیت زخم را پیدا کنید.</li>
<li>اگر زخم به وضوح روی دست یا پا است و میتوانید خون زیادی ببینید، شریانبند را از روی لباس ببندید.</li>
<li>مطمئن شوید نوک قرمز به سمت داخل بدن اشاره دارد. شریانبند را تا جای ممکن بالا ببندید. اگر زخم پایینتر از زانو یا آرنج است، شریانبند را بالای مفصل ببندید.</li>
<li>بند را تا جای ممکن بکشید و محکم کنید.</li>
<li>میلهی محوری را بچرخانید تا جریان خون متوقف شود.</li>
<li>زمان را علامت بزنید.</li>
<li>به صحبت کردن با فرد مجروح ادامه دهید.</li>
</ul>
<hr />
<h1 id="thyhy-khyt-khmkhhy-wlyh-shkhsy-ifak">تهیهی کیت کمکهای اولیه شخصی (IFAK):</h1>
<ul>
<li>شریانبند یا تورنیکت</li>
<li>بانداژکشی</li>
<li>گاز استریل هموستاتیک</li>
<li>ماژیک</li>
<li>دستکش جراحی</li>
<li>قیچی</li>
<li>نایلون فریزر</li>
</ul>
<hr />
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/09/24/7.jpg" />
</figure>
<hr />
<h1 id="appendix-i">Appendix: Personal Narratives</h1>
<p>The following accounts may help you to visualize how you would conduct yourself in similar circumstances.</p>
<h2 class="darkred" id="the-line-between-life-and-death">The Line between Life and Death</h2>
<p class="darkred">It is a dark and stormy night, the first night it has rained all week. People are milling around under the awning of a barbecue joint, hanging back from the police line, waiting to see what will happen. More than a few folks have guns tucked in their waistbands. Some people scuffle with the police, some break up chunks of concrete to throw at the tanks; others listen to heated arguments about whether we should go home, stop violating the curfew, and leave the fight for another day. Then, out of the blue, a lone cop car comes squealing in from behind, sirens blaring.</p>
<p class="darkred">The crowd scatters, people panic, running in all directions, as tear gas canisters skitter across the street and flash-bang grenades explode from the police lines. Choking smoke and chaos and fear everywhere. Gunshots ring out as people fire through the crowd at the lone cruiser, which has turned around to retreat. I dive to the ground by a blue mailbox, confused and separated from my friends. A tide of people flows down the street away from the police lines, as the cops start to push the crowd forward, hoping to clear it. Swept up in the sea of people, I take perhaps twenty steps down the sidewalk before I come upon a knot of people gathered around a figure on the ground.</p>
<p class="darkred">Time slows down. Two of my close friends are clustered around a body on the sidewalk. That body is one of my oldest and dearest friends. Someone is screaming, “He’s been shot, he’s been shot!” One of my friends is shouting for people to back up, pushing people back, when he looks up and sees me. I look from him to my friend on the ground, who has been shot in the leg. But the light is fading in his eyes as he clutches his torso and moans. Getting shot in the leg isn’t enough of an explanation as to why my friend is crashing. We’re so confused—there’s no blood, there’s no blood. What the fuck happened? Where else is he hurt? There’s no blood, just a stumbling, haunting groan from his mouth. I am a mother, I have birthed a small person into this world. I know what it sounds like at the line between life and death, and all I know in this moment of despair and confusion is that this person I love so much is straddling that line before my eyes.</p>
<p class="darkred">I still don’t know what the fuck is happening, but I do know that we have to get him out of there ASAP. No one is coming to help us and no one is coming to save him. I run to my car—thank goodness I parked only a few blocks away. I speed around screeching cars that are doing donuts in the street. When I get back, I find people lifting my friend’s body into an already packed car. I scream and scream that he is coming with me as my friends wrest his body away from the well-intentioned strangers. We race down the street into a rabbit warren of loopy suburban streets. I know what hospital I want to go to, but it’s dark and I’m confused. Riot angels pull up next to us and ask if we need to be led to the hospital.</p>
<p class="darkred">When we arrive at the hospital and pull my friend from the car, his shirt slides up and there it is: an entry wound with no exit wound. He is immediately transferred to a trauma hospital. Over the following days, we hear over and over the words “should have died.”</p>
<p class="darkred">Before this, I didn’t know that I didn’t know what it meant to get shot. What getting shot means is that a bullet rips through muscle, maybe through bone, maybe destroys some organs—quite possibly some that are essential. It could destroy the left kidney or the spleen; it could collapse both lungs, clip the esophagus, fill up the inner cavities with blood as the body bleeds out internally. A bullet could end up in the heart. You could find yourself in a hospital in the middle of the night, being coaxed through a series of legal documents by a very patient and very kind cardiologist who is preparing to do a second open heart surgery on someone you love to fish out the bullet that is lodged in his heart.</p>
<p class="darkred">Luck was on our side that night, absolutely. But we responded to the situation quickly. I found out later that many different friends had passed by, that I wasn’t the only one running for a car—I just got there first. And well-intentioned strangers were trying to evacuate my friend on their own—so many people get shot in this city that people recognized what they were looking at and how important it was to respond.</p>
<p class="darkred">What happened to my friend hasn’t stopped me from returning to the streets, and it hasn’t stopped him or other people in my community. Because the hospital placed my friend in protective custody, only one other friend and I could be there with him. Many of my friends sought comfort in the street battles that continued to rage, glad to have an opportunity to turn their grief, fear, despair, and anger into action.</p>
<p class="darkred">I’m thankful that I happened to be parked close that night. I’m thankful that so many people around us wanted to help. I’m so thankful that people realized we needed them to lead us to the hospital. I’m thankful that the transfer to the trauma center happened quickly enough and I’m thankful for adept and willing surgeons. I’m thankful that my friend’s inner will was strong enough that he survived. I’m so thankful he lived. I’m thankful that there are things you can all do, too, to make it likely that things will turn out as well as possible if you ever find yourself in a similar situation.</p>
<p class="darkred">And I am thankful for riot angels. May they be by your side if you ever need them.</p>
<hr />
<h2 class="darkgreen" id="a-single-pop">A Single Pop</h2>
<p class="darkgreen">We all heard it. A single pop. It rang through the night, oddly out of place after hours and hours of hushed scuffles and the rustling of an agitated crowd. Hundreds of people were in the square—many lined up to get inside the event, and possibly an equal number trying to stop them. Red hats sailed above the crowd like short-range fireworks as people snatched and threw them. It was a mess, the conflicts impossible to follow; eggs, paint bombs, pepper spray, and punches coming at odd angles and from all directions. The few police that were on hand didn’t intervene. Stepping back from the square into the dark campus streets, the entire situation looked like a poorly directed fight scene in a low budget play.</p>
<p class="darkgreen">But we all heard the pop. Just the one. Instinctively, the black-clad crowd dispersed throughout, the red hats all looked up. Given our knowledge up to that point of what happens at demonstrations, we assumed it was a flash-bang grenade. That was the only thing we thought could make that noise. But there was no second bang. Everyone’s eyes refocused on the stalemate around them. Pushing and shoving, some reinforced banners and phones being snatched, but a relative calm.</p>
<p class="darkgreen">Looking up across the square, I caught a glimpse of something out of place. It was someone I recognized, someone I knew was in trouble. He had been trying to ensure that no one would get hurt, mixing distraction and de-escalation. Now something was wrong, but it was impossible to tell what it was.</p>
<p class="darkgreen">A comrade and I pushed our way through the crowd to where he was. To get there, I walked through something hanging in the air—my brain wouldn’t put it all together for a while. It wasn’t a smell, it was more of a taste, a cloud in the air that had a tang of metal. Once we reached him, the look on his face told me that I was in over my head. That, and the sound. He was making a sound that you just don’t make. A scream and a gurgle mixed into one. I don’t know how he was still standing. I got to him first and he leaned into me, all dead weight. The smell of his leather jacket and the press of him onto my smaller frame in that moment of desperation is one of the things that would enter my dreams and wake me for years after. It was as if I was carrying a dead but still living body.</p>
<p class="darkgreen">He stared right at me, but looking past me. I realized he was dying. But I had no idea why. Reasons flashed through my head; there was almost no blood and I couldn’t find anything. We didn’t walk that far—twenty feet at very most—and the best I could come up with was that he must have hit his head, only a head injury would make him incoherent like that.</p>
<p class="darkgreen">And then as quickly as I had taken his weight, the medics took him. His weight left mine and we were uncoupled from that moment. I stared at the medic, who I thankfully trusted, and all I could get out was “He’s hurt, I don’t know,” or something like that. Besides walking him out of the danger of the immediate moment, I felt totally useless. The medics began doing their part, on the ground where there was a fair amount of blood now, trying to run through what their training had taught them. I heard the crowd as a low din—that thing that happens when you’re about to pass out and the audio goes to the end of a tunnel. But that was when I finally put it together: pop, metal, gurgle.</p>
<p class="darkgreen">Someone had shot him.</p>
<p class="darkgreen">The police swooped in and took him, pulling the trained trauma medics away by force as we all screamed from the other side of a police line. Now everyone knew he was dying, that something had gone wrong. I wanted to scream that he had been shot; I started to, but then I realized that it might cause people to panic. I was just barely aware that I was already panicking. I found one of the medics; they confirmed that someone had shot him.</p>
<p class="darkgreen">The police loaded him into the back of some kind of open-air vehicle—campus cops with a golf cart. And the demonstration continued. I panicked openly at that point, finding my crew and demanding that we leave, that “they” were shooting at us and we had to go. But at that point, I didn’t even know where the threat was coming from or if leaving was safer. So we pushed back along the line of people trying to see Milo talk, well after the event had been closed off. The police never moved in, the “active shooter on campus” alert was never activated, and we stayed in that crime scene—for hours.</p>
<hr />
<h1 id="appendix-ii">Appendix II: Additional Resources</h1>
<ul>
<li>
<p>Live Like the World is Dying podcast recently aired <a href="https://live-like-the-world-is-dying.pinecast.co/episode/4c6268de4c994146/bex-on-responding-to-gunshot-wounds-at-demonstrations">an interview</a> with an experienced street medic who gives detailed instructions about responding to gunshot wounds at demonstrations.</p>
</li>
<li>
<p>In this <a href="https://crimethinc.com/podcasts/the-ex-worker/episodes/62">podcast</a>, Hex, who survived a shooting attack by a fascist at a demonstration on January 20, 2017, discusses justice, violence, patriarchy, and compassion, the critical importance of healing, and how to redefine resistance.</p>
</li>
<li>
<p><a href="https://crimethinc.com/2020/06/08/protocols-for-common-injuries-from-police-weapons-for-street-medics-and-medical-professionals-treating-demonstrators">Protocols for Common Injuries from Police Weapons</a>—A guide for street medics responding to non-lethal police munitions and chemical weapons</p>
</li>
</ul>
<hr />
<div class="footnotes" role="doc-endnotes">
<ol>
<li id="fn:1" role="doc-endnote">
<p>«پک» به معنای اعمال فشار مستقیم داخلی بر روی شریان قطعشده از طریق ایجاد فشار بر روی آن شریان با گاز استریل، پر کردن زخم با گاز استریل بیشتر، نگه داشتن فشار مستقیم هنگام پر شدن زخم و بستن آن با بانداژ است. <a href="#fnref:1" class="reversefootnote" role="doc-backlink">↩</a></p>
</li>
<li id="fn:2" role="doc-endnote">
<p>ولکرو نوعی چسب پارچهای است که پرزهای آن باعث چسبیدن دو لایه پارچه بهم میشود. این نوع چسب در البسه نیز به کار برده میشود <a href="#fnref:2" class="reversefootnote" role="doc-backlink">↩</a></p>
</li>
<li id="fn:3" role="doc-endnote">
<p>Committee of Tactical Combat Casualty Care <a href="#fnref:3" class="reversefootnote" role="doc-backlink">↩</a></p>
</li>
</ol>
</div>
https://crimethinc.gay/2020/04/10/w-bd-z-wyrws-mkhtrt-pyshrw-mqwmt-dr-sl-twn2020-04-10T20:53:18Z2022-03-14T01:34:15Zو بعد از ویروس؟ مخاطرات پیشرو : مقاومت در سال طاعونConfronting the pandemic and the totalitarian power grabs accompanying it, we must ask not only how we will survive, but also how we want to live.
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/header.jpg" /></figure>
<p>جامعهی ما چگونه از بحران کووید 19 بیرون خواهد آمد؟ آیا این بیماری عالمگیر به ما نشان میدهد که به قدرت دولتی متمرکزتر، نظارت و کنترل بیشتر احتیاج داریم؟ تهدیدات علیه ما چیست و چگونه میتوانیم خود را برای مقابله با آنها را آماده کنیم؟</p>
<hr />
<p>چند روز پیش تعداد کشتهشدگان ویروس کرونا در شهر نیویورک از تعداد کشتهشدگان حملات 11 سپتامبر 2001 فراتر رفت. میدانیم هر وقت صاحبنظران و سیاستمداران از 11 سپتامبر یاد میکنند، تلاش دارند تا صحنه را برای شوک و دلهره مهیا کنند.</p>
<p>از حملات 11 سپتامبر برای توجیه قانون میهنپرستی، شکنجه و فرستادن پنهانی بیحد و حساب افراد برای بازجویی به کشورهایی که نظارت کمتری بر قوانین بازجویی دارند، اشغال افغانستان و عراق استفاده شد؛ که این اقدامات راه را برای فاجعههای بعدی، از جمله ظهور دولت اسلامی، هموارتر کردند. در حالی که 2977 غیرنظامی در 11 سپتامبر کشته شدند، «جنگ با ترور» متعاقب آن، حداقل صدها برابر آن از غیرنظامیان را به قتل رساند.</p>
<p>اگر مقایسهی 11 سپتامبر چیزی به ما نشان دهد، این است که پاسخ دولت به این عالمگیری به مراتب مخربتر از خود ویروس خواهد بود. یایید خطرات و منطق کسانی را که قصد دارند پاسخ دولتی را بهمنظور آمادگی برای مرحلهی بعدی بحران قبل از وقوع آن برانگیزند، بررسی کنیم. ضرورتی ندارد که آنچه از این [وضعیت] سر بر میآورد، حتماً گسترش روشهای خودکامانه باشد؛ در مقابل، ممکن است با خیزش و تحول مواجه شویم.</p>
<p>همانطور که مدتها پیش در قرن دیگری <a href="https://crimethinc.com/2000/09/11/there-is-a-difference-between-life-and-survival">ادعا کردیم</a>، بین زندگی و بقا تفاوت هست. در مقابله با بیماری عالمگیر و چنگال قدرت توتالیتر همراه با آن، بیایید نهتنها نگران این سؤال باشیم که چگونه جان بهدر خواهیم برد، بلکه در پی آن چگونه میخواهیم زندگی کنیم.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/2.jpg" /> <figcaption>
<p>درست همانطور که حملات 11 سپتامبر منجر به سیاستهایی شد که صدها هزار نفر از انسانهایی را کشت که هیچ ارتباطی با آنها نداشتند، دولتهای فرصت طلب با تلاش برای شروع دوران جدیدی از استبداد در حال پاسخگویی به این بیماری هستند.</p>
</figcaption>
</figure>
<blockquote>
<p>«قرنها پیش از این و در هنگامهی گذر از سدههای میانه، مقررات طاعون نیز سایهی بلندی بر تاریخ سیاسی انداخت. آنها بسط گستردهی قدرت دولتی را به حوزههایی از زندگی بشر نشان دادند که تا پیشازاین هرگز تابع اقتدار سیاسی نبوده است … آنها کنترل بر اقتصاد و حرکت مردم را توجیه کردند؛ نظارت و بازداشت اجباری را مجاز دانستند؛ و جواز قانونی برای هجوم به خانهها و انقراض آزادیهای مدنی صادر کردند. با استدلال غیرقابلپاسخِ اضطرار سلامت عمومی، کلیسا و صداهای قدرتمند سیاسی و پزشکی از این بسط قدرت استقبال کردند. کارزار علیه طاعون نشان از لحظهای در ظهور حکومت مطلقه داشت و بهطور کلیتر، موجب افزایش قدرت و مشروعیت دولت مدرن شد.»</p>
<p>_ بیماریهای همهگیر و جامعه از مرگ سیاه تا کنون، فرانک ام. اسنودن</p>
</blockquote>
<hr />
<h1 id="bdtryn-snryw"><strong>بدترین</strong> <strong>سناریو</strong></h1>
<p>به دلیل جهانیسازی و اتوماسیون نئولیبرال، بخش فزایندهای از جمعیت جهانی به سادگی برای تولید و توزیع صنعتی غیرضروری است. در نتیجه، کارگران به بخش خدمات سرازیر میشوند و ساعتهای طولانی و طولانیتری برای بقاء کار میکنند. دولتها به جای تجدید مذاکره در معاهدههای صلح بین کاپیتالیستها و کارگرانی که کاپیتالیسم را در طول قرن بیستم سرپا نگه داشتهاند، مجدداً به پلیس هرچه سرکوبگر وابسته به نوآوریهای تکنولوژیک برای به دست گرفتن کنترل جمعیت ناراضی تکیه میکنند. با وجود این، یا به <a href="https://crimethinc.com/2014/11/25/feature-the-thin-blue-line-is-a-burning-fuse">این دلیل بسیار مهم</a>، ناآرامیها در سال 2019 با قیامهایی در هنگکنگ، شیلی، کاتالونیا، لبنان، سودان، هائیتی و دهها کشور دیگر به اوج خود رسیدند، و قیامهای بیشتری در سال 2020 پیشبینی میشد… تا اینکه ویروس آمد و کارتها را دوباره بُر زد.</p>
<p>این وضعیت فرخندهای برای مواجهه با بیماری عالمگیر نیست. وقتی مقامات تعداد فزایندهای از جمعیت را با خشونت هر چه شدیدتری بهعنوان مزاحمان قابل قربانیشدن در نظر بگیرند، انگیزهی کمی برای زنده نگهداشتن ما دارند. برخی مانند ترامپ میخواهند اجتماعاتی محصور بر مبنای طبقه، ملیت و قومیت تأسیس کنند و همه را در بیرون دروازه در معرض این خطرات تازه افزایشیافته به امان خدا رها کنند. برخی دیگر امیدوارند که واسطهی معاملهی جدیدی بین حاکمان و مردم با فراهم کردن اندکی ایمنی در ازای اشکال بیسابقهی نظارت و کنترل باشند. در ادامه به هر دوی این پیشنهادها برای چگونگی تثبیت قدرت دولت برای قرن بیستویکم خواهیم پرداخت.</p>
<p>اگر به نظر میرسد که بسیاری از رادیکالها نسبت به چشمانداز تحولات اجتماعی <a href="https://communemag.com/these-are-conditions-in-which-revolution-becomes-thinkable/">خوشبین</a> هستند، این تنها به این دلیل است که شرایط کنونی ما آشکارا غیرقابل دفاع شده است، نه به این دلیل که چیز به خصوص امیدبخشی وجود دارد.</p>
<p>از بسیاری جهات، بدترین سناریو از پیش رودرروی ما است. رباتهای پلیس از پیش در حال گشتزنی در خیابانهای آفریقای شمالی هستند؛ درحالیکه هواپیماهای بدون سرنشین، روستاییان ایتالیا را هدف قرار میدهند. ویکتور اوربان در قلب اروپای ظاهراً دمکراتیک به یک دیکتاتور دفاکتو در مجارستان تبدیل شده است. جکومت اسلامهراس هند 1.3 میلیارد نفر را با دستوری واحد در خانه قرنطینه کرده است. در جاوهی شرقی از دستورات «در خانه بمانید» برای پراکنده کردن ساکنانی که از منطقه خود در برابر یک معدن طلای مخرب دفاع میکردند اما نه برای توقف عملیات معدن استفاده شد. از چین تا پرو، بیماری عالمگیر به حکومتها بهانهای برای سرکوب خبرنگارانی داده است که مهار ضعیف بیماری را گزارش میکنند. ترامپ از این موقعیت سوءاستفاده کرده است تا عملیات نظامی را در سراسر نیمکرهی غربی تشدید کند، نه برای اینکه اذهان از ناتوانی او در مهار ویروس منحرف شود، همانطور که برخی از افراد احمقانه تصور میکنند، بلکه به دلیل اینکه ویروس به او فرصت غیرقابلمقاومتی برای پیشبرد دستورکار خود داده است.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/7.jpg" /> <figcaption>
<p>تونس: «اگر تصویری از آینده میخواهید، یک ربات پلیس را تصور کنید که شما را برای چک کردن مدارکتان متوقف میکند - تا ابد».</p>
</figcaption>
</figure>
<p>در ایالات متحده، ریسک قرار گرفتن در معرض کووید 19 صریحاً بر اساس طبقه توزیع شده است. رانندگان بخش تحویل، خواروبار را به برنامهنویسان رایانهای میرسانند که هرگز خانههایشان را ترک نمیکنند؛ پرستارانی که به درمان بیماران با سمپتومهای کووید 19 گمارده شدهاند، با خود آیفون میبرند تا دکترها بتوانند با بیماران فیستایم کنند بدون این که خودشان در معرض خطر قرار بگیرند.</p>
<p>ما محصور در خانههایمان، پایگاه مصرفکنندگانی اسیر در یک شهر شرکتی هستیم که توسط آمازون اداره میشود، وابسته به شرکتهای ارتباطی که میتوانند ما را با یک تلنگر به سوییچ از یکدیگر جدا کنند. مقامات امکان ردیابی و کنترل همهی حرکات ما را با <a href="https://www.nytimes.com/2020/04/04/world/europe/italy-coronavirus-antibodies.html">گذرنامههای مبتنتی بر دادههای سلامتی</a> دارند. اگر چنین برنامهای پیشرفت کند، آنها میتوانند همچنین آن را برای کنترل آزادی حرکت بر اساس منزلت حقوقی گسترش دهند و کل جامعهی ما را به زندان تبدیل کنند.</p>
<p>حتی در کشورهایی که «منحنی [شیوع] را مسطح کردهاند»، اقدامات اضطراری شامل فاصلهگذاری اجتماعی و ممنوعیتها برای گردهماییهای بزرگ ممکن است تا یک سال دیگر که واکسن ساخته شود، طول بکشند.</p>
<blockquote>
<p>«تا زمانی که واکسن وجود نداشته باشد، ایالات متحده نیاز به سطوح فاصلهی اجتماعی به لحاظ اقتصادی فاجعهآمیز، وضعیت نظارت دیجیتالی با اندازه و دامنهی تکاندهنده دارد، یا سازوبرگ آزمایش دستهجمعی با اندازه و مزاحمتی حتی تکاندهندهتر دارد.»</p>
<p>«<a href="https://www.vox.com/2020/4/10/21215494/coronavirus-plans-social-distancing-economy-recession-depression-unemployment">من برنامههای بازگشایی اقتصادی را خواندهام. ترسناک هستند.</a>» ازرا کلین</p>
</blockquote>
<p>ما باید صریح و روشن صحبت کنیم که همهی اینها چه معنایی برای جنبشهای اجتماعی دارند. در کنار ویروس، ما وحشیانهترین تعرض به آزادی خود را حداقل در یک نسل تجربه میکنیم. بسیاری از ابزارهای ما برای صیانت نفس جمعی به متمرکز شدن تعداد زیادی بستگی دارد که ویروس باعث شده است کاری بسیار خطرناک باشد. حتی اگر اواخر امسال شورش جدیدی طبق الگوی قیام شیلی رخ دهد، مقامات سلامت عمومی آن را خطری اپیدمیولوژیک تلقی کرده و خواستار تحمیل قرنطینهای جدید خواهند شد که باعث ایجاد شکاف در صفوف ما بین آنهایی میشود که تمایل دارند به هر قیمتی مقاومت کنند و کسانی که آن را حرکتی غیرمسئولانه برای خطر انتشار ویروس میدانند و در نتیجه تسلیم کامل را به آن ترجیح میدهند.</p>
<p>این امر مشکلاتی جدی ایجاد میکند. برخی در حال آزمایش <a href="https://itsgoingdown.org/car-demos-surround-the-jail-and-governors-mansion-in-durham-raleigh-nc/">تظاهرات در خودرو</a> هستند، اما باید طیف بسیار گستردهتری از گزینهها را توسعه دهیم.</p>
<p>درحالیکه آنها از بیماری عالمگیر برای تحکیم قدرت و پیشبرد برنامههای خود سوءاستفاده میکنند، اقتدارگرایان از همهی طیفها نیز از این فرصت برای مشروعیت بخشیدن به مداخلهی تهاجمی دولت بهعنوان تنها وسیلهی مؤثر برای مقابله با بحرانی مثل کووید-19 استفاده میکنند. ما باید استدلالهای آنان را بیاعتبار کنیم و مدلهای قانعکنندهتر و الهامبخشتری برای چگونگی واکنش به این بحران ارائه دهیم. دولت حتی با وجود همهی فناوریها و چاپلوسان در اختیار خود نمیتواند بدون مقدار مشخصی از مشروعیت ظاهری حکمرانی کند. در تغییر قطعی از هویج به چماق، حاکمان ما وارد قمار خطرناکی میشوند.</p>
<hr />
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/1.jpg" />
</figure>
<p class="darkred">و خداوند به موسی گفت: «دست خود را به سوی آسمان برافراز، تا ظلمات بر سرزمین مصر بگسترد، ظلماتی که بتوان آن را احساس کرد.»</p>
<hr />
<h1 id="thmyl-mshkhl"><strong>تحمیل</strong> <strong>مشکل</strong></h1>
<p>بیماری عالمگیر تنشهایی را مطرح میکند که جامعهی ما را از پیش تا حد درهمشکستن بیثبات کرده بودند. بیایید همراه هم نگاهی به آنان بیندازیم:</p>
<h2 id="bhrn-mly"><strong>بحران</strong> <strong>مالی</strong></h2>
<p>بسیاری از افراد سالهاست بحران مالی را پیشبینی کردهاند. اکنون برای دههها بدهی به خدمت ادامهی کار اقتصاد -و بیگاری کشیدن از مردم برای آن- درآمده است. اگر تعهدات بدهی را میتوان با حکم مقننه به حالت تعلیق درآورد یا فسخ کرد، اگر کاپیتالیسم فقط به این دلیل عمل میکند که حکومتها <a href="https://prospect.org/coronavirus/unsanitized-bailouts-tradition-unlike-any-other/">به زیان دیگران</a> برای بانکها و شرکتها وثیقه تأمین میکنند، پس در ساحت نظر باید کل سیستم را زیر سؤال برد. شیوههای اقتصاد کاپیتالیستی که پاسخگوی نیاز اکثر مردم -برای ایمنی، ضروریات مادی، شادی و دور هم بودن و معنا- نیست، امروز کاملا در معرض دید قرار میگیرند. اما اگر الزامات فاصلهگذاری اجتماعی و تنگناهای اقتدارگرایانه مانع از این شوند که کسی بتواند بدیل محتملی را نشان دهد، بسیاری از افراد ممکن است با چسبیدن به گذشتهای خیالی از عادی بودن پاسخ دهند.</p>
<h2 id="khdmt-drmny"><strong>خدمات</strong> <strong>درمانی</strong></h2>
<p>در ایالات متحده، دسترسی به مراقبتهای بهداشتی از مدتها قبل امتیاز گرانقیمتی بوده است. در بسیاری از ایالتها، بیمهی درمانی اوباما هیچ تفاوتی در زندگی فقیرترین مردم ایجاد نکرد. اکنون مشخص است که سلامتی افراد فقیر چگونه می تواند بر کل جمعیت تأثیر بگذارد.</p>
<p>دو پاسخ احتمالی در اینباره وجود دارد. یکی این است که جامعهی ما با توجه به اولویتهای ما، منابع را بر اساس نیازهای بهداشتی کل جمعیت هدایت کند. مورد دیگر این است که طبقهی نخبه برای مقابله با خطرات سلامتی که توسط جامعه عمومی به وجود آمده است، خطر را برای حفاظت از افراد ممتاز مدیریت کند.</p>
<h2 id="mskhn"><strong>مسکن</strong></h2>
<p>سوداگری و اعیانیسازی املاک در سراسر جهان، میلیونها نفر را آواره کرده و مسکن را برای اکثریت مردم غیرقابلدسترس ساخته است. جای تعجب نیست که <a href="https://www.wsj.com/articles/nearly-a-third-of-u-s-renters-didnt-pay-april-rent-11586340000">تقریباً یک سوم آپارتمان نشینها در آمریکا اجارهای برای ماه آوریل پرداخت نکردهاند</a>. کسانی که فقط میتوانند از عهدهی زندگی در قوطی کبریتهای شهری بربیایند، اکنون در آنها مانند سلول زندان محبوس شدهاند؛ دیگران رویارو با دستورات «در خانه بمانید» بیخانمان هستند. <a href="https://www.nytimes.com/2020/04/06/world/coronavirus-domestic-violence.html">خشونت خانگی</a> و مسائل مربوط به سلامت روان در کنار ویروس به ابعاد همهگیری رسیدهاند.</p>
<p>همهی اینها مسئله را پررنگ میکند: <a href="https://crimethinc.com/2020/04/05/we-defend-each-other-no-rent-no-evictions-no-debt-a-poster">خانه چیست؟</a> آیا املاک و مستغلات است که بتوان با آن سوداگری کرد، یا فضای انزوا یا بخشی جزئی از اموال فئودالیسم پدرسالار («خانهی مرد، قلعهی اوست»)؟ یا چیز دیگری است – احساس امنیتی که همبستگی جمعی به وجود میآورد، چیزی که بتواند افراد و اجتماعات را بهجای جدا کردن از یکدیگر، به هم پیوند دهد؟</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/posters/we-defend-each-other/we-defend-each-other_front_color.jpg" /> <figcaption>
<p>خانه محوطهای خصوصی نیست که ما را در تیولهای ریزی از هم جدا کند که بتوان تقسیم و یک به یک فتح کرد؛ خانه همبستگی جمعی است که ما در فرایند ایستادگی در کنار یکدیگر و مداخله در صورتِ ایجاد صدمه ایجاد میکنیم.</p>
</figcaption>
</figure>
<h2 id="nzwy-jtmy"><strong>انزوای</strong> <strong>اجتماعی</strong></h2>
<p>این بیماری عالمگیر، به معنای واقعی کلمه میلیاردها نفر را در خانههای خود محبوس کرده -کسانی که اصلاً خانه دارند- اما در بسیاری از موارد تأثیر غیرمنتظرهای داشته است: باز کردن خانه بهعنوان فضای معاشرت، ایجاد اشکال جدیدی از صمیمیت و تقویت شبکهها. بااینحال این معاشرت تقریباً بهتمامی مجازی است – و به تعداد بسیار کمی از شرکتها و پلتفرمهای ارتباط از راه دور بستگی دارد.</p>
<p>در حال حاضر، فاصلهگذاری اجتماعی فشار زیادی بر افراد وارد میکند تا حدی که بسیاری از ما اضطرار مأیوسانهای را برای گردهمایی تعداد زیاد، به آغوش کشیدن دوستان خود و تنهزدن به غریبهها احساس میکنیم. ارزش فضاهای عمومی و معاشرت اجتماعی هرگز بیش از اکنون روشن نبوده است. اگر این فشار ادامه یابد، میتواند اثرات مخرب یا رهاییبخشی داشته باشد.</p>
<p>اما اگر فاصلهگذاری اجتماعی به مدت یک سال یا بیشتر به اشکال متنوع ادامه یابد، آیا مردم به آن عادت خواهند کرد که انبوه جمعیت را ترسناک بدانند و دچار آگورافوبیا و اضطرابهای اجتماعی جدیدی شوند؟ آیا آنقدر به انجام روابط خود در رسانههای مجازی عادت خواهیم کرد که بعدازآن حتی وقتی میتوانیم بهصورت حضوری در کنار هم باشیم، روابط را به شکل سابق ادامه دهیم؟ آیا قدرتی که الگوریتمهای شرکتهایی مانند فیسبوک برای شکل دادن به گفتگوی آنلاین دارند، حتی بیشتر از بیش بر آنچه تصورش ممکن است تأثیر خواهد گذاشت؟</p>
<h2 id="bwmshnsy"><strong>بومشناسی</strong></h2>
<p>کاهش خسارات بومشناختی در دورهی قرنطینهی خانگی در چین، در صدر اخبار سراسر جهان بوده است. تاکنون، همه فاجعهی زیستمحیطی موجود را چیزی فراتر از کنترل ما میدانستند. اکنون واضح است که -اگر تصمیم بخواهیم- میتوانیم جلوی آن را بگیریم. نه دموکراسی و نه حکومتهای اقتدارگرا نتوانستهاند این موضوع را در اولویت قرار دهند. اما اگر ویروس میتواند نابودی بومشناختی را متوقف کند، جنبش اجتماعی غیرقابلکنترل نیز میتواند.</p>
<h2 id="tmmytkhwhy"><strong>تمامیتخواهی</strong></h2>
<p>سرکوب مرزها، نظارت دولت، اقتدارگرایی و خشونت دولت پلیسی پیش از این به سرعت شدت میگرفت. مقامات مشغول بازی خطرناک «دوبرابر یا هیچچیز» هستند. در حال حاضر، آنها توجیه قدرتمندی برای <a href="https://foreignpolicy.com/2020/03/30/authoritarianism-coronavirus-lockdown-pandemic-populism/">غصب قدرت</a> دارند، اما در صورتی که پای خود را از گلیمشان فراتر بگذارند، تمام فشاری که ایجاد شده است میتواند <a href="https://www.open.online/2020/03/27/coronavirus-cresce-la-rabbia-fra-i-poveri-non-abbiamo-soldi-per-mangiare-e-sul-web-ce-chi-inneggia-alla-rivolta/">منفجر</a> شود.</p>
<p>آزادی <a href="https://www.wsj.com/articles/prisoners-riot-as-coronavirus-tensions-rise-11586469284">زندانیان</a> از بازداشتگاهها و زندانها تأکید میکند که در وهلهی اول اصلا لازم نبود آنجا باشند. پلیس خود را بهعنوان کسانی که جلوی گسترش ویروس را میگیرند معرفی کرده است، اما بر اساس این منطق، جمع شدن آنها از خیابان نیز <a href="https://theintercept.com/2020/04/03/nypd-social-distancing-arrests-coronavirus/">امنتر</a> خواهد بود. این نهایت حماقت است که تصور کنید ویروس دشمنی است که میتواند <a href="https://www.newsweek.com/inside-us-militarys-plans-stop-civil-disturbances-amid-coronavirus-pandemic-something-they-1493485">با استفاده از ابزار نظامی</a> در یک «جنگ»، به قول ترامپ، با آن مبارزه کرد. مانند هیدرا، هر ضربهای که نیروهای مسلح به آن بزنند فقط باعث تقویت آن خواهد شد.</p>
<p>این سوال باقی میماند که آیا این موضوع دربارهی مقاومت ما نیز صادق خواهد بود یا خیر.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/3.jpg" /> <figcaption>
<p>درخانه بمانید، البته اگر خانه دارید. هشداری در کیپتاون آفریقای جنوبی</p>
</figcaption>
</figure>
<hr />
<h1 id="sh-brnmh"><strong>سه</strong> <strong>برنامه</strong></h1>
<p>در تحلیل چارچوبهای موجود برای چگونگی پاسخ به بیماری عالمگیر، میتوان گزینههای ارائهشده را در سه اردوگاه رقیب سادهسازی کنیم: پیروان مرگ، رسولان بقا و پارتیزانهای زندگی.</p>
<h2 id="pyrwn-khpytlysm-y-bh-byn-dygr-mrg"><strong>پیروان</strong> <strong>کاپیتالیسم،</strong> <strong>یا</strong> <strong>به</strong> <strong>بیان</strong> <strong>دیگر،</strong> <strong>مرگ</strong></h2>
<p>هرگز آشکارتر نبوده است که «زندگی» برای بازار نشانگر <a href="https://ill-will-editions.tumblr.com/post/614581233758928896/the-economy-or-life-first-published-in-lundimatin">مرگ</a> برای ما است. دونالد ترامپ و دیگر بارونهای قتل که ما را به سرعت به خاطر نمودارهای گرانبهایشان به کار برگرداندهاند، این مسئله را به اندازه کافی روشن کردهاند. کاپیتالیسم همیشه کیش مرگ بوده است. ما لحظات تکرارناپذیر زندگی خود را برای دستمزد میفروشیم – جنگلها را به خاک اره، هوای تمیز را به دود، آب را به سم - میکاهیم، همچنانکه بازار رقابتی سود-محور باعث ثروتمندتر شدن ثروتمندان و مفلوک شدن بقیهی ما میشود. با این سرعت، ما بهزودی به گونههای بیشماری خواهیم پیوست که قبلاً به سمت انقراض راندهایم.</p>
<p>سوأل تنها این نیست که آیا ترامپ قبل از اینکه دانشمندان به او اجازه دهند، ما را به بازگشت به کار فراخواند؛ در حال حاضر، در هرجایی که کارگران برای پرداخت اجاره به اجبار مجبورند در معرض خطر کووید 19 قرار بگیرند، بازار از پیش بر زندگی انسانها اولویت یافته است، دقیقاً مانند قبل از عالمگیر شدن بیماری.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/4.jpg" /> <figcaption>
<p>«خدایا لطفا حتی اگر شده همهی ما را بکش ولی نمودار را دوباره صعودی کن.»</p>
</figcaption>
</figure>
<p>ناسیونالیستهایی مانند ترامپ و ماتئو سالوینی ضمن کماهمیت جلوه دادن خطرات بازگشت به محل کار، از این بیماری برای پیشبرد برنامه بستن مرزها استفاده کردهاند و با این فرض که مهاجران چینی، آفریقایی و آمریکای لاتین مسئول گسترش بیماری هستند. در واقع، به نظر میرسد که ویروس از اروپا به نیویورک رسیده است. حاملان اصلی احتمالاً شامل طبقهی کاسبان جهانی، سیاستمداران و <a href="https://theintercept.com/2020/04/03/nypd-social-distancing-arrests-coronavirus/">افسران پلیس</a> میشوند، یکی از تنها گروههایی که مجاز به تجمع گروهی هستند و آزادانه بدون وسایل محافظتی مناسب چرخ میزنند.</p>
<p>خواه ویروس کرونا اینگونه گسترش یابد خواه نه، اینها ناقلین ویروس کنترل هستند – همانچیزی که ویروس کرونا را چنین خطرناک میسازد. اگر به خاطر تمام پلیسها، دوربینها، دادگاهها و زندانها نبود، ما مدتها پیش نظام سیاسی و اقتصادی را که چنین ناهمگونیهای بزرگی در ثروت و قدرت میآفریند، برچیده بودیم. اگر این ناهمگونیها نباشند، ما مجبور نیستیم که به حاضر شدن در محل کار خود ادامه دهیم، زمانی که کار کردن به معنای قرار گرفتن در معرض ریسک ازلحاظ آماری قابلتوجهِ کشته شدن علاوه بر همه تحقیرهای معمول کار دستمزدی است. توزیع نامتوازن منابع و قدرت، خطراتی را که فقرا با آن روبرو هستند، افزایش میدهد، اما همچنین این احتمال را افزایش میدهد که افراد فقیر، افراد بیخانمان و کارگران مجبور شوند کارهایی را ادامه دهند که منجر به ادامهی گسترش ویروس میشود.</p>
<p>از شوخی روزگار راند پال «لیبرتارین» نخستین سناتوری بود که نتیجهی آزمایش او برای ویروس کرونا مثبت درآمد -و بسیاری امیدوار بودند که ویروس او را یکبار برای همیشه به خاطر تفرعنش مجازات کند- ابتلای او مانند ابتلای بسیاری از افسران پلیس نیویورک، استعارهای مناسب برای خطری است که آنها برای ما ایجاد میکنند. هرگز هیچ خطری وجود نداشت که رند پال یا بوریس جانسون مجبور شوند بدون دستگاه تنفس مصنوعی بمانند. بیدقتی، خشونت و سودآوری آنها بردارهایی است که از طریق آنها ویروس بقیهی ما را در معرض خطر مرگ قرار میدهد. کووید 19 فرشتهای انتقامجو نیست که انتقام مردم را بگیرد.</p>
<p>آسان است خردهگیر باشیم وقتی مالیاتدهندگان بورژوا که بیپروا هزینهی موشکهای هدایتشونده را برای کشتار مردم در عراق و افغانستان میپرداختند، از ویروس کرونا وحشت میکنند. اما بیایید دربارهی مرگ بیمبالات نباشیم. هرگونه سوءظنی که در مورد این بیماری عالمگیر ابراز کنیم، درنهایت به کارفرمایان و سیاستمدارانی خدمت خواهد کرد که قصد دارند خطرات را برای کارگران کماهمیت جلوه دهند و ترجیح میدهند ما بمیریم.</p>
<p>بله، امسال بیماری قلبی و سرطان افراد بیشتری را نسبت به ویروس کرونا خواهد کشت؛ همینطور عوارض ناشی از ایدز. اخیراً کمتر کسی به میلیونها نفری که در اثر درگیریهای جهانی کشته و آواره میشوند، فکر کرده است؛ اگرچه پناهندگان جزو کسانی هستند که بیشترین آسیب را از ویروس دیدهاند. اکثر مردم به هزینههای روش زندگی ما، ازجمله قتل-خودکشی مداوم کل زیستکره بهخاطر تغییرات اقلیمی ناشی از صنعت، عادت کردهاند؛ در این زمینه، تمرکز گسترده بر ویروس کرونا کوتهنظری به نظر میآید. اما بهجای اینکه خودمان را به تهدید دیگری عادت دهیم، باید دغدغهای را که بسیاری نسبت به شیوع ویروس کرونا نشان میدهند، به تمام مصیبتهای دیگری که همه به آن چنین عادت کردهاند، گسترش دهیم.</p>
<p>هر مرگ ناشی از توزیع نابرابر منابع جامعهی ما، فاجعهای بیحدواندازه است. ما باید به هرکدام به روشی واکنش نشان دهیم که ساکنان فرگوسن، میسوری، <a href="https://crimethinc.com/2019/08/09/looting-back-an-account-of-the-ferguson-uprising">به قتل مایکل براون واکنش نشان دادند</a>. درحالیکه کاپیتالیستها قطعاً تلاش میکنند تا از تمایز بین «کارگران ضروری»، کسانی که بهتازگی بیکار شدهاند و کسانی که از پیش جایگاهی متزلزل داشتند یا محذوف بودند، برای بازی دادن همگی ما علیه یکدیگر بهرهبرداری کنند؛ ما باید را بین کسانی که بهخاطر شغلشان در معرض خطر قرار گرفتهاند و کسانی که بهخاطر بیکاری در معرض خطر قرار میگیرند، بین کسانی که نمیتوانند اجارهبها پرداخت کنند و آنهایی که در تلاشاند تا قسطهایشان را بپردازند و کسانی که بس بسیار پیشازاین بیخانمان بودند، پیوندهایی از همبستگی معنیدار برقرار کنیم. <strong>تکتک</strong> <strong>ما</strong> <strong>ضروری</strong> <strong>هستیم</strong><strong>.</strong></p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/04/10/6.jpg" /> <figcaption>
<p>تظاهراتی در برلین، مارس</p>
</figcaption>
</figure>
<p>2020</p>
<hr />
<h2 id="rswln-tkhnwkhrsy-y-bh-byn-dygr-bq"><strong>رسولان</strong> <strong>تکنوکراسی،</strong> <strong>یا</strong> <strong>به</strong> <strong>بیان</strong> <strong>دیگر،</strong> <strong>بقاء</strong></h2>
<blockquote>
<p>« اگرچه ممکن است آمریکا در ابتدا سرعت عمل پایینی داشته باشد، پس از سرعت گرفتن، احتمالاً میتواند با ظرفیتهای بسیاری از حکومتهای اقتدارگرا از جمله حکومت چین مطابقت یابد.»</p>
<p>_ چیزی که مقاومت یک کشور را نسبت به ویروس کرونا تعین میبخشد، فرانسیس فوکویاما</p>
</blockquote>
<p>عوامفریبانی همچون ترامپ باید با میانهروهایی مانند حزب دموکرات رقابت کند که قصد دارند همان ساختارهای سلسلهمراتبی را حفظ کنند، اما پیشنهاد میکنند که آنها بهطرزی خردمندانهتر و کارآمدتر به کار بسته شوند. از نیویورکتایمز گرفته تا ستایندگان غربی حزب کمونیست چین، بسیاری از اندیشمندان با درخواست اقدامات سختگیرانهتر سعی در متمایز کردن خودشان از پاسخ احمقانه و بیاحتیاط ترامپ به ویروس داشتند. آنها پرشورترین طرفداران اقدامات تهاجمی نظارت هستند که در بالا توصیف شد. در عوض، آنها شانس بهتری برای بقا به کسانی ارائه میدهند که ترامپ به دست مرگ تسلیمشان میکند.</p>
<p>بهراستی آیا این بیماری عالمگیر تأکید نمیکند که ما به تمرکز بیشتر، نظارت بیشتر و حکومت «قویتر» نیاز داریم؟</p>
<p>در واقع هر شکل حکومت، از <a href="https://angryworkersworld.wordpress.com/2020/03/25/the-corona-crisis-a-letter-from-a-comrade-in-china-did-china-buy-time-for-the-west/">چین</a> و <a href="https://www.reuters.com/article/us-health-coronavirus-iran-qom/elections-ties-with-china-shaped-irans-coronavirus-response-idUSKBN21K1NO">ایران</a> تا ایالات متحده، اطلاعات مربوط به بیماری عالمگیر را پنهان کرده و در واکنش به آن تأخیر داشتهاند که خطر را برای همه تشدید کرد. در ایران، توجیه این بود که آرامش مردم قبل از انتخابات حفظ شود. در ایالاتمتحده، این بود که بازار سهام تا حد ممکن ادامه یابد. مشکل این نیست که مقامات کنترل کافی نداشتهاند؛ مسئله خودِ تمرکز قدرت است. هرگاه قدرت در دست افراد معدودی متمرکز باشد، چه ارتش نظامی، چه کارگزاران حزب یا مقامات منتخب، ناگزیر منافع خودشان را به منافع دیگران ترجیح خواهند داد. هر حزب حاکم مشتاق به ما میگوید که حکومت آنها بهتر از دیگران خواهد بود، یا اینکه آنها با قدرت بیشتر میتوانند کارهای خوب بیشتری انجام دهند، اما ما باید بهتر بدانیم که به چنین وعدههایی اعتمادی نیست.</p>
<p>فرانسیس فوکویاما استدلال کرده است که اینکه مردم به حاکمان خود اعتماد دارند یا نه، تعیینکنندهترین عامل در اثربخشی واکنشهای حکومت به بیماری عالمگیر است:</p>
<blockquote>
<p>«در نهایت نوع رژیم مهم نیست، بلکه این که آیا شهروندان به رهبرانشان اعتماد دارند یا نه و این که آیا آن رهبران بر دولتی لایق و مؤثر حکم میرانند یا نه».</p>
</blockquote>
<p>این سخن به شکل آشکار و متمایزی به خطا میرود: چه اتفاقی میافتد زمانی که اعتماد گسترده به حکومتی «لایق و مؤثر» وجود دارد که به نفع مردمانش عمل نمیکند؟</p>
<p>برای آنارشیستها پاسخ این مشکل بهاندازهی کافی واضح است. تنها چیزی که میتواند ما را ایمن نگه دارد، ایجاد وسایل افقی گسترده برای انتقال اطلاعات است، چه آنکه مقامات برای ما مناسب ببینند یا خیر -تا بتوانیم سانسور دولتی را که بهعنوانمثال، آگاهی عمومی از همهگیری کووید-19 در چین را به تأخیر انداخت، دور بزنیم- و قادر به اجرای اقدامات خودآیین و مشارکتی خودمان برای بقا، یاری متقابل و صیانت نفس جمعی شویم. اگر برای حل همهی مشکلات خود به حکومتهای موجود وابسته باشیم، به تأیید سیاستهای خطرناک و خودخواهانهی آنها محدود خواهیم بود در حالی که به اقدامات نارضایتبخش آنان برای دستیابی به تغییر از طریق ابزار انتخاباتی، مانند کارزار برنی سندرز، امید بستهایم.</p>
<p>بدیل پذیرش راهحلهای تکنوکراتیک از بالا به پایین، تجلیل از آزادی فردی بر مبنایی منزوی نیست. در عوض، سرمایهگذاری انرژی خود برای توانایی بیشتر در تبادل اطلاعات بیشتر و هماهنگی فعالیتها در سطح بینالمللی، که آنارشیستها همیشه از آن حمایت کردهاند. هماهنگی و مرکزگرایی، دو چیز متفاوت هستند.</p>
<p>همانطور که <a href="https://angryworkersworld.wordpress.com/2020/03/25/the-corona-crisis-a-letter-from-a-comrade-in-china-did-china-buy-time-for-the-west/">دیگران</a> استدلال کردند، اکثریت اعتبار اقداماتی که باعث به تأخیر افتادن گسترش کووید-19 شدهاند باید به افراد عادی اعطا شود که داوطلبانه در فاصلهگذاری اجتماعی و سایر اقدامات مسئولانه شرکت کردند، نه به حکومتها. فعالیتهای داوطلبانه و خود-سازمانیافته که محرک آنها <a href="https://madeinchinajournal.com/2020/02/22/epidemic-control-in-china-a-conversation-with-liu-shao-hua/">اخلاق</a> است و نه اجبار، همیشه بهترین نتیجه را میدهند. اگر منابع و دانش بهطور گسترده و یکنواخت بهقدر کافی توزیع شوند، مردم بسیار بیشتر از هر ارگان تصمیمگیری متمرکز دیگری میتوانند خطراتی را که با آنها مواجه میشوند و برای دیگران به وجود میآورند، ارزیابی، اولویتبندی و رسیدگی کنند.</p>
<p>به طور خلاصه، تنها راه اطمینان از تأمین نیازهای ما در نظامهای سیاسی موجود این است که بتوانیم در صورت عدم موفقیت به راحتی آنها را تعمیر یا سرنگون کنیم. کنترل متمرکزتر فقط این مسئله را دشوارتر میکند.</p>
<p>این مسئله ما را پرسش مرتبطی میرساند که در سالهای پس از پایان بیماری عالمگیر، از اهمیت ویژهای برخوردار خواهد بود. آیا به دست آوردن کمی امنیت و ایمنی بیشتر ارزش آن را ندارد که مقداری از آزادی فردی خود دست بکشیم؟ ما به احتمال زیاد عوام فریبان را از جناح میانهرو خواهیم دید که این معامله شیطانی را به ما پیشنهاد میدهند.</p>
<p>بدون آزادی برای سازماندهی و دفاع از خودمان با شرایط خودمان، در خارج و برخلاف نظم حاکم، نمیتوانیم از دستاوردهایی که درون آن به دست میآوریم، دفاع کنیم. حتی اگر تنها دغدغهی ما این باشد که بقای خود را در حداقلیترین شرایط مادی حفظ کنیم، دست کشیدن از حتی یک اینچ از آزادیمان به ما در راه رسیدن به آن هدف کمکی نمیکند.</p>
<p>راز آشکار در مورد میانهروها و تکنوکراتها این است که بدیلی واقعی برای مستبدان به ما ارائه نمیدهند. برنامههای آنها همیشه برای تقویت سازوبرگ دولتی است که سپس مستبدان آن را علیه ما به کار میگیرند. ترامپ تمام قدرتی را که اوباما در دفتر اجرایی متمرکز کرده بود، به ارث برد. در پایان، انتخاب میان استبداد وحشیانه یا تکنوکراسی کارآمد، انتخاب کاذبی است.</p>
<p>بیایید با کلامی دربارهی کارشناسان علمی، بحث را خاتمه دهیم. تاکنون، دانشمندان پزشکی شاید تنها گروهی از مسئولان باشند که از این فاجعه بدون رسوایی بیرون آمدهاند. اما خود صنعت پزشکی هیچگاه به نفع تمام بشریت عمل نکرده است. در حالت ایدهآل، توسعهی دانش علمی باید تلاشی جمعی باشد که کل نژاد بشر را در بربگیرد، نه حوزهای که کارشناسان معتبر در آن حقیقت را به همهی افراد دیکته کنند. کاپیتالیسم و نظامهای اقتدار نهادینهشده مدتهاست در توسعهی مشارکتی دانش دخالت کرده و از دسترسی به این فرایند به وسیلهی حقوق مالکیت فردی، انحصارهای نهادی بر اطلاعات و تعیین اینکه چه کسی به بودجه دسترسی پیدا کند، ممانعت به عمل آوردهاند. انگیزهی سود که بازار بر پژوهشگران تحمیل میکند، اولویتهای آنها را فاسد و در خود فرآیند تداخل ایجاد میکند؛ بهعنوان مثال، کارکنان مطالعات پزشکی که برای پرداخت اجارهبها خودشان را بهعنوان موش آزمایشگاهی اجاره میدهند، انگیزهی بیشتری از شرکتهای آزمایش پزشکی که در پی کسب سود هستند، برای پاسخگویی صادقانه به سؤالات ندارند.</p>
<p>این بیماری عالمگیر ارزش رویکردهای بینالمللی مشارکتی را نسبت به مدلهای بازار محور نشان داده است. عملاً همه امیدوارند که دانشمندان فراسوی مرزهای نهادی و ملی برای تولید واکسن همکاری کنند. مانند تمام جوانب از زندگی ما، به خودآیینی بیشتر، ارتباط بیشتر و هماهنگی افقی نیاز داریم، نه سلسلهمراتب بیشتر. تشکیلات پزشکی موجود برای حکمرانی بر ما مناسبتر از نهادهای سیاسی حاکم نیستند.</p>
<hr />
<blockquote class="twitter-tweet " data-lang="en">
<a href="https://twitter.com/th1an1/status/1248355378091474944">https://twitter.com/th1an1/status/1248355378091474944</a></blockquote>
<script async="" src="//platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>
<h2 id="prtyznhy-azdy-y-bh-byn-dygr-zndgy"><strong>پارتیزانهای</strong> <strong>آزادی،</strong> <strong>یا</strong> <strong>به</strong> <strong>بیان</strong> <strong>دیگر،</strong> <strong>زندگی</strong></h2>
<blockquote>
<p>«در بیماری عالمگیری که زندگی را از کاربردهای اجتماعی آن محروم کرده است، زندگی به نظر میآید که جامعه را کاملاً تهدید میکند.»</p>
<p>_ اجتماع عالمگیری، نیل ماتا ریس</p>
</blockquote>
<p>بقا برای زندگی ضروری است، اما همهی ماجرا نیست. لازم است ولی کافی نیست.</p>
<p>صحبت از بقا بهاندازهی کافی ساده است؛ میتوانیم آن را با اصطلاحات پزشکی تعریف کنیم. از طرف دیگر، صحبت از زندگی ذاتاً جانبگیرانه است. وقتی کسی میگوید زندگی، همیشه از شیوهی خاص زندگی، مجموعهی خاصی از روابط، عواطف و ارزشها صحبت میکند. کسانی که به «زندگی» بهنحوی اشاره میکنند که گویا منظور آنها از این کلمه بدیهی است، همیشه نوعی دستورکار در آستین دارند.</p>
<p>هنگامیکه حاکمان ما سعی میکنند بحث را بر چگونگی اطمینان از بقای ما متمرکز کنند، باید موضوع را به این تغییر دهیم که میخواهیم در دنیای پسازاین بیماری عالمگیر چگونه زندگی کنیم. ممکن است برخی مدلهای اقتدارگرا وجود داشته باشند که درواقع بتوانند بقای ما را تضمین کنند، اما هیچکدام نمیتوانند نوع زندگی موردنظر ما را ارائه دهند. اگر فقط با حاکمان خود بر سر مشاغل، دستمزدها و مراقبتهای بهداشتی که برای بقای ما ضروری است، کلنجار برویم، در بهترین حالت ما درنهایت به مسکن تضمینشده در واحدهای یکسان قرنطینه، دستبندهای هویت دیجیتالی رمزگذاریشده با دادههای بیولوژیکی و عضویت مادامالعمر نتفلیکس برای کرخت کردن احساساتمان و پرت کردن حواسمان از زندگیهایی که دنیای قشنگ نو در مقایسه با آن مثل در جاده به نظر خواهد آمد، خواهیم رسید. این چیزی است بیشتر تکنوکرات برای عرضه دارند. ما باید رؤیاهای بزرگتری داشته باشیم.</p>
<p>سخن گفتن از آزادی در سال طاعون تقریباً بیهوده است. آزادی مرتبط با آن نوع دلقکهای مرتجع است که هنوز وانمود میکنند که خود این ویروس نوعی توطئه است. بااینحال، همانطور که در بالا گفته شد، بدون آزادی نمیتوانیم برندهی هیچگونه بهبودی در کیفیت زندگی خود شویم یا از آن دفاع کنیم. کسانی که قدرت را در دست دارند، هیچگاه به ما خود-تعینبخشی طبق شرایط خودمان اعطا نخواهند کرد – و بدون آن، ما در ید قدرت آنها هستیم. ما باید تعادل قدرت را تغییر دهیم.</p>
<p>امروزه با محرومیت از تقریباً هر چیزی که به زندگی معنی میدهد، بسیاری از مردم احساس میکنند برای آنها چیزی جز بقا به حداقلیترین معنای بیولوژیک آن باقی نمانده تا به آن چنگ بزنند. به همین دلیل است که آنها بیشازپیش به تسلیم شدن فکر میکنند. ولی اگر این بحران واقعاً همهچیز را به پرسش میکشد، بیایید برای آنچه واقعاً میخواهیم بجنگیم.</p>
<p>از <a href="https://itsgoingdown.org/autonomous-groups-are-mobilizing-mutual-aid-initiatives-to-combat-the-coronavirus/">پروژههای یاری متقابل</a> و <a href="https://www.nytimes.com/2020/03/30/opinion/coronavirus-worker-strike.html">اعتصابات وایلدکت</a> تا <a href="https://crimethinc.com/2020/03/30/rent-strike-a-strategic-appraisal-of-rent-strikes-throughout-history-and-today">اعتصاب اجارهبها</a> و <a href="https://perilouschronicle.com/#list">شورش زندان</a>، از پیش تحرکات جسورانهای برای مقاومت در سراسر جهان شکل گرفتهاند. این تلاشها باید باعث ایجاد شبکههایی شوند که بتوانند با تمامیتخواهی جدید مقابله کنند و آن را شکست دهند. اهمیت قضیه هرگز از این بالاتر نبوده است.</p>
<p>دنبال کردن زندگی به جای بقاء یعنی عمل بدون ضمانت. کسانی که مایل به زندگی کامل هستند، بعضی اوقات باید جان خود را به خطر اندازند. معنا در اینجا حتی بیش از ایمنی اهمیت دارد.</p>
<p>چه میخواهید؟ آزمایش و درمان رایگان برای کووید-19 و دیگر مسائل پزشکی؟ توانایی اینکه با ماشینها در کارخانهی کارفرمایتان بهجای خودرو دستگاه تنفسی بسازید؟ آزاد بودن برای استفاده از امکانات پزشکی در شغل پرستاری خود، برای مراقبت از آن دسته از دوستان و همسایگان خود که هرگز نتوانستهاند از عهدهی تأمین مخارج درمانی مناسب برآیند؟ داشتن فرصت برای به خدمت گرفتن مهارتها، منابع و خلاقیتتان برای نفع همگان، بهجای فرامین بازار؟ از بین بردن فشارهای اقتصادی که مردم را وادار به پذیرش خطر گسترش ویروس و کمک به تغییرات اقلیمی جهانی میکند؟ اینکه بتوانید بدون مشخص کردن محلات شهرهایی که بازدید میکنید، به سرزمینهای دیگر سفر کنید؟ اینکه بتوانیم بدون ترس از بیماری عالمگیر یا پلیس، آزادانه در جمعهای جشن جمع شویم؟ در آغوش بگیریم و به آغوش کشیده شویم، کامروا شویم؟</p>
<p>خوانندهی عزیز، خودتان به این سؤالات پاسخ دهید و بیایید بر اساس شورانگیزترین رؤیاهامان، جنبشی مشترک بیابیم. ما مصمم برای پایان دادن به تمام کابوسها، در خاتمهی این کابوس به شما در خیابانها خواهیم پیوست.</p>
<blockquote>
<p>«ما در تمام این مدت میدانستیم که چه چیزی میخواهیم، فقط گمان میکردیم محال است. چنین نیست. نه تنها ممکن است، بلکه تنها مسیر امن ما به سمت آینده است.»</p>
<p>_ «چگونه سقوط کنیم»</p>
</blockquote>
https://crimethinc.com/2020/03/19/pyrmwn-tsb-jrh-mskhn-lyh-ynnshynszy-w-lmgyry-bymry-mshbh-b-skhnn-ystgh-40-dr-snfrnsyskhw2020-03-19T02:58:47Z2021-01-21T09:14:01Zپیرامون اعتصاب اجاره مسکن علیه اعیاننشینسازی و عالمگیری بیماری : مصاحبه با ساکنان ایستگاه ۴۰ در سانفرانسیسکو
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/2/header.jpg" /></figure>
<p>در ناحیهی میژنِ سانفرانسیسکو، ایستگاه ۴۰ نزدیک به دو دهه به اجتماع منطقهی خلیج بهعنوان فضای سازماندهی و زندگی اشتراکی ضداستبدادی خدمت کرده است. پنج سال پیش صاحبخانهها تلاش کردند که آنها را بیرون کنند. اما به واسطهی یک کارزار همبستگی قدرتمند مجبور به عقبنشینی شدند. حالا ایستگاه ۴۰ برای ایستادگی در برابر بحران حاضر جهان با اعلام اعتصاب اجاره مسکن، پیشقدم شده است؛ این اعتصاب در پاسخ به وضعیت بیثباتی اقتصادی ناشی از <a href="https://crimethinc.com/2020/03/18/surviving-the-virus-an-anarchist-guide-capitalism-in-crisis-rising-totalitarianism-strategies-of-resistance">عالمگیری کویید ۱۹</a> است. در همین رابطه با ساکنان ایستگاه ۴۰ دربارهی پیشینه این پروژه و بستر و هدف مشخص سرپیچی آنها مصاحبه کردیم.</p>
<p class="darkred"><strong>ایستگاه</strong> <strong>۴۰</strong> <strong>چیست؟</strong></p>
<p>ایستگاه ۴۰ یک فضای زندگی اشتراکی ۱۷ ساله است که طی این سالها صدها نفر از ساکنان و هزاران مهمان را به خود دیده است. این فضا میزبان افراد و اتفاقات زیادی بوده است. مردم زیادی را در خود جای داده، به مردم غذا داده و بر نابرابریها در هر زمینهای از هجوم سرمایهگذاران خطرپذیر تا بیرون کردن مستأجران غلبه کرده است. ما مرکزی بودیم برای سازماندهی کارگاههای کمک بلاعوض، درمانهای سرپایی، مراسم یادبود برای آنارشیستهای جانباخته، برنامههای تفریحی، انتشار کتاب، گزارشدهی رفقا در سراسر دنیا، پروژههای حمایت از زندانیان، گروههای مطالعاتی و … این شبکه به پروژههای بسیار زیادی سود میرساند آنقدر که قابل شمارش نیستند. گروه «غذا به جای بمب» حدود ۱۵ سال به صورت هفتگی در اینجا غذا پخته است. شالودهی شبکههای ارتباطاتی نظیر <a href="https://www.indybay.org/">ایندیمدیا</a> و <a href="https://signal.org/">سیگنال</a> ریشه در اینجا دارند.</p>
<p>ما امیدوارم این فعالیت همواره در حال گسترش را ادامه دهیم؛ فعالیتی که به تازگی بر ویژگیها و کیفیتهای انسانی تاکید دارد و این کیفیت را به آنارشیسم از قبل موجود ایستگاه ۴۰ و کل بلوک ما میافزاید. این فضا به ما امکان داده است بتوانیم به زندگی کردن و مبارزه در شهری که به معجزه میماند، ادامه دهیم.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/2/4.jpg" /> <figcaption>
<p>اعتراض علیه اعیان نشین سازی در ناحیه میژن، ۱ ژانویه ۲۰۱۴</p>
</figcaption>
</figure>
<p><strong>پنج</strong> <strong>سال</strong> <strong>پیش</strong> <strong>مردم</strong> <strong>برای</strong> <strong>محافظت</strong> <strong>از</strong> <strong>ایستگاه</strong> <strong>۴۰</strong> <strong>علیه</strong> <strong>بیرون</strong> <strong>کردن</strong> <strong>ساکنان</strong> <strong>به</strong> <strong>واسطه</strong> <strong>اعیاننشین</strong><strong><em>*</em></strong><em>سازی** <strong>در</strong> <strong>ناحیهی</strong> <strong>میژن</strong> <strong>سانفرانسیسکو،</strong> <strong>بسیج</strong> <strong>شدند</strong></em><strong>.*</strong> <strong>چه</strong> <strong>عوامل</strong> <strong>و</strong> <strong>استراتژی</strong><strong><em>*</em></strong><em>هایی** <strong>را</strong> <strong>برای</strong> <strong>کسب</strong> <strong>پیروزی</strong> <strong>در</strong> <strong>آن</strong> <strong>زمان</strong> <strong>مشخص</strong> <strong>کردید؟</strong> <strong>این</strong> <strong>تجربه</strong> <strong>چه</strong> <strong>درس</strong> <strong>آموخته</strong></em><strong>*</strong><strong>ای</strong> <strong>داشت؟</strong></p>
<p>در آن زمان فشار بزرگی برای توسعهی سانفرانسیسکو وجود داشت. در واکنش به هجوم سرمایهگذاران خطرپذیر و شرکتهای نوپا، صاحبخانههای ما با فروش مجموعه داراییها و املاکشان به دنبال سرمایهگذاری سریع برای بازپرداخت سریع بودند. «هیولای ناحیهی میژن» یک باکس تبلیغاتی بزرگ برای تبلیغ مسکنِ لاکچری، که بیشباهت نبود به پروژههای توسعهای دیگری که دفعتاً ظاهر میشدند- قرار بود در سراسر خیابان نصب شود؛ در این صورت قیمت املاک به سرعت بالا میرفت.</p>
<p>وکیلی رایگان داشتیم که به ما کمک میکرد، اما در نهایت از ما خواست که تسویه حساب کنیم و برای کلیدها پول طلب کنیم. به این ترتیب هر فرد کسری از بازپرداخت را دریافت میکرد -بازپرداختی که هرگز نمیتوانست از پس هزینههای بلند مدت مساکن مقرون به صرفه در قلب این شهر برآید. در عوض همخانههایی که در آن زمان در ایستگاه ۴۰ زندگی میکردند تصمیم گرفتند که همینجا بمانند. آنها روشهای زیادی را به کار بردند مانند تماس با دوستان ایستگاه ۴۰ در سراسر دنیا (یک گروه مستقل از حامیانی که برای حمایت از ما سازمان یافتند)، «شناسایی دشمن» (جمعآوری اطلاعات صاحبخانههای ما از طریق سوابق عمومی)، برگزاری کنفرانس مطبوعاتی و رویدادها و جمعآوری کمکهای مالی، همفکری با فعالان حق مسکن و کمیتهی محلی سرپرستی زمین و همکاری با روزنامهنگارهای مستقل حامی.</p>
<p>تقاضا کردیم ساختمان به کمیتهی سرپرستی زمین برسد تا اقامت ما به طور دائم تضمین شود. همچنین ثابت کردیم که برای ماندن در اینجا با هر وسیلهای مبارزه میکنیم. بعد از دو هفته مبارزه، صاحبخانهها با ما تماس گرفتند و تقاضای صلح کردند. در نتیجه به یک توافق شفاهی رسیدیم که سه سال استراحت بدهند و بعد دوباره موضوع را پیگیری کنند.</p>
<p>اکنون پنج سال گذشته است و در تمام این مدت، همخانههای اینجا هوشیار بودهاند. در عین حال انتخاب کردیم کیفیت زندگیمان را از طریق کنترل استرسهای ناشی از پیامدهای پیشبینینشده حفظ کنیم. بهویژه با توجه به این واقعیت که ما قبلاً یک هجوم را شکست دادهایم. بهتازگی اعلام شد که «هیولای ناحیه میژن» رسماً لغو شده است. بعد از گذشت دو سال از تاریخ این بحث و گفتگوها، صاحبخانهها همچنان با خوشحالی چکهای خود را نقد میکنند.</p>
<p>تا کنون.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/2/3.jpg" /> <figcaption>
<p>اعتراض علیه اعیاننشین سازی در ناحیه میژن، ۲۰۱۵</p>
</figcaption>
</figure>
<p>در اینجا برخی از گزارشهای مبارزه ما در برابر هجوم سال ۲۰۱۵ آمده است:</p>
<ul>
<li><a href="https://www.indybay.org/newsitems/2015/03/02/18769398.php">کنفرانس مطبوعاتی دوستان ایستگاه ۴۰</a></li>
<li><a href="https://48hills.org/2015/03/at-16th-and-mission-collective-housing-must-go-but-tech-offices-can-stay/">در خیابان شانزدهم و ناحیهی میژن، خانههای اشتراکی باید تخلیه شوند- اما دفاتر فنی میتوانند بمانند؟</a></li>
<li><a href="https://missionlocal.org/2015/03/tenants-fight-longtime-neighborhood-landlord-at-16th-and-mission/">مبارزهی طولانیمدت مستاجرین خیابان شانزدهم و ناحیهی میژن با مالکان محله</a></li>
<li><a href="https://www.sfexaminer.com/news/housing-collective-avoids-eviction-from-mission-district-home/">خانه اشتراکی از بیرون کردن از خانه در ناحیهی میژن جلوگیری میکند.</a></li>
</ul>
<p class="darkred"><strong>این</strong> <strong>بار</strong> <strong>چرا</strong> <strong>تصمیم</strong> <strong>به</strong> <strong>اعتصاب</strong> <strong>گرفتید؟</strong></p>
<p>ویروس کرونا در این اطراف ابتدا از طریق الگوهای رفتاری، روایتهای کوتاه منابع خبری و زمزمههای دوستان در خدمات اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. ما به اولین نجواها گوش کردیم و تا حد ممکن آماده شدیم. کمتر از یک هفته بعد که اخبار مربوط به پخش ویروس کرونا در ایتالیا منتشر شدند، ممنوعیتهای سفر اعمال شدند و از همه قابلتوجهتر اینکه دستمال توالت تمام شد.</p>
<p>طی دو روز بعد، همهی رویدادها و برنامهها لغو شدند، بارها و رستورانها بسته شدند و یک جور قرنطینهی نیمبند به اجرا درآمد. در آن زمان، ۹۰ درصد از خانهنشینها، کار خود را به کل از دست دادند یا ساعات کاری آنها به میزان قابلتوجهی کاهش یافت. در عین حال، از ۱۰ درصد دیگر که مشغول به کارِ خدمات اجتماعی هستند خواسته شد برای کمک به مانور مقابله با این بحران دو برابر سختتر از پیش کار کنند، ولی برای تلاشهای اضافیشان بیشتر حقوق نمیگیرند. این بحران نورافکنی است بر بیعدالتیهای مربوط به نابرابری مسکن، فقدان مراقبتهای پزشکی مقرونبهصرفه (اقتصادی)، هزینههای نجومی اجاره در منطقهی خلیج و شیوههایی که سرمایهداری زمان، انرژی و کیفیت زندگی ما را به سرقت میبرد.</p>
<p>وقتی وضعیت روشن شد، چارهای نبود جز اعلام اعتصاب اجاره مسکن. تلاش برای وادار کردن به تعطیلی اجباری نه تنها ما را در معرض خطر قرار میدهد بلکه دیگرانی را هم که آسیبپذیرتر هستند به خطر میاندازد. با این حال، سؤال بزرگتری مطرح میشود. برخی پیشبینیها میگویند که پس از گذشت چندین هفته از این تعطیلی (گرچه ممکن است طولانیتر شود)، راهی برای بازگشت به «کسب و کار معمول» وجود نخواهد داشت. ما به عنوان یک گروه آنارشیست، باید پیشبینی کنیم بعد چه خواهد شد و در ساخت واقعیت جدید مشارکت کنیم.</p>
<p>در میان این بحران همهگیری جهانی، رهایی از اجاره مسکن (یعنی همان سرقت) و وام بهترین راه ممکن برای شروع به نظر میرسید. ما اعتقاد داریم که تاکتیکهای سادهی سرپیچی (اعتصاب اجاره مسکن، اعتصاب از راه خود را به بیماری زدن، توزیع مجدد منابع، کمکهای بلاعوض) برای عبور از این وضعیت ضروری است. امیدواریم اعتصاب اجاره مسکن گسترش یابد. ما بهترین شانس زنده ماندنِ توام با پیروزی را داریم.</p>
<p class="darkred"><strong>دیدگاه</strong> <strong>شما</strong> <strong>در</strong> <strong>مورد</strong> <strong>چگونگی</strong> <strong>پاسخگویی</strong> <strong>به</strong> <strong>همه</strong><strong><em>*</em></strong><em>گیری** <strong>جهانی،</strong> <strong>و</strong> <strong>بحران</strong></em><strong>*</strong><strong>های</strong> <strong>اجتماعی،</strong> <strong>سیاسی</strong> <strong>و</strong> <strong>اقتصادی</strong> <strong>برآمده</strong> <strong>از</strong> <strong>چیست؟</strong> <strong>در</strong> <strong>بدترین</strong> <strong>و</strong> <strong>بهترین</strong> <strong>حالات</strong> <strong>چه</strong> <strong>پیش</strong> <strong>می</strong> <strong>آید؟</strong></p>
<p>به نظر میرسد بهترین پاسخ ممکن برای اولین سؤال این است که لازم است تعادل پیدا کنیم. ما باید میان مراقبت از خود و درک شیوههای کمک بلاعوضی که باید به اشتراک بگذاریم به تعادل برسیم. ما به ترس، جدایی و وحشت از رویارویی با احساس فقدان و همهگیری جهانی که درمان نمیشود، وادار شدهایم. همیشه بزرگترین نقطه قوتِ خانه و باهمستان ما، ارتباطات مبتنی بر اعتماد بوده است. وقتی دارای اجتماع هستید که مایل به حضور در آن باشید و بتوانید به آنچه به شما نشان میدهد اعتماد کنید. آنجا احساس و باوری وجود دارد که همه چیز میتواند خوب شود. در چنین مواقعی، امید و ایمان میتوانند از جمله معدود احساساتی باشند که ما را زنده نگه میدارد.</p>
<p>سادهترین پیشامدهایی که در حال حاضر تصور میشوند بدترین حالات هستند؛ بیمارستانهای پرازدحام، گارد ملی برای اعمال خشونتبار قرنطینهی اجباری، مرگهای بیشمار ناشی از دست دادن و سرفه، ناتوانی از کار یا ارتباط داشتن با اجتماع برای آیندهای نامعلوم، اقتدارگرایی <a href="https://crimethinc.com/2020/02/10/the-operation-succeeded-but-the-patient-died-biopower-and-the-nightmare-of-a-totally-managed-society">زیست-سیاسیِ</a> ویرانشهریِ همهجانبه.</p>
<p>اما برای ما جالبتر و هیجانانگیزتر این است که بیندیشیم بهترین سناریوها چه میتوانند باشند – لحظههای تخیل و خلقت- مثل هزارپایی که در پیلهاش حل میشود و خود را به هیأت یک پروانه میبیند. دنیای بدون اجارهای را تصور کنید که در آن مردم برای رؤیاپردازی و پرداختن به آنچه دوست دارند و نفع یکسان به آنها و جامعهی آنها میرساند، وقت و فضای بیشتری داشته باشند. تصور کنید بیخانمانی در جهان به صفر برسد چرا که ما مسکنهای خالی فراوان موجود را میگیریم و به افراد بیخانمان میدهیم، به جای اینکه اجازه دهیم آن فضاها خالی از سکنه باشند و دلالان املاک و مستغلات منتظر بمانند آنها را به بالاترین پیشنهاددهنده بفروشند. به زمانی بیندیشیم که به کار ۴۰ تا ۷۰ ساعت در هفته نیازی نباشد تا همچون پیچ و مهرهای در سرمایهداری باشیم و ثروتمندانی را پولدار کنیم که اهمیتی به زنده یا مردهی ما نمیدهند.</p>
<p>تصور کنید هیچ کس بدهی فلجکننده نداشته باشد. تصور کنید به جای اینکه مجبور باشیم تمام پول خود را صرف استعمار و کشتار در سراسر جهان کنیم، مراقبتهای پزشکی و غذای رایگان برای همه فراهم کنیم. چه جالب میشود اگر مردم خیابانها را میگرفتند، دور هم جمع میشدند تا برقصند، نان بشکنند، آیین به جا آورند… صادقانه بگویم، شدنیها را پایانی نیست. من یک جمعیت سالمتر را تصور میکنم که به زمین و همه موجودات زنده احترام میگذارند، این سرزمین را به پیشکاران بومی برمیگردانند، خسارتهای وارده به همه اسیران و بردگان را جبران میکنند و به حبس و کل مجتمع نظامی- صنعتی پایان میدهند.</p>
<p>اما باید از یک جا شروع کنیم. یک اعتصاب اجاره مسکن گسترده، گزینهی مناسبی به نظر میرسد.</p>
<p>به سهم خودمان، دوست داریم که مسکن ما برای همیشه در امان باشد -خواه از طریق کمیتهی سرپرستی زمین یا سایر ابزارهای اشتراکی. ما فکر میکنیم اکنون زمان فشار برای این کار است.</p>
<figure class="portrait">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/2/2.jpg" />
</figure>
https://crimethinc.com/2020/03/18/rhnmy-anrshysty-jn-bhdr-brdn-z-wyrws-srmyhdry-dr-bhrn-bramdn-tmmytkhwhy-strtjyhy-mqwmt2020-03-18T20:30:36Z2021-04-14T07:10:46Zراهنمای آنارشیستی جان بهدر بردن از ویروس : سرمایهداری در بحران، برآمدن تمامیتخواهی، استراتژیهای مقاومتLet's protect ourselves and each other from the threat posed by the virus and a social order that never preserved our well-being in the first place.
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/header-fa.jpg" /></figure>
<p>این بیماری عالمگیر طی چند هفتهی آینده تمام نخواهد شد. حتی اگر اقدامات تحدیدی سفتوسخت در کاهش تعداد ابتلاها به میزان ماه پیش موفق شوند، <a href="https://www.imperial.ac.uk/media/imperial-college/medicine/sph/ide/gida-fellowships/Imperial-College-COVID19-NPI-modelling-16-03-2020.pdf?fbclid=IwAR1o2uDdlENcYpUBO1WIcUkYVM4yhWi0ohcsLqK4usHt0bPKzJ2G1XbIi34">ویروس میتواند بهمحض تعلیق اقدامات به گسترش نمایی خود ادامه دهد</a>. وضعیت فعلی احتمالاً تا ماهها ادامه خواهد یافت -منع رفتوآمدهای ناگهانی، قرنطینههای نامنسجم، شرایطی که به شکل فزایندهای ناامیدکننده است- گرچه تقریباً به قطع و یقین در نقطهای که تنشهای آن شدت یابند، تغییر صورت خواهد داد. بهمنظور آمادگی برای آن لحظه، بگذارید از خودمان و یکدیگر در برابر تهدیدی که ویروس ایجاد میکند، محافظت کنیم، مسائل دربارهی خطر و ایمنی را که پاندمی به وجود میآورد از همه جهت بسنجیم و با پیامدهای مصیبتبار نظمی اجتماعی که در وهلهی اول هرگز برای پاسداشت بهزیستی ما طراحی نشده بود، مقابله کنیم.</p>
<p><a href="https://archive.org/details/2019ncov/page/n3/mode/2up">این متن</a> برای مقابله با ویروس توصیههای پزشکی ارائه میدهد. <a href="https://mutualaiddisasterrelief.org/when-every-community-is-ground-zero-pulling-each-other-through-a-pandemic/">این یکی</a> به اهمیت یاری متقابل میپردازد. میتوانید لیستی از ابتکارات یاری متقابل را در ایالات متحده <a href="https://itsgoingdown.org/autonomous-groups-are-mobilizing-mutual-aid-initiatives-to-combat-the-coronavirus/">اینجا</a> و در آلمان <a href="https://listling.org/lists/pwfjfkpjmesjjinm/solidarische-nachbarschaftshilfe">اینجا</a> پیدا کنید. در <a href="https://5demands.global/740-2/">اینجا</a> و <a href="https://itsgoingdown.org/what-you-need-to-know-about-rent-strike/">اینجا</a> اطلاعات بیشتری درباره ابتکارات اعتصاب اجارهبها کسب کنید. میتوانید نسخه این متن را از <a href="https://crimethinc.com/tce">اینجا</a> چاپ کنید. برای آشنایی با آنارشیسم، <a href="https://crimethinc.com/tce/%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C">این متن</a> را امتحان کنید.</p>
<h2 id="jn-bh-dr-brdn-z-wyrws"><strong>جان</strong> <strong>به</strong> <strong>در</strong> <strong>بردن</strong> <strong>از</strong> <strong>ویروس</strong></h2>
<p>وقتی نوبت به جان بهدر بردن از این بیماری و هول و هراس ناشی از آن میرسد، صورتهای دیرینهی آنارشیستی از سازمان و امنیت، حرف زیادی برای گفتن دارند.</p>
<h3 id="ykh-grwh-hmbstgy-shkhl-dhyd"><strong>یک</strong> <strong>گروه</strong> <strong>همبستگی</strong> <strong>شکل</strong> <strong>دهید</strong></h3>
<p>چشمانداز قرنطینه چیزهای زیادی دربارهی اینکه تاکنون چگونه زندگی میکردیم، به ما میگوید. کسانی که در خانوادههای صمیمی یا خانههای جمعی مسرتبخش زندگی میکنند موقعیت بسیار بهتری نسبت به کسانی دارند که ازدواجشان شکست خورده است و کسانی که در خانهی بزرگ خالی بهتنهایی زندگی میکنند. این موضوع یادآور خوبی است از اینکه چه چیزی واقعاً در زندگی اهمیت دارد. علیرغم آن دسته از مدلهای ایمنی که رؤیای بورژوایی دربارهی صاحبخانگی خانوادهی هستهای ارائهشان میکند و سیاست خارجی ایالاتمتحده که آن را انعکاس میدهد، <strong>باهمبودن</strong> و <strong>مراقبت</strong> بسیار مهمتر از آن نوع امنیتی است که به حصار کشیدن کل جهان بستگی دارد.</p>
<p>«فاصلهگذاری اجتماعی» نباید به معنی انزوای تام تعبیر شود. اگر جامعهی ما به مشتی فرد اتمیزه تقلیل یابد، ما در امنیت بیشتری نخواهیم بود. این امر ما را نه از ویروس، نه از استرس ناشی از این موقعیت و نه از دستاندازیهای قدرت که <a href="https://twitter.com/crimethinc/status/1239687783675047936">سرمایهداران</a> و <a href="https://crimethinc.com/2020/03/12/against-the-coronavirus-and-the-opportunism-of-the-state-anarchists-in-italy-report-on-the-spread-of-the-virus-and-the-quarantine">مقامات دولتی</a> درصدد انجام آن هستند، مصون نگه نمیدارد. برای مثال، حتی با اینکه افراد سالخورده در معرض خطر ویروس قرار دارند، مردم مسنتر در این جامعه از پیش به شکل خطرناکی ایزوله شدهاند؛ قطع هرگونه ارتباط آنان با دیگران، سلامت فیزیکی و ذهنی آنان را حفظ نخواهد کرد. همهی ما نیاز داریم در گروههای صمیمی ریشه بدوانیم بهنحویکه هم امنیت پزشکی و هم ظرفیت جمعیمان برای بهره بردن از زندگی و فعالیت به حداکثر برسد.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/3.jpg" />
</figure>
<p>گروهی از افرادی را که به آنها اعتماد دارید انتخاب کنید؛ در حالت ایدئال، افرادی که زندگی هرروزهی خود را با آنها سهیم هستید که همگی آنها عوامل خطرزا و سطوح تحمل خطر مشترکی دارند. بهمنظور جان به در بردن از ویروس، این <a href="https://crimethinc.com/2017/02/06/how-to-form-an-affinity-group-the-essential-building-block-of-anarchist-organization">گروه همبستگی</a> شما، سنگ بنای اولیهی سازمان غیرمتمرکز آنارشیستی است. ضرورتاٌ نیاز ندارید که در یک ساختمان با آنها زندگی کنید؛ مسئلهی مهم این است که بتوانید عوامل خطر خود را به آن دسته از عواملی کاهش دهید که همگی در آنها مشترک هستید و با آن احساس راحتی دارید. اگر گروه شما بیشازحد کوچک باشد، ایزوله خواهید شد و این امر بهویژه در صورتی مشکل ایجاد میکند که مریض شوید. اگر گروه بیشازحد بزرگ باشد، با خطر بیدلیل سرایت مواجه خواهید شد.</p>
<p>با یکدیگر صحبت کنید تا به مجموعهای از انتظارات مشترک دراینباره برسید که چگونه با خطر سرایت دستوپنجه نرم خواهید کرد. این اعمال میتوانند هر چیزی باشند؛ از انزوای فیزیکی کامل فردی تا یادآوری استفاده از ضدعفونیکنندهی دست بعد از لمس سطوح در مکانهای عمومی. وقتی بتوانید عوامل خطر برای قرار گرفتن در معرض ویروس در خارج از گروهتان را به حداقل برسانید، درون گروه همچنان میتوانید یکدیگر را بغل کنید و ببوسید، باهم غذا درست کنید و سطوح یکسانی را لمس کنید. نکتهی مهم این است که دربارهی سطح خطری که شما بهطور جمعی برای تحملش آماده هستید به توافق برسید، به پروتکل امنیتی تعیینشده پایبند باشید، و هنگامیکه عامل خطر جدیدی به وجود میآید، بهروشنی ارتباط برقرار کنید.</p>
<p>آنچه گفته شد همان چیزی است که آنارشیستها <a href="https://crimethinc.com/2004/11/01/what-is-security-culture">فرهنگ امنیت</a> مینامند؛ رویهی استقرار مجموعهای از انتظارات مشترک برای حداقل ساختن خطر. وقتی با سرکوب پلیس و نظارت دولت سروکار داریم، با اشتراکگذاری اطلاعات بر پایهی «باید بدانید» از خودمان محافظت میکنیم. وقتی با یک ویروس سروکار داریم، با کنترل بُردارهایی که بیماری مسری ممکن است در امتداد آنها انتشار یابد، از خودمان محافظت میکنیم.</p>
<p>هرگز ممکن نیست که یکسره از ریسک اجتناب شود. نکته این است که تعیین کنید با چه میزان خطر راحت هستید و بهگونهای رفتار کنید که اگر چیزی اشتباه پیش رفت، افسوس نخورید و بدانید که تمام اقدامات احتیاطی را که ضروری دانستهاید انجام دادهاید. از طریق سهیم شدن زندگیتان با یک گروه همبستگی، نهایت احتیاط و خوشمشربی را به دست خواهید آورد.</p>
<p>درمورد منابع در مورد چگونگی ادامه سازماندهی از طریق پلتفرمهای دیجیتال ایمن با سایر رفقا با وجود «فاصلهگذاری اجتماعی»، <a href="https://www.systemli.org/en/2020/03/15/solidarity-as-infrastructure.html">این</a> را بخوانید.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/2.jpg" />
</figure>
<h2 id="ykh-shbkhh-shkhl-dhyd"><strong>یک</strong> <strong>شبکه</strong> <strong>شکل</strong> <strong>دهید</strong></h2>
<p>البته گروه همبستگی شما بهتنهایی برای رفع تمام نیازهای شما کافی نخواهد بود. اگر به منابعی احتیاج پیدا کنید که هیچکدام از شما نتوانید در ایمنی به آن دسترسی داشته باشید، چطور؟ اگر همگی با هم بیمار شوید چه؟ شما نیاز دارید با دیگر گروههای همبستگی در شبکهای از یاری متقابل ارتباط برقرار کنید، تا درصورتیکه هر گروه در شبکه از پا درآید، دیگران بتوانند به یاری آنان بشتابند. با مشارکت در شبکهای مثل این، شما میتوانید منابع و حمایت را بدون اینکه نیاز باشد همگی خودتان در معرض همان سطح خطر قرار دهید، به گردش درآورید. ایده این است که وقتی افراد از گروههای مختلف درون شبکه با هم تعامل پیدا میکنند، اقدامات ایمنی سختگیرانهتری را برای حداقل رساندن خطر اضافی اعمال میکنند.</p>
<p>عبارت «یاری متقابل» اخیراً ورد زبان بسیاری از افراد، حتی <a href="https://twitter.com/AOC/status/1240022784731947008">سیاستمداران</a>، شده است. یاری متقابل به معنای صحیح آن، برنامهای را توصیف نمیکند که به سیاق سازمان خیریه، کمکهای یکجانبه برای دیگران فراهم میآورد. در عوض، رویهی غیرمتمرکز مراقبت متقابل است که شرکتکنندگان در یک شبکه از طریق آن اطمینان حاصل میکنند که هر کس آنچه را که نیاز دارد به دست میآورد، بهطوریکه همه دلیلی برای صرف وقت و انرژی خود برای بهزیستی دیگران دارند. مسئله تبادل این-به-آن-در نیست، بلکه ردوبدل مراقبت و منابعی است که نوعی وفور و تابآوری را ایجاد میکند که میتواند اجتماع را در مواقع دشوار سر پا نگه دارد. شبکههای یاری متقابل زمانی بیشترین کامیابی را دارند که بنای اعتماد متقابل با دیگران در مدتزمان طولانی ممکن باشد. نیازی نیست همهی افراد دیگر شبکه را بشناسید یا حتی از آنان خوشتان بیاید، ولی همه باید به میزان کافی به شبکه ببخشند تا تلاشهایتان باهم حسی از وفور بیافریند.</p>
<p>به نظر میرسد چارچوب عمل متقابل میتواند با قشربندی اجتماعی متناسب واقع شود که در آن افرادی از طبقات اجتماعی مشابه با دسترسی مشابه به منابع، برای دستیابی به بهترین بازده در سرمایهگذاری منابع خودشان به یکدیگر گره میخورند. اما گروهها از پیشزمینههای مختلف میتوانند به گسترهی وسیعی از انواع مختلف منابع دسترسی پیدا کند. در این مواقع، ثروت مالی میتواند بسیار کمارزشتر از تجربهی کار لولهکشی، توانایی صحبت به گویش خاصی یا پیوندهای اجتماعی در یک اجتماع از آب دربیاید که هرگز فکر نمیکردید به آن وابستگی پیدا کنید. همگان دلیل خوبی برای گسترش شبکههای یاری متقابلشان تا بیشترین مسافت و پهنهی ممکن دارند.</p>
<p>ایدهی بنیادین در اینجا این است که همین پیوندهایمان با دیگران است که ما را در امان نگه میدارد، نه حفاظت از خودمان در برابر آنها یا قدرت ما بر آنها. آیندهنگرانی که تمرکز خود را بر ایجاد انبار خصوصی غذا، اسباب و لوازم و اسلحه گذاشتهاند، قطعات پازل را برای آخرالزمان هر-یک-علیه-همه کنار هم قرار میدهند. اگر تمام انرژی خود را در گرو راهحلهای فردی بگذارید و همهی افراد اطراف خود را رها کنید تا بهتنهایی برای بقای خودشان بجنگند، تنها امید شما پیشی گرفتن در رقابت است. و حتی اگر پیروز شوید؛ وقتی کس دیگری نیست تا آن اسلحه را به سمت او نشانه بروید، شما تنها فرد باقیمانده خواهید بود و آن سلاح آخرین ابزار در اختیار شما خواهد بود.</p>
<figure class="video-container ">
<iframe src="https://www.youtube.com/embed/yUBN-sCHBWA" frameborder="0" gesture="media" allow="encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>
</figure>
<hr />
<h1 id="chh-rtbty-b-khtr-drym"><strong>چه</strong> <strong>ارتباطی</strong> <strong>با</strong> <strong>خطر</strong> <strong>داریم؟</strong></h1>
<p>ظهور یک بیماری واگیردار بالقوه کشندهی جدید، همهی ما را وادار میکند تا دربارهی چگونگی ارتباط خود با خطر فکر کنیم. چه چیزی ارزش این را دارد که زندگیمان را برایش به خطر بیندازیم؟</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/5.jpg" />
</figure>
<p>اکثر ما با تأمل نتیجه میگیریم که -باوجود برابر بودن چیزهای دیگر- ادامهی نقشمان در سرمایهداری ارزش این را ندارد که به خاطر آن زندگیمان را به خطر بیندازیم. از سوی دیگر، ممکن است بیارزد که جان خود را برای محافظت از یکدیگر، مراقبت از یکدیگر، دفاع از آزادی و امکان زندگی در جامعهای برابریخواه، به خطر اندازیم.</p>
<p>همانگونه که انزوای کامل برای سالخوردگان ایمنتر نیست، تلاش برای اجتناب تمام و کمال از خطر نمیتواند ما را ایمن نگه دارد. اگر خودمان را اکیداً از دیگران دور کنیم درحالیکه عزیزانمان بیمار میشوند، همسایگانمان میمیرند و پلیس دولتی آخرین ذرات خودآیینی ما را میگیرد، ایمنتر نخواهیم بود. انواع بسیار مختلفی از خطر وجود دارد. احتمالاً زمان آن فرارسیده است که مجبور شویم دراینباره بازاندیشی کنیم که آمادهایم چه خطری را برای زندگی باعزت به جان بخریم.</p>
<figure class="video-container ">
<iframe src="https://player.vimeo.com/video/398582259?title=0&byline=0&portrait=0" frameborder="0" webkitallowfullscreen="" mozallowfullscreen="" allowfullscreen=""></iframe>
</figure>
<p>این مسئله ما را به این پرسش میرساند که چگونه میتوانیم از تمام تراژدیهای بیدلیلی که حکومتها و اقتصاد جهانی در بستر بیماری عالمگیر بر سر ما میریزند، جان سالم به در ببریم – فارغ از همهی تراژدیهای غیرضروری که از پیش میآفریدند. خوشبختانه، همان ساختارهایی که میتوانند ما را به زنده ماندن از ویروس در کنار هم قادر سازند، همچنین میتوانند ما را به ایستادگی در برابر آنها [دولت و سرمایهداری] مجهز کنند.</p>
<hr />
<h1 id="jn-bhdr-brdn-z-bhrn"><strong>جان</strong> <strong>بهدر</strong> <strong>بردن</strong> <strong>از</strong> <strong>بحران</strong></h1>
<p>بیایید رک باشیم: تمامیتخواهی دیگر تهدیدی واقع در آینده نیست. اقداماتی که در سراسر جهان انجام میشوند، <a href="https://abeautifulresistance.org/site/2020/3/17/pandemics-state-exception">تمامیتخواه</a> به تمام معانی کلمه هستند. ما مصوبات یکجانبهی دولت برای اِعمال ممنوعیت کامل سفر، منع رفتوآمد 24 ساعته، <a href="https://www.thestar.com.my/news/world/2020/03/17/peru-deploys-military-to-slow-coronavirus-spread-chile-closes-borders">حکومتنظامی</a> واقعی و سایر اقدامات دیکتاتوری را میبینیم.</p>
<p>این گفته بدان معنا نیست که ما نباید اقدامات لازم را برای محافظت از یکدیگر در برابر انتشار ویروس انجام دهیم. بلکه صرفاً به معنای تصدیق این است که اقداماتی که دولتهای مختلف اجرا میکنند، مبتنی بر وسایل اقتدارگرا و منطق اقتدارگرا است. به این فکر کنید که چگونه منابع بسیار بیشتری به ارتش، پلیس، بانکها و <a href="https://www.gq.com/story/trillion-dollar-stimulus-but-no-testing">بازار بورس</a> نسبت به بهداشت عمومی و منابع کمک به مردم برای زنده ماندن از این بحران اختصاص مییابد. همچنان <a href="https://www.tgcom24.mediaset.it/cronaca/milano-denunciato-un-senzatetto-violato-il-decreto-coronavirus_16077475-202002a.shtml">دستگیر شدن برای پلکیدن در خیابان</a> آسانتر از آزمایش دادن برای ویروس است.</p>
<p>همانطور که ویروس حقیقت را دراینباره به ما نشان میدهد که از پیش چگونه زندگی میکردیم -دربارهی روابط و خانههایمان- همچنین نشانمان میدهد که از پیش در جامعهای اقتدارگرا زندگی میکردیم. فرارسیدن بیماری عالمگیر فقط به آن رسمیت میبخشد. فرانسه <a href="https://www.aljazeera.com/news/2020/03/france-deploy-100000-police-enforce-coronavirus-lockdown-200316220916435.html">100هزار نیروی پلیس</a> را در خیابانها مستقر کرده است، 20هزار نفر بیشتر از تعدادی که در نقطهی اوج اعتراضات <a href="https://crimethinc.com/2018/12/14/the-yellow-vest-movement-showdown-with-the-state-reports-from-the-clashes-in-paris-around-france-and-across-europe">جلیقهزردها</a> قشونکشی کرده بودند. مهاجران محتاج پناهگاه در امتداد مرز بین ایالاتمتحده و مکزیک و مرز بین ترکیه و یونان پسزده میشوند. در ایتالیا و اسپانیا، دارودستههای پلیس <a href="https://www.wumingfoundation.com/giap/2020/03/la-viralita-del-decoro/?fbclid=IwAR3IdaAIdtgEDzIPAbTsg9timbLk-BOKYxBmydvz94pSfQKyJ5224qSfJXQ">به دوندهها در خیابانهای خالی حمله میکنند</a>.</p>
<p>در آلمان، پلیس در هامبورگ از این موقعیت سوءاستفاده کرده است تا یک خیمهی پناهندگی خود-سازمانیافته را که به مدت چندین سال برپا بود، <a href="https://www.mopo.de/hamburg/schliessung-in-hamburg-polizei-raeumt-lampedusa-zelt-wegen-corona-36421026">تخلیه کند</a>. علیرغم قرنطینه، پلیس برلین همچنان یک میکدهی جمعی آنارشیستی را <a href="https://syndikatbleibt.noblogs.org/post/2020/03/14/schliesung-wegen-corona-raumung-bleibt-bestehen/">تهدید به تخلیه</a> میکند. در جاهای دیگر، پلیس <a href="https://www.insuedthueringen.de/region/suhl_zellamehlis/suhl/Polizei-holt-mit-Grossaufgebot-Stoerer-aus-Fluechtlingsheim%3Bart83456,7180877">ملبس به سازوبرگ کامل گروه ضربت بیماری</a>، به یک مرکز پناهندگان یورش بردند.</p>
<p>بدتر از همه اینکه تمام اینها با رضایت ضمنی عموم مردم اتفاق میافتند. مقامات میتوانند عملاً هر کاری را به نام حفاظت از سلامتی ما انجام دهند – حتی تا حد کشتن ما.</p>
<p>با وخیم شدن اوضاع، احتمالاً پلیس و ارتش را خواهیم دید که از نیروی بیشازپیش کشندهای استفاده میکنند. در بسیاری از نقاط دنیا، <a href="https://www.tag24.de/amp/thema/coronavirus/trotz-corona-angst-polizei-und-feuerwehr-feiern-grosse-party-1461169">آنها تنها کسانی هستند که قادرند آزادانه در تعداد زیاد گرد هم بیایند</a>. وقتی پلیس متشکل از تنها بدنهی اجتماعی است که میتواند بهصورت گسترده جمع شود، هیچ کلمهای غیر از «دولت پلیسی» برای توصیف شکل جامعهای که در آن زندگی میکنیم وجود ندارد.</p>
<p>برای دههها نشانههایی وجود داشت که اوضاع دارد به این سمت میرود. سرمایهداری سابقاً به حفظ تعداد زیادی از کارگران قابلدسترس برای انجام کار صنعتی وابسته بود – به همین دلیل، ممکن نبود جان مردم به بیارزشی امروز تلقی شود. ازآنجاکه جهانیشدن سرمایهداری و اتوماسیون از وابستگی به کارگران کاسته است، نیروی کار جهانی بهطور پیوسته به بخش خدمات منتقلشده و کاری را انجام میدهند که برای کارکرد اقتصاد ضروری نیست و بنابراین کمتر ایمن و با دستمزد بالا هستند، درحالیکه دولتها بهطور فزاینده به نظامیسازی خشونت پلیس برای کنترل ناآرامی و عصبانیت وابسته شدهاند.</p>
<p>اگر این بیماری عالمگیر بهاندازهی کافی طولانی شود، احتمالاً شاهد اتوماسیون بیشتری خواهیم بود -اتومبیلهای خودران، تهدید ابتلای کمتری نسبت به رانندگان اوبر (https://pecritique.com/2020/04/08/%d8%b1%d8%a7%d9%87%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c-%d8%a2%d9%86%d8%a7%d8%b1%d8%b4%db%8c%d8%b3%d8%aa%db%8c-%d8%ac%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87%e2%80%8c%d8%af%d8%b1-%d8%a8%d8%b1%d8%af%d9%86-%d8%a7%d8%b2-%d9%88/#_ftn5)برای بورژوازی ایجاد میکنند- و کارگران آواره نیز بین صنایع سرکوب (پلیس، ارتش، امنیت خصوصی، پیمانکاران نظامی خصوصی) تقسیم میشوند و کارگران بیثباتی که مجبور میشوند خطر بزرگی را برای کسب اندکی پول بپذیرند. ما به سمت آیندهای میشتابیم که در آن طبقهی ممتازی با ارتباطات دیجیتال، کار مجازی را در انزوا انجام میدهد، درحالیکه دولت عظیم پلیسی از آنها در برابر طبقهی محروم بیمصرفی که بیشتر خطرات را میپذیرد، محافظت میکند.</p>
<p>جف بزوسِ میلیاردر از پیش 100هزار شغل به آمازون اضافه کرده است و پیشبینی میکند که شرکت وی فروشگاههای محلی را در همهجا از کاروکاسبی بیندازد. همچنین بزوس به کارمندان بخش غذاییاش باوجود خطر دائمی که آنها در بخش خدمات با آن مواجه هستند، مرخصی با حقوق نخواهد داد؛ البته در ماه آوریل 2 دلار افزایش حقوق به آنان میدهد. سخن کوتاه اینکه او همچنان زندگی آنان را بیارزش در نظر میگیرد ولی تصدیق میکند که برای مرگ آنان باید پول بیشتری بپردازد.</p>
<p>در چنین زمینهای لاجرم باید شورش شود. بهاحتمالزیاد، شاهد برخی اصلاحات اجتماعی خواهیم بود که با هدف دلجویی از جمعیت انجام میشوند -حداقل موقتاً برای کاهش تأثیر بیمار عالمگیر- اما آنها با خشونت فزایندهی دولت همراه خواهند بود؛ دولتی که هیچکس نمیتواند نبود آن را تصور کند زیرا بهعنوان حافظ سلامت ما سوءفهم میشود.</p>
<p>[https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/7.jpg]]</p>
<p>درواقع، خود دولت برای ما خطرناکترین چیز است، چراکه توزیع بهشدت نامتوازن منابع را به اجرا درمیآورد و ما را مجبور میکند تا با چنین توزیع نامتعادلی از خطر روبرو شویم. اگر میخواهیم زنده بمانیم، نمیتوانیم فقط سیاستهای منصفانهتری را مطالبه کنیم؛ ما همچنین باید قدرت دولت را مشروعیتزدایی و تضعیف کنیم.</p>
<h2 id="strtjyhy-mqwmt"><strong>استراتژیهای</strong> <strong>مقاومت</strong></h2>
<p>برای آن هدف، ما بحث خود را با چند استراتژی برای مقاومت که در حال آغاز و پیشرفت هستند، خاتمه خواهیم داد.</p>
<h3 id="tsb-jrhbh"><strong>اعتصاب</strong> <strong>اجارهبها</strong></h3>
<p>در سانفرانسیسکو، جماعت مسکن <a href="https://twitter.com/crimethinc/status/1239791321927254016">ایستگاه 40</a> با اعلام یکجانبهی اعتصاب اجارهبها در واکنش به بحران، راه را باز کرده است:</p>
<blockquote>
<p>ضرورت این لحظه، کنش قاطع و جمعی میطلبد. ما این کار را میکنیم تا از خودمان و اجتماعمان محافظت و مراقبت کنیم. اکنون بیشتر از هرزمان دیگری، ما از بدهی امتناع میکنیم و از استثمار شدن سر باز میزنیم. ما این بار را برای سرمایهداران متحمل نخواهیم شد. پنج سال پیش، ما تلاش صاحبخانهمان را برای بیرون انداختنمان شکست دادیم. ما به خاطر همبستگی همسایههایمان و دوستانمان در سراسر جهان پیروز شدیم. ما یکبار دیگر آن شبکه را فرامیخوانیم. جماعت ما احساس میکند برای پناهگاهی که از نیمهشب در سراسر منطقهی خلیج آغاز میشود، آماده است. معنادارترین اقدام همبستگی برای ما در این لحظه این است که همه با هم اعتصاب کنند. ما بهمحض اینکه بدانیم شما پشتیبان ما هستید، پشتیبان شما خواهیم بود. به استراحت بپردازید، دعا کنید و مراقب یکدیگر باشید.</p>
</blockquote>
<figure class="portrait">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/7.jpg" />
</figure>
<p>برای میلیونها نفر که قادر به پرداخت قبضهای خود نخواهند بود، این امر توفیقی اجباری است. میلیونها نفر بیشماری که هشتشان گرو نهشان است، از پیش شغل و درآمدشان را ازدستدادهاند و راهی برای پرداخت اجارهبهای آوریل ندارند. بهترین راه برای حمایت از آنها اعتصاب همهی ماست، که باعث میشود مقامات نتوانند هرکسی را که اجاره نمیپردازد، هدف قرار دهند. اگر امکانی برای کسب درآمد وجود ندارد، بانکها و صاحبخانهها نیز نباید بتوانند به کسب سود از رانت و اقساط وام ادامه دهند. عقل سلیم همین را میگوید.</p>
<p>این ایده از پیش <a href="https://twitter.com/MW_Unrest/status/1240351076542492679">به اشکال بسیار متفاوتی</a> در حال گردش بوده است. در ملبورنِ استرالیا، شاخهی محلی کارگران صنعتی جهان پیمان <a href="https://www.megaphone.org.au/petitions/covid-19-rent-strike-pledge">اعتصاب اجارهی کووید-19</a> را ترویج میدهد. <a href="https://www.rosecaucus.com/petitions">انجمن گل سرخ</a> <a href="https://twitter.com/RentStrike2020">خواستار آن</a> است که مردم اجاره، وام و پرداخت هزینههای خدمات را در طی شیوع به حالت تعلیق درآورند. در ایالت واشنگتن، <a href="https://rentstrike.noblogs.org/">اعتصاب اجارهبهای سیاتل</a> فراخوان مشابهی داده است. مستأجران شیکاگو بههمراه مردم <a href="https://twitter.com/RentStrikeATX/status/1241100235079901184">آستین</a>، <a href="https://www.instagram.com/stlrentstrike/">سنتلوئیس</a> و <a href="https://www.jotform.com/form/200780899378169">تگزاس</a>، <a href="https://www.hpherald.com/news/tenants-ask-mac-properties-to-cancel-april-rents-threaten-rent/article_8dee3d0a-6892-11ea-9e8f-d3163c106da0.html">تهدید به اعتصاب اجارهبها میکنند</a>. در کانادا، سازماندهی در تورنتو، کینگستون و مونترال وجود دارد. <a href="https://www.instagram.com/p/B90EEE5HXtW/">دیگران</a> <a href="https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeypfyMWCtC5FG7h0kTKeNpgttbARcINd8zjIj7uiwHv-VFMA/viewform">اسنادی را منتشر کردهاند</a> که خواستار اعتصاب اجاره و وام میشود.</p>
<p>برای موفقیت در اعتصاب اجارهبها در سطح کشور، حداقل یکی از این پیشگامان باید دستاورد کافی به دست آورد تا تعداد زیادی از مردم مطمئن باشند که اگر متعهد به مشارکت شوند، آلاخونوالاخون نخواهند ماند. باوجوداین بهجای اینکه منتظر سازمان تودهای واحدی برای هماهنگی اعتصاب گسترده از بالا باشید، بهتر است این تلاشها در سطح مردمی آغاز شود. سازمانهای متمرکز اغلب در مراحل اولیهی فرایند مبارزه به خطر میافتند و زیر پای تلاشهای خودآیین را که قدرت به چنین جنبشهایی میبخشد، خالی میکنند. بهترین کاری که میتوانیم انجام دهیم تا از این تجربه قویتر بیرون بیاییم، ساختن شبکههایی است که بتوانند بیتوجه به تصمیمات از بالا از خود دفاع کنند.</p>
<figure class="portrait">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2020/03/18/4.jpg" />
</figure>
<h3 id="tsbt-khrgry-w-hmlwnql"><strong>اعتصابات</strong> <strong>کارگری</strong> <strong>و</strong> <strong>حملونقل</strong></h3>
<p>صدها کارگر در کارخانهی کشتیسازی آتلانتیک در سنتنزر <a href="https://enoughisenough14.org/2020/03/17/saint-nazaire-france-walkout-at-atlantic-shipyards/">اعتصاب کردند</a>. در فنلاند، رانندگان اتوبوس برای افزایش ایمنی خود در برابر آلودگی و اعتراض علیه خطراتی که در معرض آن هستند، <a href="https://yle.fi/uutiset/3-11254744">از دریافت وجه از مسافران خودداری کردند</a> و در این فرایند نشان دادند که حملونقل عمومی میتواند رایگان باشد.</p>
<p>زمان موعود برای طبقهی کارگر تحتفشار و بیثبات فرارسیده است که قدرت خود را از طریق اعتصابات و توقف کار نشان دهد. برای اولین بار، بیشتر جمعیت عمومی همدل خواهند بود، زیرا قطع روال عادی امور میتواند خطر انتشار ویروس را نیز کاهش دهد. بهجای اینکه به دنبال بهبود شرایط فردی کارمندان خاص از طریق افزایش دستمزدها باشیم، معتقدیم مهمترین کار ساختن شبکههایی است که بتوانند روال عادی امور را منقطع سازند، سیستم را در کل متلاشی کنند و به سمت برقراری انقلابی راههای بدیل زندگی و رابطه رهنمون شوند. در این مرحله، تصور برچیدن سرمایهداری آسانتر از تصور این است که حتی در این شرایط بتوان آن را بهگونهای اصلاح کرد که بتواند تمام نیازهای ما را به طریقی عادلانه و منصفانه برآورده کند.</p>
<h3 id="shwrshhy-zndn"><strong>شورشهای</strong> <strong>زندان</strong></h3>
<p>شورشهایی در زندانهای <a href="https://g1.globo.com/sp/santos-regiao/noticia/2020/03/16/centenas-de-detentos-fogem-de-presidio-em-mongagua-sp-video.ghtml">برزیل</a> و <a href="https://www.thedailybeast.com/six-inmates-dead-scores-escape-as-prisoners-riot-across-italy-after-visitor-restrictions-over-coronavirus">ایتالیا</a> تابهحال منجر به فرارهای متعددی ازجمله فرارهای دستهجمعی شدهاند. شجاعت این زندانیان باید همهی جمعیتهای هدفی را به ما یادآوری کند که از نگاه عمومی دور نگهداشته شدهاند، کسانی که در فجایعی مانند این بیشترین رنج را متحمل میشوند.</p>
<p>این شورشها همچنین میتوانند الهامبخش ما باشند: بهجای پیروی از دستورات و پنهان ماندن درحالیکه تمام دنیا به ماتریسی از سلولهای زندان تبدیل میشود، میتوانیم بهصورت جمعی عمل کنیم تا از مهلکه بگریزیم.</p>
https://crimethinc.com/2018/05/29/dwlt-nqlby-twhmy-bysh-nyst-jmh-tbqty-b-hych-dwlty-nbwd-nmyshwd2018-05-29T15:55:00Z2022-05-04T19:32:58Zدولت انقلابی توهمی بیش نیست : جامعه طبقاتی با هیچ دولتی نابود نمیشود؟You can’t abolish class society without abolishing the asymmetry between ruler and ruled. That means abolishing the state.
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2018/05/29/header.jpg" /></figure>
<p>امما گلدمن میدانست و میخائیل باکونین ربع سده پیش از انقلاب ۱۹۱۷ روسیه پیشبینی کرده بود. مبارزان قدیمی Black Panther Party و Black Liberation Army Ashanti Alston و نیز Kuwasi Balagoon به همان نتیجه رسیده بودند: دولت انقلابی وجود ندارد. شما نمیتوانید از ابزار دولتی برای برچیدن سرکوب استفاده کنید.</p>
<p>آنارشیستها از اواسط سدهی نوزدهم میلادی همواره اعلام میکنند که تصاحب قدرت رهاییبخش نیست، بلکه با برچیدن دولت آزادی به دست میآید. از آن پس تاکنون، از پاریس تا سنپترسبورگ و از بارسلون تا پکن، چندین نسل از انقلابیان همین واقعیت را با پوست و گوشت خود لمس کردند. تعویض سیاستمداران نیز کارساز نیست، چرا که ساختارهای قدرت از قبیل پلیس، ارتش، دادگاهها، زندانها و بوروکراسی دست نخورده باقی میمانند. این ساختارها را چه یک شاه یا دیکتاتور و چه یک مجلس رهبری کنند، تفاوتی در اصل قضیه پدید نمیآید و در وضعیت حکومتشوندگان تغییر محسوسی حاصل نمیشود.</p>
<p>سرنوشت انقلاب مصر ۲۰۱۳ – ۲۰۱۲، انقلاب روسیه ۱۹۲۱ – ۱۹۱۷ و انقلاب ۱۸۵۱ – ۱۸۴۸ فرانسه همین واقعیت را نشان میدهد. همین که افراد شرکتکننده در تکتک این انقلابها از ایجاد تغییرات به شیوهای بیواسطه چشم بربستند و به نمایندگانی امیدوار گشتند، استبداد جدیدی حاکم شد. هیچ فرقی هم نمیکرد که خودکامگان جدید از ارتش، از اشرافیت یا از طبقهی کارگر آمده باشند یا قول استقرار دوبارهی آرامش یا نمایندگی قدرت پرولتاریا را داده باشند، نتیجه نهایی تقریباً مشابه شد.</p>
<p><em>دولت در ذات خود پیوندی طبقاتیست</em> نمیتوان ادعا کرد که جامعه طبقاتی برچیده خواهد شد بی آن که دوگانه حاکم و حکومتشونده نابود نشود. اقتصاد فقط یکی از عرصههاییست که تفاوت قدرتهای قانونمند را به واسطه ساختارهای اجتماعی نشان میدهد، سیاست عرصهی دیگریست. نسبت مالکیت خصوصی سرمایه با اقتصاد همانند نسبت قدرت دولتی با سیاست است.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2018/05/29/4.jpg" />
</figure>
<p>مارکس و لنین سردرگمی بزرگی به وجود آوردند هنگامی که قول دادند دولت میتواند برای پایان جامعه طبقاتی عمل کند و سپس خودش زوال یابد. به عبارت دیگر آنان معتقد بودند که «زحمتکشان» – یا بهتر است گفته شود حزبی که آنان را نمایندگی میکند مانند بقیه احزابی که قدرت را میگیرند – پلیس، ارتش، دادگاهها، زندانها، بوروکراسی و دیگر شاخ و برگهای دولت را به دست میگیرند و معجزهوار برابری را مستقر میکنند. امّا پرسش این است: دولت چیست؟ دولت همانا تمرکز مشروعیت سیاسی در نهادهای ویژه است تا بتوان بر مردم حکومت کرد. این دقیقاً تعریف نابرابریست، چرا که این نهادها امتیاز اعمال قدرت را بر همگان در دستهای خود نگه میدارند. مارکسیستها و لنینیستها موفق شدند پس از دهها انقلاب قدرت را به دست بگیرند، امّا هیچ کجا نتوانستند جامعه طبقاتی را از میان برچینند. نه فقط دولتهایشان زوال نیافتند، بلکه همه جا عظیمتر و خفقانآورتر شدند. همانگونه که در بخشنامه سونویلیه* آمد:«چگونه ما میتوانیم انتظار داشته باشیم که جامعهای برابر و آزاد از بطن سازمانی زورگو زاده گردد؟»</p>
<p>هنگامی که انقلابیان تلاش میکنند نابرابریهای طبقاتی را با سپردن مالکیت خصوصی سرمایه به دست کنترل کامل دولت بزدایند، طبقهی حاکم که قدرت سیاسی را قبضه کرده است خود به یک طبقهی سرمایهدار تبدیل میگردد. واژهای که میتوان برای چنین وضعیتی برگزید به جز سرمایهداری دولتی نیست. هر جا که شما نمایندگی سیاسی و مدیریت بوروکراتیک میبینید همان جا جامعهای طبقاتی هم میبینید. یگانه راهی که به برچیدن نابرابریهای اقتصادی و سیاسی میرسد راهیست که مکانیزمهای اختلافات قدرت را جارو میکند. ساختارهای دولتی جایی در این راه ندارند. ایجاد شبکههای افقی خودمدیریتی و دفاع جمعی موجب میشوند که امتیازات دولتی ناممکن گردند و جایی برای نخبگان اقتصادی و سیاسی نماند. این خلاف تسخیر قدرت است.</p>
<p>همه دولتها در مقابل چنین روشی میایستاند. نخستین شرطی که به یک دولت اجازه میدهد تا قدرت را حفظ کند، نگه داشتن انحصار نیروی سرکوبگر است. خودکامان فاشیست، دیکتاتورهای کمونیست و دمکراسیهای لیبرال دراین نقطه با هم اشتراک دارند. اگر احزابشان بسیار رادیکال هم باشند برای حفظ انحصار سرکوب با دیگر بخشهای قدرت زدوبند میکنند. مگر بلشویکها از افسران تزاریست بهره نبردند تا قیامها را در نطفه خفه کنند؟ مگر از خردهبورژوازی علیه آنارشیستها ابتداء در روسیه و سپس اسپانیا پشتیبانی نکردند؟ مسئله با بلشویسم این نبود که از قهر وحشیانه استفاده کرد تا برنامههای انقلابی را به پیش برد، آنان خشونت به کار بردند تا انقلابیان را نابود کنند.</p>
<p>کمتر کسی شهامت بازگویی این واقعیات را دارد. نسلی که پس از فروپاشی شوروی به میدان آمده است هنوز گمان میکند که اگر افراد شایستهای در دولت برگمارده شوند، مشکلات حل میشوند. اما مداحان لنین و استالین همچون مدافعان سرمایهداری استدلال میکنند و در نظر نمیگیرند که میلیونها نفر استثمار شدند و برای دفاع از آزادی یا به زندان افتادند یا کشته شدند.</p>
<p>به هر حال بازگشت به سوسیالیسم دولتی سده بیستم غیرممکن است. مردم بلوک شرق در لطیفهای میگفتند: سوسیالیسم گذار دردآوری از سرمایهداری به سرمایهداریست! ما میتوانیم از این نظر بگوییم که عروج سوسیالیسم دولتی سده بیستم، پیشروی تاریخی نبود که مارکس پیشبینی کرده بود، بلکه دوران گذاری برای تحکیم و توسعه سرمایهداری بود. «سوسیالیسم واقعاً موجود» چیزی به جز صنعتیسازی اقتصادهای پسافئودالی برای ورود به بازار جهانی نبود و همچون فوردیسم در غرب، نگرانی زحمتکشان را تقلیل داد و موقعیتشان را تثبیت کرد. سوسیالیسم دولتی در شرق و فوردیسم در غرب دو بال توقف موقت تضاد کار و سرمایه بود که اکنون جهانیسازی نئولیبرالی بیش از همیشه تشدید کرده است.</p>
<p>امروز دیگر اقتصاد بازار آزاد تمام دستآوردهای سوسیال-دمکرات را در سوئد و فرانسه بلعیده است. هر جا که احزاب چپ با قول اصلاح کاپیتالیسم قدرت را به دست گرفتند، شدیدترین اقدامات نئولیبرالی و حتا سرکوبگرانه را به عمل آوردند. قدرتگیری سوسیال-دمکراسی جنبشهای اجتماعی پایهای را خواباند و با ژستی ترقیخواهانه ستایش مرتجعترین نیروهای راست را برانگیخت و آنها را در برابر شورش مردم بیمه کرد. آیا در برزیل با لولاداسیلوا و حزبش، در یونان با تسیپراس و سیریزا و در نیکاراگوئه با اورتگا و دارودستهاش چنین نشد؟</p>
<p>دیگر الگویی برای دولت «انقلابی» به جز سرمایهداری دولتی چین نمانده است. کارگران در چین همانقدر استثمار میشوند که در ایالات متحده تا مشتی ثروتاندوزی کنند. چین مثال زندهایست تا نشان داده شود، که همچون اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، با اداره دولتی اقتصاد گامی هر چند کوچک به سوی برابریطلبی برداشته نمیشود.</p>
<p>آینده شاید مجموعهای از مناطق فقیرشده با نئولیبرالیسم، مناطقی ناسیونالیست، منطقههایی با اقتصاد اقتدارگرا و مناطقی با لغو آنارشیستی مالکیت خصوصی باشد، اما دیگر نمیتوان تصور کرد که دولتی بتواند مسائل کاپیتالیسم را به نفع مشتی و علیه تمام زحمتکشان حل و فصل کند. فاشیستها و حتا ناسیونالیستها میخواهند از وضعیت موجود سوءاستفاده کنند و چنین القاء میکنند که گویا دولتهایی که آنان اداره میکنند توانایی حل مسائل را دارند، اما ما باید لاینقطع با این توهم نیز مبارزه کنیم.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2018/05/29/7.jpg" />
</figure>
<p>برخی بر این باوراند که ما باید موقتاً کشمکشهایمان را با هواداران کمونیسم اقتدارگرا کنار بگذاریم تا با تهدیدات فوریتر همچون فاشیسم برزمیم. اما آیا همین فاشیستها نبودند که توانستند با افراختن ترس از توتالیتاریسم چپ بسیاری را گرد خود آورند؟ هنوز بسیارند زنان و مردانی که اردوی خود را برای تغییرات اجتماعی انتخاب نکردهاند و برماست تا در دل و روح آنان، با موضعگیری علیه اقتدارگرایی راست و چپ، رخنه کنیم.</p>
<p>ما در مبارزات مردمی علیه کاپیتالیسم، خشونت دولتی و فاشیسم شرکت میکنیم و همزمان نظر مستقل خود را علیه هر نوع اقتدارگرایی ترویج میکنیم. اگر چنین نکنیم، پیشاپیش خود را محکوم به خردشدن استخوانها زیر یکی از آنها خواهیم کرد. آنارشیستها، منشویکها و سوسیالیستهای انقلابی خود را برای سرکوبهای پس از ۱۹۱۷ آماده نکردند و دیدیم چگونه از میان برده شدند.</p>
<p>دیگر قرار نیست که جنبشهای انقلابی به دست کسانی چون بلشویکها سرکوب شوند. راه دیگری وجود دارد.</p>
<p>ما باید فضاهایی را برای خودگردانی، که پاسخگوی نیازها باشند، باز کنیم و مشروعیت دولتی را برچینیم و این ربطی به گرفتن قدرت دولتی ندارد. ما میتوانیم با ایجاد شبکههای ریزومی در سطح جهان از خود دفاع کنیم بی آن که نیازی به دیکتاتوری و ارتش باشد. انجمنهایی که پایهاشان بر تعاون داوطلبانه و همیاری متقابل است به مراتب از نمایندگانی که یک بار پس از انتخاب به هیچ کس حساب پس نمیدهند، مشکلگشاترند. ایجاد کمونهای افقی بیش از هر دولتی قادرند اقتصاد را اداره کنند. این آلترناتیوی بود که میتوانست در سالهای ۱۹۳۰ در اسپانیا کامیاب گردد، اگر زیر یورشهای فرانکو از سویی و استالین از سوی دیگر قرار نمیگرفت. الگوهای آنارشیستی در سه دهه اخیر در چیاپاس، بلادالقبائل، آتن و روژآوا در بوتهی عمل قرار گرفتند.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2018/05/29/2.jpg" />
</figure>
<p>مبلغان راهحلهای دولتی مدعیاند که بیش از دیگران کارآمد هستند. اما پرسش این است: در چه؟ میانبری به سوی آزادی نیست و آزادی از بالا به دست نمیآید. ما خواهان برابری واقعی هستیم. ما نمیتوانیم به برابری برسیم در صورتی که شکل سازماندهیامان آن را منعکس نکند. به همین جهت ما خواهان عدم تمرکز هر چه بیشتر قدرت هستیم و با هر گونه سلسله مراتب مخالفیم. ما میتوانیم در سطح محلی پروژههایی را راهاندازی کنیم که با عمل مستقیم و همبستگی به نیازهای فوری پاسخ دهند و آنها را در سطح جهانی بسط دهیم. این راهیست به سوی شرایطی که به هیچ کس جرأت حکمفرمایی بر ما را ندهد. گمان نکنید که الگوی انقلابی که ما مروجش هستیم یک شبه پیروز خواهد شد، خیر، این انقلابیست دائمی که میخواهد بنیانهای متمرکز قدرت را از کانون خانوادگی تا کاخ سفید از بن و ریشه برافکند.</p>
<p>روشن است که هر روز بحرانهای عصر ما ژرفتر میشوند و بدیهیست که مبارزات انقلابی اوج خواهند گرفت. آنارشیسم یگانه راه تغییرات انقلابیست که در دریایی از خون تیره و تار نمیشود. ما باید این راه را برای هزاره جدید به روز کنیم، وگرنه محکوم به تکرار گذشته خواهیم بود.</p>
<p>*بخشنامه سونویلیه: سونویلیه شهریست در سوئیس. روز ۱۲ نوامبر ۱۸۷۱ شانزده نفر از اعضای فدراسیون ژوراسی انجمن بینالمللی زحمتکشان (انترناسیونال اول) با امضای بخشنامه و با تأکید بر مفاد اساسنامهای خواهان فراخوان کنگرهای شدند. خواست آنان به این خاطر صورت گرفت که شورای عمومی لندن که زیر نفوذ مارکس بود بیش از پیش انجمن را به سوی اقتدارگرایی میبرد. امضاکنندگان بر این باور بودند که رهایی کارگران فقط به دست خودشان امکانپذیر است و نه آن گونه که هواداران مشی مارکس میگفتند با گرفتن قدرت سیاسی. این بخشنامه به جایی نرسید و مارکس توانست سال ۱۸۷۲ در کنگره لاهه گرایش آنارشیست را از انترناسیونال اخراج کند. گرایش آنارشیست انترناسیونال از انقلاب اجتماعی لااقل در سطح اروپا دفاع میکرد اما مارکس باقیمانده انترناسیونال را به شرکت در مبارزه سیاسی پارلمانتاریستی در سطح ملی قانع کرد. (توضیح مترجم)</p>
<p>برگردان از: نادر تیف – فروردین ۱۳۹۹ – آوریل ۲۰۲۰</p>
https://crimethinc.com/2017/02/06/grwhhy-hmbstgy-sng-bny-bnydyn-szmn-anrshysty2017-02-06T19:00:00Z2024-02-10T00:28:53Zگروههای همبستگی : سنگ بنای بنیادین سازمان آنارشیستیYou and your friends already constitute an affinity group, the fundamental building block of anarchist organization. Here’s how affinity groups work and the advantages they offer.
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2017/02/06/header.jpg" /></figure>
<p>دوران متلاطمی پیش روی ماست. در حال حاضر محاصرهها، راهپیماییهای اعتراضی، شورشها و درگیریها مرتباً اتفاق میافتند. زمان سازمانیابیِ گسترده برای تحولات پیشرو گذشته است.</p>
<p>اما سازمانیابی لزوما بهمعنای پیوستن به نهادی ازپیشموجود و گرفتن دستورات نیست؛ اصلا این مفهوم نباید به ازدستدادن عاملیت و هوش برای تبدیلشدن به چرخدندهی یک ماشین بزرگتر معنا شود. از منظر آنارشیستی، ساختار سازمانی باید هم آزادی فردی و هم همکاری داوطلبانه را در تمامی مقیاسها حداکثری کند: از کوچکترین گروهها گرفته تا جامعه بهمثابهی یک کل.</p>
<p>شما و دوستانتان در حال حاضر یک گروه همبستگی، که سنگ بنای اساسی یک نمونه از سازمانهای آنارشیستی است، تأسیس کردهاید. گروه همبستگی، متشکل از حلقهای از دوستان است که خود را بهمثابهی یک نیروی سیاسی خودآیین درک میکنند. ایده این است: افرادی که یکدیگر را میشناسند و به هم اعتماد دارند باید با یکدیگر کار کنند؛ بهمنظور واکنشدهی سریع و هوشمندانه و منعطف در وضعیتهای اضطراری.</p>
<p>این ساختارِ بدون رهبر که نتیجهبخشی خود را در طی هر نوعی از فعالیتهای پارتیزانی ثابت کرده است و همان طور که در آنچه شرکت تحقیق و توسعه آن را تاکتیکهای «<a href="https://www.rand.org/pubs/monograph_reports/MR1382.html">ازدحامی</a>» مینامد، گروههای غیرقابلپیشبینیِ خودآیین یک رقیب متمرکز را در هم میشکنند. شما باید در هر تظاهرات با یک گروه همبستگی، با درک مشابهی از اهداف و قابلیتهایتان شرکت کنید. اگر در یک گروه همبستگی هستید که تجربهی دست به عمل زدن با هم را دارد، خیلی بهتر برای مواجهه با شرایط اضطراری آماده خواهید بود و بیشترین بهره را از فرصتهای غیرمنتظره خواهید برد.</p>
<h1 id="grwhhy-hmbstgy-qdrtmndnd">گروههای همبستگی قدرتمندند</h1>
<p>بهنسبت اندازهی کوچکشان، گروههای همبستگی میتوانند ضربهای که بهطور نامتناسبی قوی است وارد کنند. بر خلاف ساختارهای بالا به پایین سنتی، آنها برای سازگاری با هر موقعیتی آزاد هستند، آنها نیاز ندارند که تصمیماتشان را از خلال پروسهی پیچیدهی تصویبشدن بگذرانند، و تمام مشارکتکنندگان میتوانند فوراً کنش و واکنش نشان دهند بدون اینکه منتظر دستورات بمانند؛ البته با داشتن تصوری واضح از آنچه که از یکدیگر انتظار دارند. تحسین و الهام متقابل که بر پایهی آن تشکل یافتهاند، تضعیف آنان را دشوار میکند. در تضادی قاطع با ساختارهای کاپیتالیست، فاشیست و سوسیالیست، آنها بدون نیاز به سلسلهمراتب یا اجبار کارایی دارند. مشارکت در یک گروه همبستگی میتواند رضایتبخش و مفرح و در عین حال نتیجهبخش باشد.</p>
<p>مهمتر از همه، گروههای همبستگی بهوسیلهی امیال مشترک و وفاداری برانگیخته میشوند تا سود یا وظیفه یا هر نوع دیگری از پاداش یا چیزهای انتزاعی. بنابراین تعجبی ندارد که جوخههای پلیس ضدشورش را گروههای همبستگیای دور نگه میدارند که فقط به قوطیهای گاز اشکآوری که بهسمت آنها پرتاب شده مسلح هستند.</p>
<h1 id="grwh-hmbstgy-qlby-ntfpdhyr-st">گروه همبستگی قالبی انعطافپذیر است</h1>
<p>بعضی از گروههای همبستگی رسمی و همهجانبهاند: مشارکتکنندگان با یکدیگر زندگی میکنند و همهچیز را مشترکاً با هم تقسیم میکنند. ولی نیازی نیست که گروه همبستگی تمهیدی دائمی باشد؛ میتواند بهعنوان ساختاری آسوده کار کند که از اتحاد افراد علاقهمند و معتمد در طول یک پروژهی مشخص تشکیل شده است.</p>
<p>یک تیم مشخص میتواند بارها و بارها بهعنوان یک گروه همبستگی با یکدیگر کنش انجام دهند، ولی اعضا میتوانند به گروههای کوچکتر از گروه همبستگی تقسیم شوند؛ در دیگر گروههای همبستگی مشارکت کنند یا خارج از ساختار گروه همبستگی کنش داشته باشند. آزادی مشارکت و سازمانیابی همان طور که هر شخص مناسب میداند یک اصل آنارشیستی بنیادین است؛ این اصل، فراوانی را گسترش میدهد: پس هیچکس یا هیچ گروهی برای کارکرد کل حیاتی نیست و گروههای متفاوت میتوانند در صورت نیاز دوباره پیکربندی شوند.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2017/02/06/stretching.jpg" /> <figcaption>
<p>گروه همبستگی قالبی انعطافپذیر است.</p>
</figcaption>
</figure>
<h1 id="mqysy-mnsb-bry-khwd-brgzynyd">مقیاسی مناسب برای خود برگزینید</h1>
<p>گروه همبستگی میتواند با توجه به اهدافتان از دو تا شاید پانزده فرد گستره داشته باشد. با این حال هیچ گروهی نباید آنقدر پرتعداد باشد که مکالمهای غیررسمی دربارهی موضوعات فوری ناممکن شوند. همیشه میتوانید در صورت نیاز به دو یا چند گروه تقسیم شوید. در کنشهایی که نیاز به رانندگی دارند، آسانترین سیستم اغلب آن است که هر گروه همبستگی یک وسیلهی نقلیه داشته باشد.</p>
<h1 id="ykhdygr-r-bhshkhly-smymnh-bshnsyd">یکدیگر را بهشکلی صمیمانه بشناسید</h1>
<p>نقاط قوت، شکنندگیها و پیشزمینههای یکدیگر را بشناسید تا بدانید برای چه چیزهایی میتوانید روی یکدیگر حساب باز کنید. تحلیل خود از موقعیتی که به آن وارد میشوید و چیزی که ارزش بهدستآوردن دارد را به بحث بگذارید؛ مشخص کنید که کجا آنها تطابق دارند، کجا مکمل هستند و کجا تفاوت دارند، تا برای در لحظه تصمیمگرفتن آماده باشید.</p>
<p>یک راه توسعهی صمیمیت سیاسی، خواندن متون و بحثکردن راجع به آنها با یکدیگر است؛ هرچند هیچچیز جای تجربهی میدانی را نمیگیرد. همین الان بهآرامی آغاز کنید تا بیش از اندازه تحت فشار قرار نگیرید. تنها زمانی که زبانی مشترک و دینامیک درونی سالمی وضع کردید آمادهی شناسایی اهدافی که میخواهید به دست بیاورید، تهیهی نقشه و انجام عملیات میدانی هستید.</p>
<h1 id="drbrhy-sth-mnsb-mnyt-khwd-tsmym-bgyryd">دربارهی سطح مناسب امنیت خود تصمیم بگیرید</h1>
<p>گروههای همبستگی نسبت به نفوذ مقاومند؛ زیرا همهی اعضا، گذشتهای مشترک و صمیمیت دارند و نیازی نیست هیچکس در خارج از گروه از برنامهها و اهداف آنان آگاه شود.</p>
<p>بهمحض شکلگیری گروه همبستگی، این گروه باید یک سری از <a href="https://crimethinc.com/2004/11/01/what-is-security-culture">فعالیتهای امنیتی</a> را وضع کند و به آنها پایبند بماند. در بعضی از موارد شما میتوانید فعالیتهای شفاف و عمومی داشته باشید. در موارد دیگر، نباید از چیزهایی که درون گروه در جریان است در بیرون از آن صحبتی شود؛ حتی پس از اینکه تمام فعالیتهای آن مدتها پیش تکمیل شدهاند. در برخی موارد هیچکس جز مشارکتکنندگان نباید از وجود گروه خبر داشته باشند. شما و رفقایتان میتوانید کنشهایی را به بحث بگذارید و برای آنها آماده شوید، بدون اینکه با بیگانگان حرفی از تشکیل گروه همبستگی بزنید. به خاطر داشته باشید که حرکتکردن از وضعیتی امن بهسوی وضعیتی ناامن سادهتر است، در نسبت با عکس آن.</p>
<h1 id="b-hm-tsmym-bgyryd">با هم تصمیم بگیرید</h1>
<p>گروههای همبستگی عموماً از طریق تصمیمگیری اجماعی عمل میکنند: تصمیمات بهطور جمعی بر اساس نیازها و امیال هر فرد درگیر گرفته میشوند. رأیگیریهای دموکراتیک که در آن اکثریت راه خود را میروند و اقلیت باید زبان به دهان بگیرند، مورد لعن و نفرین گروههای همبستگیاند؛ چراکه اگر گروهی بخواهد بیمشکل، کارایی داشته باشد و زیر استرس فرو نپاشد، تمام افراد درگیر باید رضایت داشته باشند. قبل از هر اقدامی، اعضای یک گروه باید با یکدیگر اولاً اهداف فردی و جمعی خود، ثانیاً ریسکهایی که مشکلی با پذیرفتن آن ندارند و در نهایت انتظارات خود را از یکدیگر وضع کنند. این موضوعات مشخصشده میتوانند یک نقشه را فرمولبندی کنند.</p>
<p>از آنجایی که موقعیتهای کنش همیشه غیرقابلپیشبینیاند و نقشهها بهندرت طبق انتظار پیش میروند، بهکارگرفتن رویکردی دوگانه برای آمادهسازی ممکن است کمک کند. از طرفی میتوانید برای سناریوهای مختلف برنامه بچینید: اگر الف اتفاق افتاد ما به وسیلهی X به یکدیگر خبر میدهیم و از نقشهی جایگزین استفاده میکنیم؛ اگر ابزار ارتباطی برای X غیرممکن بود، ما در مکان Z در ساعت Q دوباره گرد هم میآییم. از طرف دیگر میتوانید ساختارهایی را پیاده کنید که حتی اگر چیزی خلاف سناریوهایی که تصور کردهاید رخ دهد، مفید خواهند بود. این میتواند بهمنزلهی آمادهسازی منابع (مثل پرچمها، تجهیزات پزشکی یا سازوبرگ تهاجمی)، تقسیم نقشهای داخلی (برای مثال دیدهبانی، ارتباطات، پزشک، رابط رسانه)، وضعکردن سیستمهای ارتباطی (مثل <a href="http://www.makeuseof.com/tag/sick-of-the-nsa-tracking-you-burn-them-with-a-burner-phone/">تلفنهای برنر</a> یا عبارات رمزگذاریشده که میتوانند برای انتقال اطلاعات بهشکل امن فریاد زده شوند)، آمادهسازی استراتژیهای کلی (برای مثال برای زیر نظر نگهداشتن یکدیگر در محیطهای گیجکننده)، طرحریزی مسیرهای فرار اضطراری یا آمادهکردن حمایت قانونی در حالتی که کسی دستگیر شده است باشد.</p>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2017/02/06/running.jpg" /> <figcaption>
<p>در محیطهای اعتراضی پرهرجومرج امنتر است در قالب یک گروه همبستگی صمیمی فعالیت کنید.</p>
</figcaption>
</figure>
<h1 id="tdbyr-w-tkhtykhh">تدبیر و تاکتیکها</h1>
<p>گروه همبستگی تنها در مقابل خود پاسخگو است و این یکی از قوتهای آن است. گروههای همبستگی بار تشریفات آییننامهای سازمانهای دیگر، دشواریهای رسیدن به توافق با غریبهها یا محدودیتهای پاسخ به بدنهای که بهشکل فوری در کنش درگیر نیستند را بر دوش نمیکشند.</p>
<p>در عین حال تنها به این دلیل که اعضای یک گروه همبستگی برای وفاق با یکدیگر تلاش میکنند، هر عضو گروه همبستگی باید برای رابطهی توأم با مراعات مشابه با دیگر افراد تلاش کند؛ یا حداقل رویکردهای دیگران را کامل کند، حتی اگر دیگران ارزش این همکاری را درک نکنند. در حالت ایدهآل، بیشتر مردم باید از مشارکت و مداخلهی گروه همبستگی خرسند باشند، نه اینکه از شما برنجند یا بترسند. آنها باید ارزش الگوی گروه همبستگی را درک کنند، تا بعد از دیدن موفقیت آن و نفعبردن از موفقیت آن، خودشان نیز آن را به کار بگیرند.</p>
<h1 id="b-dygr-grwhhy-hmbstgy-szmndhy-khnyd">با دیگر گروههای همبستگی سازماندهی کنید</h1>
<p>یک گروه همبستگی میتواند با دیگر گروههای همبستگی در چیزی که بعضاً خوشه نامیده میشود، همکاری کند. تشکل خوشهای گروه بزرگتری از افراد را قادر میسازد که با مزیتهایی که یک گروه همبستگی بهتنهایی دارد عمل کنند. اگر نیاز به سرعت و امنیت باشد، نمایندگان هر گروه بهجای تمام اعضا هرچه سریعتر ملاقات میکنند؛ اگر هماهنگی حیاتی است، گروهها یا نمایندگانشان میتوانند رویههایی برای ارتباط در گرماگرم کنش ترتیب دهند. در طول سالهای همکاری با یکدیگر، گروههای همبستگی مختلف میتوانند یکدیگر را به همان خوبی که خودشان را میشناسند، بشناسند و در نتیجه با یکدیگر راحتتر و کارآمدتر باشند.</p>
<p>زمانی که چندین خوشه از گروههای همبستگی نیاز به همکاری در کنشهای کلان دارند، برای مثال پیش از یک تظاهرات، میتوانند یک جلسهی انجمن سخنگویان برگزار کنند که در آن گروههای همبستگی و خوشههای مختلف میتوانند به یکدیگر قصدهایشان را اطلاع دهند (تا هر حدی که خردمندانه است). انجمن سخنگویان بهندرت همرأییِ یکپارچه تولید میکند، ولی میتوانند مشارکتکنندگان با امیال و منظرگاههای گوناگون را که داخل بازی هستند، در جریان بگذارند. خودانگیختگی و استقلالی که تمرکززدایی آن را تأمین میکند، بزرگترین نقاط قوت ما در مبارزه با رقیب مجهزتر از خودمان است.</p>
<h1 id="khlm-akhr">کلام آخر</h1>
<p>برای اینکه گروههای همبستگی و ساختارهای بزرگتر مبتنی بر اجماع و همکاری کارایی داشته باشند، حیاتی است که همهی کسانی که درگیر هستند بتوانند به یکدیگر تکیه کنند تا تعهدات خود را با موفقیت محقق کنند. زمانی که بر سر یک برنامه توافق شد، هر فرد در گروه و هر گروه در خوشه باید یک یا چند جنبهی انتقادی آمادهسازی و اجرای برنامه انتخاب کند و پیشنهاد کند که ضمیمه شوند. ضمیمهی تأمین یک منبع یا تکمیل یک پروژه بهمعنای تضمین این است که هر اتفاقی هم که بیفتد، هدف بهنحوی محقق خواهد شد. اگر شما خط ویژهای برای گروهتان در طول یک تظاهرات راه میاندازید، شما این دِین را به آنها دارید که آن را انجام دهید حتی اگر بیمار شوید؛ اگر گروه شما قول میدهد که پرچمهایی برای یک کنش آماده کند، اطمینان حاصل کنید که پرچمها آماده هستند؛ حتی اگر بهمعنی بیدار ماندن در طول شب قبل بهدلیل حضور نیافتن بقیهی اعضای گروه همبستگیتان است. در طول زمان، یاد خواهید گرفت که چگونه بحرانها را مدیریت کنید و اینکه روی چه کسانی میتوانید حساب باز کنید.</p>
<h1 id="dst-bh-ml-bznyd">دست به عمل بزنید</h1>
<p>دست از پرسیدن اینکه چه خواهد شد یا اینکه چرا اتفاقی نمیافتد، بردارید. با دوستانتان دور هم جمع شوید و شروع کنید به تصمیمگرفتن دراینباره که چه خواهد شد. زندگی را در حالت ناظر منفعلی نگذرانید که منتظر است به او بگویند چه کاری انجام دهد. عادت کنید به بحث دربارهی آنچه که دوست دارید وقوعش را ببینید و آن ایدهها را به واقعیت تبدیل کنید.</p>
<p>بدون ساختاری که ایدهها را بهسمت عملی شدن هل دهد، بدون رفقایی که با آنها طوفان فکری کنید و برای توسعهی ایدههایتان به نقاط مختلف سفر کنید و ابتکار عمل ایجاد کنید، محتمل است که از کار بیفتید و از بسیاری از پتانسیلهای خود محروم شوید؛ اما در کنار آنها پتانسیلها ده یا هزاران برابر میشود. مارگارت مید میگوید: «هرگز شک نکن که گروه کوچکی از افراد اندیشمند و متعهد بتوانند دنیا را تغییر دهند». او چنین ادامه میدهد: «این تنها چیزی است که تاکنون این کار را کرده است». او چه اطلاع داشت چه نه، داشت به گروههای همبستگی اشاره میکرد. اگر هر فرد در هر عمل علیه دولت و وضع موجود بهعنوان بخشی از یک گروه صمیمی و فداکار همبستگی مشارکت میکرد، انقلاب در چند سال کوتاه محقق میشد.</p>
<p>گروه همبستگی میتواند حلقهی دوختودوز یا جمع خدمات تعمیر و نگهداری باشد، میتواند برای هدف تأمین یک وعدهی غذایی در تسخیر یا اجبار شرکت چندملیتی به خروج از تجارت از طریق یک برنامهی بادقت هماهنگشدهی خرابکاری گرد هم آیند. گروههای همبستگی باغ اجتماعهایی کاشتهاند و از آنها حمایت کردهاند، ساختمانهایی ساختهاند و تسخیر کردهاند و سوزاندهاند، برنامههای مراقبت از کودکان محله و اعتصابات وایلدکت را سازماندهی کردهاند، گروههای همبستگی فردی معمولا انقلابهایی در هنرهای بصری و موسیقی عامهپسند بنیان نهادند. گروه موسیقی موردعلاقهی شما یک گروه همبستگی است. گروه همبستگی هواپیما اختراع کرده است. گروه همبستگی دیگری این وبسایت را میگرداند.</p>
<blockquote>
<p>بگذارید ۵ نفر که با آذرخش کنش مصمم شدهاند نه تکاپوی بقا، با یکدیگر ملاقات کنند: از آن لحظه اندوه پایان مییابد و تاکتیکها آغاز میشود.</p>
</blockquote>
<figure class="">
<img src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2017/02/06/all-power-to-the-affinity-groups.jpg" />
</figure>
https://oncemorebeforethelightsgoout.com/2008/10/11/nkht-fshn-bry-frd-bybkh2008-10-11T17:22:00Z2023-07-14T15:53:09Zنکات فشن برای افراد بیباک
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/images/random/fashion_tips.jpg" /></figure>
<p>این روزها، جدا این از پرسش که آیا شما در یک فعالیت غیرقانونی شرکت دارید یا نه، این مسأله خیلی مهم است که از امنیت خود هنگام شرکت در اعتراضات عمومی محافظت کنید. نهادهای دولتی و کشوریِ مجری قانون، فایلهایی مفصل از تمام کسانی که مشکوک میدانند تهیه میکند؛ اگر نمیخواهید آنها به حریم شخصیتان تجاوز کنند، بهتر است درعینِ استفاده از حق خود برای آزادی بیان، تلاش کنید ناشناس باقی بمانید.</p>
<p>آیا میخواهید بجای چرخی بیچهره درون یک چرخدندهی بزرگ، فردی خودمختار باشید؟ عالی است! همین است، البته جدا از زمانی که درحال راهپیمایی در یک تظاهرات هستید – جایی که انطباق و همسانی با باقی افراد سلاحی است برای در هم شکستن خود دستگاه!</p>
<p>هدف از اجرای این تاکتیک موسوم به بلوک سیاه (Black Bloc) این است که با پوشیدن لباسهای سراسر مشکی همه تا جای ممکن مثل هم باشند، به این ترتیب در حالت ایدئال، هیچ فردی در تودهی افراد ناشناس قابل شناسایی نخواهد بود. این به حفظ امنیت همه کمک میکند. اگر تنها عدهای از افراد درون بلوک این توصیهها را عملی کنند، پلیس به سادگی میتواند افراد و گروهها را هدف قرار دهد، و نتیجه برای همه خطرآفرین خواهد بود. کسانی که تلاش میکنند ناشناس باقی بمانند توجهات را به خود جلب میکنند و باقی افراد نیز به آسانی شناسایی میشوند و به اهدافی آسان برای حمله تبدیل میشوند. هیچیک از این شرایط مطلوب نیست.</p>
<p>این مسائل را جدی بگیرید! اگر برای انجام عملی مخاطرهآمیز برنامهریزی میکنید، عمل به این توصیهها حیاتی است. اگر نه، میتوانید به محافظت از همقطارانتان کمک کنید و خودتان را در معرض آماج حملات قرار ندهید.</p>
<ul>
<li>ماسک بزنید و آن را تمام مدت به صورت داشته باشید! اگر بدون ماسک دوربینها تصاویر شما را ضبط کنند یا بدون ماسک دیده شوید، به سادگی با ماسک نیز شناسایی میشوید.</li>
<li>به شدت درباره جا و مکانی که ماسک و لباس ناشناستان را عوض میکنید محتاط باشید؛ نباید اطراف شما دوربین یا شاهدان وابسته به دشمن وجود داشته باشند. اگر ممکن است از قبل منطقه را برای کشف مکانهای مناسب برای تعویض لباس بررسی کنید. به یاد داشته باشید که محتملتر است که پلیس افرادی را که ماسک زدهاند ولی در گروهی با لباس مشابه نیستند شناسایی کند.</li>
<li>اگر ممکن است چندلایه لباس روی هم بپوشید تا برای هرپیشامدی آماده باشد. در حالت ایدئال شما باید یک دست لباس برای رفتن به منطقهی اعتراضات بدون جلب توجه، یک دست لباس ناشناس برای خود اعتراضات و سپس یک دست لباس برای این که موقع خروج از منطقه، شهروندی بیآزار به نظر برسید، نیاز دارید. فراموش نکنید که آب بخورید، ممکن است با تمام این لباسها گرمتان شود.</li>
<li>اگر تتوهایی دارید که دیده میشوند یا میتوانند دیده شوند، آنها بپوشانید! تتوها میتوانند با لوازم آرایشی یا کانسیلرها پوشانده شوند، مخصوصا اگر با محصولات بادوامی استفاده کنید که برای این هدف طراحی شدهاند (مثل Dermablend). اگر محصول آرایشی مناسبی برای پوشاندن تتوهای خود نمییابید، آنها را با پارچه، طوری بپوشانید که از محل تکان نخورند.</li>
<li>به همین ترتیب، اگر پیرسینگ قابل مشاهده دارید، آنها را دربیاورید – یا حداقل آنها را بپوشانید تا دیده نشوند.</li>
<li>هرگز با لباسهای عادیتان در بلوک شرکت نکنید، مخصوصا اگر لباسی خاص و قابل تشخیص است. پلیسها شاید احمق باشند، ولی میتوانند تصاویر افراد با ماسک و لباسی مشخص را با عکسهای همان شخص در موقعیتی دیگر با همان لباسها تطبیق دهند – حتی اگر تصاویر در روزهای متفاوتی ضبط شده باشند.</li>
<li>اگر قرار بر حمل کولهپشتی یا کیف است، کیفی را برندارید که به شکل روزمره از آن استفاده میکنید. مهم نیست چقدر خوب لباس پوشیده باشید، اگر کیفتان قابل شناسایی باشد لو میروید – مخصوصا اگر مثل اکثر مردم، کیفهایتان را کمتر از لباسهایتان عوض میکنید.</li>
<li>مسألهی بالا دربارهی کفشها نیز صادق است – کفشهایی متفاوت با کفشهایی که هرروز میپوشید به پا کنید. این مسأله همچنین به این دلیل مهم است که پلیسها میتوانند از ردپاها یا ردهای دیگر از کفشها به عنوان مدرک استفاده کنند.</li>
<li>نشان خاصی همراه خود نداشته باشید، مگر این که همه دقیقا همان نشان را در جایی یکسان نصب کرده باشند.</li>
<li>فقط صورت خود را نپوشانید! بانداناها متداول و در دسترس هستند، ولی به اندازهی کافی نمیپوشانند. سر را به طور کامل بپوشانید تا موهایتان هم دیده نشود – مخصوصا اگر موهایتان رنگ یا مدل خاصی دارد. برای این کار میتوانید از کلاه اسکی یا چفیه استفاده کنید یا یک تیشرت را تبدیل به ماسک کنید – چشمهایتان را از یقه بیرون بگذارید و آستینها را پشت سر گره بزنید تا ادامهی لباس صورت و شانههایتان را بپوشاند. در شرایطی دیگر اگر مناسب دانستید میتوانید از کلاهگیس نیز استفاده کنید.</li>
<li>اگر ممکن است، چشمهایتان را بپوشانید. عینک شنا یا جوشکاری میتواند درحالی که چشمهای شما را پنهان میکند، از چشمهای شما دربرابر سلاحهای شیمیایی محافظت کند. عینک آفتابی نیز در شرایط مضیقه میتواند مفید باشد. اینها میتوانند به شکل طبی نیز تهیه شوند و بهتر از عینکهای عادی هستند، مخصوصا اگر عینک معمولتان چیزی خاص است. در شرایطی که استفاده از سلاحهای شیمیایی مثل گاز اشکآور محتمل است، لنزهای چشمی توصیه نمیشوند.</li>
<li>مواظب باشید اثر انگشت یا مدرک دیانای ازخود به جا نگذارید! دستکش پارچهای بپوشید – دستکشهای چرمی و لاتکس میتوانند اثر انگشت را حفظ و حتی آن را به چیزهایی که لمس میکنید منتقل کند. پیش از رفتن به محل اعتراضات، وسایلی را که به همراه دارید الکلی کنید – هیچوقت مشخص نمیشود که در شلوغی چه چیزهایی گم میشوند. باتری درون چراغ قوهها را فراموش نکنید!</li>
<li>در خانه تمرین کنید! با لباسهای پرحجم که پیشتر هرگز آن را نپوشیدهاید بیرون نروید و انتظار این را نداشته باشید که بتوانید این گونه در مقابل پلیس چالاک عمل کنید. باید با لباسهایتان آشنا باشید و راحت بتوانید با آنها جابجا شوید، لباسها نباید دید شما را مختل کنند.</li>
<li>نگذارید هیچکدام از اینها به شما حس کاذبی از امنیت بدهد. مراقب باشید! شرایط را ارزیابی کنید تا صادقانه ریسک کنید. اگر مطمئن نیستید که میتوانید با بدترین عواقب ممکن زندگی کنید، کاری انجام ندهید. نسبت به محیط خود آگاه باشید و به غرایزتان گوش کنید. هرگز تنها به تظاهرات نروید. مطمئن باشید که افرادی را که با آنها کار میکنید میشناسید و به آنها اعتماد دارید، مخصوصا در رابطه با کارهایی که ریسک بالایی دارند. رعایت فر<a href="https://crimethinc.com/2004/11/01/frhng-mnyt">هنگ امنیت</a> را مدام تمرین کنید. انجام این کارها شاید چیزی را بهتر نکند، اما انجام ندادنشان قطعا عواقب ناگواری به همراه خواهد داشت.</li>
</ul>
<p>دستگیر نشوید! مراقب خودتان باشید و حکومت را متلاشی کنید!</p>
https://crimethinc.com/2004/11/01/frhng-mnyt2004-11-01T19:00:00Z2022-11-09T21:06:26Zفرهنگ امنیت چیست؟
<figure><img class="u-photo" alt="" src="https://cdn.crimethinc.com/assets/articles/2004/11/01/header.jpg" /></figure>
<p>فرهنگ امنیت یکسری از عادات مشترک بین افراد یک اجتماع است که اعضای آن ممکن است تحت نظر حکومت باشند. این عادات برای به حداقل رساندن خطر طراحی شدهاند. در کار بودن یک فرهنگ امنیت، افراد را از درگیری مداوم و پایهای با نکات امنیتی رها میکند؛ و میتواند از شکاکبودن و وحشتزده شدن در موقعیتهای پراسترس جلوگیری کند، مهمتر از همه میتواند مانع به زندان افتادنتان شود! تفاوت بین پروتکل و فرهنگ این است که فرهنگ ناخودآگاه، غریزی و نتیجتاً بدون زحمت است؛ به محض این که امنترین رفتار ممکن برای همه در حلقههایی که درون آن از جایی به جایی دیگر میروید، تبدیل به عادت شود، میتوانید وقت و انرژی کمتری برای تاکید بر لزوم آن صرف کنید؛ در خطر نتایج حاصل از رعایت نکردن آن نباشید، یا نگران میزان خطری نباشید که متوجهتان است، چرا که همگی هرآنچه که برای مراقبت در توان دارید انجام میدهید. اگر شما عادت کنید که چیز حساسی را دربارهی خودتان فاش نکنید، میتوانید بدون دغدغۀ این که دیگران اطلاعاتی هستند یا نه، با آنها همکاری کنید؛ اگه همه بدانند که پشت خط تلفن دربارهی چه چیزهایی صحبت نکنند، دشمنان شما هرچقدر که استراق سمع کنند به جایی نمیرسند.</p>
<h1 id="sl-mrkhzy-khl-frhng-mnyt-nkhthy-khh-hych-myzny-z-tkhyd-hq-mtlb-r-drbrhy-an-d-nmykhnd-yn-st-khh-shkhs-hrgz-nbyd-tlt-hss-r-b-khsny-khh-bh-an-tlt-nyz-ndrnd-dr-myn-bgdhrnd">اصل مرکزی کل فرهنگ امنیت، نکتهای که هیچ میزانی از تأکید حق مطلب را دربارۀ آن ادا نمیکند، این است که اشخاص هرگز نباید اطلاعات حساس را با کسانی که به آن اطلاعات نیاز ندارند در میان بگذارند.</h1>
<p>هرچه تعداد اشخاصی که چیزی را میدانند که میتواند افراد یا پروژهها را در معرض خطر قرار دهد بیشتر باشد – خواه این که آن چیز هویت اشخاصی باشد که کنشی غیرقانونی انجام دادهاند، محل یک جلسهی خصوصی یا برنامهای برای فعالیتی در آینده – احتمال بیشتری وجود دارد که اطلاعات به دست افراد غلطی بیفتد. به اشتراکگذاری چنین اطلاعاتی با کسانی که به آن اطلاعات نیاز ندارند به همان میزان که افراد درگیر را در معرض خطر قرار میدهد، به خود آن افراد نیز زیان میرساند: آنها در موقعیت دردناکی قرار میدهد که ممکن است زندگی دیگران را با یک قدم اشتباه به هم بریزند. برای مثال، اگر بازجویی شوند مجبورند پنهانکاری کنند تا این که صادقانه ادعای بیاطلاعی کنند.</p>
<h1 id="nprsyd-ngwyyd">نپرسید، نگویید.</h1>
<p>از دیگران دربارهی اطلاعات محرمانهای که نیاز ندارید بدانید، چیزی نپرسید. دربارهی کارهای غیرقانونی که خودتان یا دیگران انجام دادهاید فخرفروشی نکنید، به وقایعی که اتفاق خواهند افتاد یا شاید اتفاق بیفتند اشاره نکنید، یا حتی به علاقهی شخص دیگری مبنی بر شرکت در چنین فعالیتهایی اشاره نکنید. هنگام صحبتکردن هشیار باشید؛ مراقب باشید بیفکر و اتفاقی به چیزی اشاره نکنید!</p>
<h1 id="mytwnyd-dr-hr-zmn-bh-hrkhsy-drbrhy-hrchyzy-nh-bgwyyd">میتوانید در هر زمان به هرکسی دربارهی هرچیزی «نه» بگویید.</h1>
<p>به سوالاتی که نمیخواهید پاسخ ندهید – نه فقط در رابطه با افسران پلیس، بلکه همچنین با دیگر فعالین و حتی دوستان نزدیک: اگر چیزی هست که دربارهی به اشتراکگذاری آن احساس امنیت نمیکنید در مورد آن صحبت نکنید. این به معنی به دل نگرفتن از کسانی است که به پرسش شما پاسخ نمیدهند: اگر مکالمهای هست که میخواهند بین خودشان نگه دارند، یا از شما میخواهند که درون یک جلسه یا پروژه نباشید، نباید به خودتان بگیرید – به نفع همه است که برای چنین کاری آزاد باشند. به همین شکل، در هر پروژهای که دربارهی آن حس خوبی ندارید شرکت نکنید، یا با کسی که کنار او احساس راحتی ندارید همکاری نکنید، یا حس ششم خود را همیشه نادیده نگیرید؛ اگه چیزی اشتباه پیش برود و دچار دردسر شوید، حداقل پشیمان نخواهید بود. شما مسئولید که نگذارید کسی شما را مجبور به پذیرش خطری کند که آمادگی آن را ندارید.</p>
<h1 id="hrgz-dwstn-khwd-r-bh-dshmnntn-nfrwshyd">هرگز دوستان خود را به دشمنانتان نفروشید.</h1>
<p>اگر دستگیر شدید، به هیچوجه هیچگونه اطلاعاتی را که فرد دیگری را در معرض خطر قرار دهد درز ندهید. برخی توصیه میکنند که همهی فعالان گروه کنشِ مستقیم سوگند صریحی یاد کنند: در آن صورت همه، در بدترین شرایط، زمانی که زیر فشار، تمایز بین درزدادن جزئیات کماهمیت و لودادن همهچیز دشوار است، به یاد خواهند آورد که دقیقا چه تعهداتی به یکدیگر دارند.</p>
<h1 id="sr-dr-awrdn-z-nyt-khwd-r-bry-dshmnntn-khyly-asn-nkhnyd">سر در آوردن از نیت خود را برای دشمنانتان خیلی آسان نکنید.</h1>
<p>در روشهایی که به کار میگیرید، اهدافی که انتخاب میکنید و انتخاب زمان و مکان ملاقات برای همفکری بیش از حد پیشبینیپذیر نباشید. در مظاهر عمومی نزاعی که در آن حوزه جدیترین فعالیت اصلی خود را انجام میدهید خیلی مقابل چشم نباشید: نام خود را از رسانه و لیستهای ایمیل دور نگه دارید، شاید بهتر باشد از همکاری با سازمانها و کمپینهای غیرزیرزمینی کلا خودداری کنید. زمانیکه درگیر فعالیتهای به جد سری با چند نفر از رفقا هستید، شاید بهتر باشد که معاشرت خود را مقابل عموم محدود کنید؛ اگر از باهمدیگر دیده شدن کاملاً اجتناب نمیکنید. نهادهای امنیتی(فدرال) میتوانند به راحتی به شماره تماسهایی که از تلفن شما با آنها تماس گرفته شده است دسترسی پیدا کنند و از چنین لیستهایی برای پیبردن به شبکۀ افراد مرتبط به شما استفاده کنند؛ مشابه این اتفاق برای ایمیل شما، کتابهایی که از کتابخانهها امانت میگیرید و به ویژه سایت شبکههای اجتماعی مثل Myspace خواهد افتاد.</p>
<p>ردی به جا نگذارید: استفاده از کارت اعتباری، کارت سوخت و تماسهای تلفنی همه مدرکی از تحرکات، خریدها و ارتباطات شما به جا میگذارد. اگر احتمال میدهید لازمتان شود، داستانی که توسط ادلۀ قابل اثبات تایید میشود، برای لاپوشانی کردن وقایع، آماده داشته باشید. مراقب چیزی که زبالهی شما ممکن است دربارهی شما فاش کند باشید – فقط دورریزها نیستند که به زبالهدان میروند! حساب هر سند مکتوب و فتوکپی دال بر اتهام را در ذهن نگه دارید – همه را در یک مکان نگه دارید، تا تصادفا یکی را فراموش نکنید – و به محض این که دیگر به آنها نیازی نداشتید آنها را نابود کنید. در وهلهی اول هر چه کمتر باشند، بهتر است؛ به استفاده از حافظهتان عادت کنید. اطمینان حاصل کنید نوشتههایتان روی سطوحی که بر آن مینویسید، خواه میز چوبی یا دفترچههای کاغذی، ردی باقی نگذارد. در نظر داشته باشید که هر استفادهای از کامپیوتر نیز ردی به جا میگذارد.</p>
<h1 id="ydhhy-khnsh-mstqym-r-khh-mmkhn-st-dr-jyy-stfdh-khnyd-byn-mwm-pkhsh-nkhnyd">ایدههای کنش مستقیم را که ممکن است در جایی استفاده کنید، بین عموم پخش نکنید.</h1>
<p>برای پیشنهاد یک ایده صبر کنید تا گروهی از افراد را گرد هم آورید که انتظار میرود مشتاق امتحان کردن آن ایده باشند؛ استثنا کمپین خودمانی با کسانی است با آنها طوفان فکری راه میاندازید یا سر جزئیات با آنان به توافق میرسید – البته، در امنیت خارج از خانهتان و دور از جمع غیریکدست. ایدهتان را تا زمان درست برای امتحان کردن آن، مطرح نکنید. تنها کسانی را دعوت کنید که مطمئن هستید میخواهند به شما بپیوندند – هرکسی که دعوت میکنید اما نهایتا مشارکت نمیکند، یک ریسک امنیتی غیرضروری است، و این میتواند به شکلی مضاعف پروبلماتیک شود اگر طوری شود که که آنها احساس کنند فعالیت پیشنهادی شما به شکل خندهداری احمقانه یا به لحاظ اخلاقی اشتباه است. تنها کسانی را دعوت کنید که میتوانند رازدار باشد – این بسیار حیاتی است، چه افراد تصمیم به مشارکت بگیرند، یا نه.</p>
<h1 id="nwy-z-mkhtsrnwysy-khswsy-r-bry-rtbt-b-rfqytn-byn-mwm-bst-dhyd">نوعی از مختصرنویسی خصوصی را برای ارتباط با رفقایتان بین عموم بسط دهید.</h1>
<p>مهم است که روشی برای ارتباط محرمانه با دوستان مورد اعتمادتان دربارهی مشکلات امنیتی و سطوح امنیت در موقعیتهای عمومی، مثل ملاقاتی برای بحث دربارهی کنش مستقیم احتمالی، بیاندیشید. دانستن نحوهی سنجش احساسات یکدیگر بدون این که دیگران بتوانند بگویند به این و اون اشاره میکنید، شما را از دردسر تلاش برای حدس افکار یکدیگر دربارهی یک موقعیت یا فرد خلاص میکند و به شما کمک میکند که از رفتار عجیب زمانی که نمیتوانید دوستتان را کنار بکشید و راجع به چیزهایی که متوجه شدید بحث کنید، پرهیز کنید. زمانی که گروه بزرگتری را برای پیشنهاد برنامهی کنش گرد هم آوردهاید، شما و دوستانتان باید در رابطه با نیاتتان، تمایل برای پذیرش ریسک، سطوح تعهد و نظرات دیگران شفاف باشید تا در زمان صرفهجویی کنید و از ابهام بیمورد اجتناب کنید. اگر تا به حال جزو حلقهی کنش مستقیم نبودهاید، تعجب خواهید کرد که تا چه اندازه چیزها میتوانند پیچیده و غامض شوند حتی زمانی که همه آماده حاضر میشوند.</p>
<h1 id="mtdhyy-r-bry-amdhszy-sth-mnyt-ykh-grwh-y-mwqyt-twsh-dhyd">متدهایی را برای آمادهسازی سطح امنیت یک گروه یا موقعیت توسعه دهید.</h1>
<p>رویهی سریعی که میتوانید در آغاز یک جلسهی بزرگتر که در آن همه با یکدیگر آشنا نیستند اجرا کنید، بازی «ضمانت برای» است: هرکسی که خود را معرفی میکند، تمام کسانی که میتوانند ضمانت او را بکنند دستهایشان را بالا ببرند. تنها برای کسانی ضمانت کنید که یقین دارید لایق اعتماد شما هستند. خوشبختانه، هرکس توسط پیوندهایی به دیگران در زنجیره وصل است؛ در غیر این صورت، حداقل همه میدانند که روال کار چگونه است. کنشگری که اهمیت امنیت خوب را میداند در موقعیتی که هیچیک از افراد حاضر نمیتواند ضمانت او را بکند و دیگران از او میخواهند که برود، احساس توهین نخواهد کرد.</p>
<h1 id="mhl-mlqt-fkhtwr-mhmy-dr-mnyt-st">محل ملاقات فاکتور مهمی در امنیت است.</h1>
<p>جایی که بتوانند آن را رصد کنند مناسب نیست(مثل سکونتگاه شخصی)، جایی که بشود همهی شما را باهم آنجا مشاهده کرد (مثل پارکی در نزدیکی جایی که قرار است فعالیتی در آن انجام دهید) مناسب نیست، جایی که ورود و خروج شما در آن قابل رویت است مناسب نیست یا جایی که کسی میتواند به شکل غیرمنتظره وارد آن شود. دیدهبانی کنید، به محض شروع شدن داستان در را قفل کنید، مراقب چیزهای مشکوک باشید. گروههای کوچک میتوانند قدم بزنند و صحبت کنند؛ گروههای بزرگتر میتوانند در موقعیتهای ساکت بیرون از خانه ملاقات کنند – اگر زمان دارند به کوهنوردی و کمپ بروند – یا از اتاقهای خصوصی در ساختمانهای عمومی، مثل اتاقهای مطالعه در کتابخانهها و کلاسهای خالی استفاده کنند. بهترین موقعیت برای شما این است: با وجود این که پیرمرد صاحب کافه نمیداند شما در یک کنش مستقیم مشارکت میکنید، چون دوست نزدیک او هستید مشکلی ندارد که اتاق پشتی کافه اش در جنوب شهر را برای یک بعد از ظهر برای یک دورهمی خصوصی در اختیارتان قرار دهد. البته بدون این که سوالی بپرسد.</p>
<h1 id="nsbt-bh-qbl-tmd-bwdn-trfyntn-agh-bshyd-mkhsws-anhyy-r-khh-mmkhn-st-b-ann-dr-flythy-zyrzmyny-hmkhry-khnyd">نسبت به قابل اعتماد بودن اطرافیانتان آگاه باشید، مخصوصا آنهایی را که ممکن است با آنان در فعالیتهای زیرزمینی همکاری کنید.</h1>
<p>در خصوص مدتی که افراد را میشناسید، قدمت مشارکت آنان در اجتماع شما و زندگی قابل ردیابیشان خارج از جمع و تجربیات دیگران با آنان هشیار باشید. دوستانی که با آنان بزرگ شدهاید، اگر هنوز در زندگیتان حضور دارند، میتوانند بهترین همراهان شما در کنش مستقیم باشند، چون شما با نقاط قوت و ضعف آنان و شیوهای که آنان فشار را مدیریت میکنند آشنا هستید – و مطمئنید که آنان همانی هستند که میگویند. اطمینان حاصل کنید که تنها به رفقایی دربارهی امنیت خودتان پروژههایتان اعتماد کنید که پروژهها و تعهدات یکسانی با شما دارند و اساساً نیازی به ثابت کردن خود به یکدیگر ندارید. در بلند مدت، تلاش کنید که اجتماعی از افراد با دوستیهای طولانیمدت و تجربهی مشترک کنش بسازید که با دیگر اجتماعات این چنینی هم، پیوند داشته باشد.</p>
<h1 id="khyly-ngrn-nfwdhy-bwdn-frd-nbshyd-gr-myrhy-mnyttn-mwthr-bshd-yn-frd-sl-mhm-nkhwhnd-bwd">خیلی نگران نفوذی بودن افراد نباشید؛ اگر معیارهای امنیتتان موثر باشد، این افراد اصلا مهم نخواهند بود.</h1>
<p>انرژیتان را تلف نکنید و نسبت به هرفرد که ملاقات میکنید شکاک نباشید و از او گریزان نشوید. اگر همهی اطلاعات حساس را در حلقهی افراد مربوطه نگه دارید، تنها با دوستان معتمد و باتجربهای که میتوانید سوابقشان را تأیید کنید همکاری کنید و چیزی دربارهی فعالیتهای خصوصیتان درز ندهید، مأمورین و مخبرین پلیس در جمعآوری مدارک علیه شما ناتوان خواهند بود. یک فرهنگ امنیت خوب باید عملا این را که چنین حشرات موذیای در اجتماع شما فعال هستند یا نه، بیاهمیت کند. مسئلهی مهم این نیست که آیا کسی با پلیس همکاری میکند یا نه، بلکه این است که آیا ریسک امنیتی ایجاد میکند یا نه، اگر نامطمئن به نظر میرسد (به هر دو معنی)، نباید اجازه داده شود که به موقعیتی برسد که امنیت کسی به او وابسته باشد.</p>
<h1 id="drbrhy-ntzrt-mnyty-dygrn-bdnyd-anh-r-bpdhyryd-w-bh-tfwt-rwshh-htrm-bgdhryd">دربارهی انتظارات امنیتی دیگران بدانید، آنها را بپذیرید و به تفاوت روشها احترام بگذارید.</h1>
<p>برای همکاری با دیگران، باید مطمئن شوید که آنها با شما راحت هستند؛ حتی اگر با آنان همکاری نمیکنید، نباید بهشان احساس ناخوشایندی بدهید یا به خطری که بهتر از شما درک میکنند کمتوجهی کنید. زمانی که وقت برنامهریزی برای کنش مستقیم است، سرباززدن از فرهنگ امنیت مورد توافق در اجتماع، نه تنها میتواند شانس شما را برای همکاری با دیگران خراب کند، بلکه اساساً امکان عملیشدن پروژه را نیز ممکن است به خطر بیاندازد. برای مثال، اگر شما ایدهای را که همه مایل به امتحانکردن آن بودهاند در موقعیتی مطرح کنید که دیگران آن را ناامن میدانند، ممکن است مجبور شوند به همین دلیل برنامه را لغو کنند. از افراد بخواهید که خطوط کلی نیازهای خاص امنیتی خود را پیش از مطرح کردن موضوع کنش مستقیم مشخص کنند.</p>
<h1 id="dr-bhth-mnyt-nyzhy-khwd-r-bh-dqt-byn-khnyd">در بحث امنیت نیازهای خود را به دقت بیان کنید.</h1>
<p>درکنار پایبندی به انتظارات دیگران باید عمل به انتظارات خود را هم برای آنها آسان کنید. در آغاز هر رابطهای که در آن ممکن است زندگی شخصی سیاسی شما را به خطر بیفتد، تأکید کنید که جزئیاتی هست که مایلید برای خود نگه دارید. این میتواند شما را از ماجراهای بسیاری در موقعیتهایی که به اندازهی کافی استرسزا هستند نجات دهد؛ آخرین چیزی که بعد از برگشت از مأموریتی مخفی که طبق برنامه پیش نرفته نیاز دارید مشاجره با معشوقتان است: «ولی اگر تو به من اعتماد داشتی، راجع به این به من میگفتی! من از کجا بدانم که در حال خیانت کردن با فلانی نیستی…!» مسئله اعتماد نیست – اطلاعات حساس جایزهای نیست که کسب شود یا فرد لیاقت آن را به دست آورد.</p>
<h1 id="mrqb-mrdm-bshyd">مراقب مردم باشید.</h1>
<p>صراحتاً به اطرافیانتان بگویید که با حضورتان یا با اقداماتی که برنامهریزی کردهاید، چه ریسکهایی را برای آنان ایجاد میکنید، حداقل به آن اندازه که بدون تخطی از دیگر قواعد فرهنگ امنیت قادر به آن هستید. به آنها بگویید که تا چه اندازه قادر به پذیرش چه ریسکهایی هستید: برای مثال، این که آیا میتوانید دستگیری را تحمل کنید (اگر احکام در حال بررسی دارید، اگر مهاجر بدون مدارک هستید، و غیره)، چه مسئولیتهایی بر عهده دارید، این که آیا آلرژی خاصی دارید یا نه. دیگران را با تصمیمات خود تحتتأثیر قرار ندهید، خصوصاً اگر در صورتی که آنها بهخاطر رفتار شما دستگیر یا متهم شوند، قادر نیستید حمایت ملموسی از آنها بکنید. اگر شخص دیگری در منطقهای بلافاصله بعد از آتشی که شما برافروختهاید اعلامیهای نصب کند، پلیس ممکن است او را به آتشسوزی هم متهم کند. حتی اگر اتهامات نتواند ثابت شوند، شما نباید آنها را به خطر بیندازید، یا به طور تصادفی مسیر فرار برنامهریزیشدهی آنها را مسدود کنید. اگر به انشعاب راهپیمایی که منطقهی مجاز را ترک میکند کمک کردید، سعی کنید بدن خود را بین پلیس و سایر افرادی که حضور یافتهاند اما لزوماً خطرات موجود را درک نمیکنند، قرار دهید. اگر با تخریب اموال، به راهپیمایی مستقلی دامن میزنید، اطمینان حاصل کنید که وقتی پلیس در صحنه حاضر میشود، افرادی که آمادگی این اتفاق را نداشتند هنوز گیج و سرگردان نیستند. پروژههای پرخطر را که به عهده میگیرید، مطمئن شوید که آمادهی انجام هوشمندانه آنها هستید. شخص دیگری نباید برای جمع کردن اشتباه شما دچار خطرات غیرمنتظرهای شود.</p>
<h1 id="frhng-mnyt-nwy-adb-mshrt-st-rhy-bry-jlwgyry-z-swtfhmhy-bymwrd-w-drgyryhy-blqwh-fjhbr">فرهنگ امنیت نوعی آداب معاشرت است، راهی برای جلوگیری از سوتفاهمهای بیمورد و درگیریهای بالقوه فاجعهبار.</h1>
<p>نگرانیهای امنیتی هرگز نباید بهانهای برای ایجاد احساس حذفشدن یا تحقیرشدن در دیگران باشد - گرچه برای جلوگیری از این احساسات ممکن است ظرافت لازم باشد! - همانطور که هیچکس نباید فکر کند «حق» دارد در کارهای خصوصی دیگران دخالت کند. کسانی که فرهنگ امنیتی اجتماعات خود را نقض میکنند در اولین بار نباید خیلی سخت مورد سرزنش قرار بگیرند -مسئله این نیست که به اندازه کافی آداب کنشگری آموخته باشید تا بتوانید به گروه کنشگری بپیوندید، بلکه باید انتظاراتی جمعی ایجاد کنید و به آرامی به همه کمک کنید تا اهمیت فرهنگ امنیت را درک کنند؛ بعلاوه، وقتی افراد در حالت دفاعی قرار می گیرند، حداقل توانایی را در جذب انتقاد سازنده دارند. با این وجود، همیشه باید بلافاصله به چنین افرادی گفته شود که چگونه دیگران را در معرض خطر قرار میدهند و ادامه دادن کارشان چه عواقبی خواهد داشت. کسانی که نمیتوانند این مسئله را درک کنند باید با درایت اما به طور موثر از همه شرایط حساس خارج شوند.</p>
<h1 id="frhng-mnyty-prnwyy-nhdynhshdh-nyst-blkhh-rhy-bry-jlwgyry-z-prnwyy-nslm-b-bh-hdql-rsndn-khtrt-pysh-z-mwd-st">فرهنگ امنیتی پارانویای نهادینهشده نیست، بلکه راهی برای جلوگیری از پارانویای ناسالم با به حداقل رساندن خطرات پیش از موعد است.</h1>
<p>فرسوده میشوید اگر انرژی زیادی را صرف این نگرانی کنید که تحت چه نظارتی هستید یا دائما دربارهی اعتبار رفقای بالقوهتان تردید کنید. بهتر است همان انرژی را صرف کمکردن خطرات جدی کنید. یک فرهنگ امنیت خوب باید باعث شود همه احساس آرامش و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند، نه کمتر. در همین حال، به همان اندازه غیر مولد است اگر کسی را که به معیارهای امنیتی سختتری نسبت به شما پایبند است، به پارانویید بودن متهم کنید. به یاد داشته باشید که دشمنان در کمین ما هستند.</p>
<h1 id="ngdhryd-shkh-lyh-shm-stfdh-shwd">نگذارید شک علیه شما استفاده شود.</h1>
<p>اگر دشمنانتان نتوانند رازهای شما را بفهمند، تلاش خواهند کرد شما را علیه یکدیگر تحریک کنند. ماموران مخفی میتوانند برای ایجاد اختلاف، بیاعتمادی و کینه در درون یا بین گروهها شایعه پخش کنند یا اتهام بزنند. ممکن است نامهها را تحریف کنند یا اقدامات مشابهی را برای جهت دادن به فعالیتهای شما پیش بگیرند. رسانههای جریان اصلی به اشکال مختلفی این کار را میکنند:
با پخش گزارشهایی دروغین مبنی بر این که در گروه خبرچین وجود دارد؛ یا بازنمایی غلط سیاستورزی و سوابق یک فرد یا گروه برای دشمن کردن آنها و متحدان احتمالیشان. یا تاکید و تکرار بر نزاع داخلی بین دو جریان جنبش تا جایی که واقعا به یکدیگر بیاعتماد شوند. همان طور که گفته شد، یک فرهنگ امنیتی هوشمندانه که سطح بالایی از اعتماد و اطمینان را ایجاد میکند، باید چنین تحریکاتی را در سطح شخصی تقریباً غیرممکن سازد. وقتی صحبت از روابط بین طرفداران تاکتیکهای مختلف و سازمانهای مختلف میشود، اهمیت همبستگی و تنوع تاکتیکها را بخاطر بسپارید و به دیگران نیز اعتماد کنید، حتی اگر گزارشهای رسانهای چیز دیگری را بیان کنند. شایعات یا گزارشها را به عنوان واقعیت قبول نکنید: هر بار برای تأیید به منابع اصلی رجوع کنید، و در رابطه با آنها سیاسی برخورد کنید.</p>
<h1 id="b-blwf-whsht-nkhnyd">با بلوف وحشت نکنید.</h1>
<p>توجه و نظارت پلیس لزوماً نشاندهندهی این نیست که آنها از برنامهها یا فعالیتهای شما چیز خاصی میدانند: اتقاقاً این رفتارشان نشان میدهد که چیزی نمیدانند و سعی در ترساندن شما از ادامهی فعالیتتان دارند. شم خود را تقویت کنید تا متوجه شوید که چه زمانی واقعا پوشش شما از بین رفته و چه زمانی دشمنانتان سعی دارند با آشفته کردنتان کاری کنند که خودتان را لو بدهید و کار خودشان را راحت کنند.</p>
<h1 id="hmyshh-bry-yn-mkhn-khh-tht-nzr-bshyd-amdh-bshyd-wly-bry-mwthr-bwdn-khwd-r-dr-mrd-nzrt-qrr-ndhyd">همیشه برای این امکان که تحت نظر باشید، آماده باشید ولی برای مؤثر بودن خود را در معرض نظارت قرار ندهید.</h1>
<p>حتی وقتی تمام کارهایی که انجام میدهید کاملاً قانونی باشند، اگر سازمانهای اطلاعاتی احساس کنند که برای اربابانشان مزاحمت ایجاد میکنید، ممکن است آزار و اذیتتان کنند. از بعضی نظرها، این می تواند بهترین چیز باشد. هرچه بیشتر آنها مجبور به نظارت باشند، انرژی آنها بیشتر پخش میشود و تشخیص دقیق و خنثی کردن براندازان برای آنها دشوارتر است. در عین حال، دچار هیجان تحت نظارت بودن نشوید و تصور نکنید که هرچه مقامات بیشتر به شما توجه کنند، گویای این است که برای آنها خطرناکتر هستید - آنها خیلی باهوش نیستند. آنها معمولاً مشغول سازمانهای مقاومتی هستند که بیشترین شباهت را به رویکردهای خودشان دارد؛ از این استفاده کنید. بهترین تاکتیکها آنهایی هستند که به راحتی در دسترس همه باشند، نتیجه بگیرند و فشار بیاورند ولی حداقل تا زمانی که لازم است هم در رادار قدرتها ظاهر نشوند. در حالت ایدهآل فعالیتهای شما باید برای همه شناخته شده باشد، جز مقامات.</p>
<h1 id="frhng-mnyt-shml-khd-skhwt-st-wly-yn-khd-bysd-bwdn-nyst">فرهنگ امنیت شامل کد سکوت است ولی این کد بیصدا بودن نیست.</h1>
<p>داستانهای سواستفادههای جسورانهی ما در مبارزه با سرمایهداری باید به نوعی بیان شود، تا همه بدانند مقاومت یک امکان واقعی است که توسط افراد واقعی عملی میشود. باید تحریکات آشکار برای شورش انجام شود، تا انقلابیون بتوانند یکدیگر را پیدا کنند و احساسات انقلابی مدفون در قلب تودهها به بیرون راه پیدا کند. یک فرهنگ امنیتی مناسب باید همان اندازه که برای امنیت افراد در فعالیتهای زیرزمینیشان لازم است مخفیانه باشد و در عین حال دیدگاههای رادیکال را نیز جلوی چشم همه بگذارد. امروزه بیشتر سنتهای امنیتی موجود در محیط کنشگری نشأت گرفته از کنشهای سی سال گذشتهی محیط زیستی و حقوق حیوانات است. به همین دلیل، کاملاً برای نیازهای گروههای کوچکی که کنشهای غیرقانونی ایزوله انجام میدهند مناسب است، اما همیشه برای فعالیتهای آشکار با هدف تشویق به سرکشی عمومی مناسب نیست. در برخی موارد معقول است که آشکارا قانونشکنی کنید تا مشارکت گروه بزرگی را برانگیزید که میتواند امنیت افراد متعددی را تأمین کند.</p>
<h1 id="nyz-bh-frr-z-rdyby-dshmnntn-r-b-nyz-bh-qbl-dstrs-bwdn-bry-rfqy-blqwhtn-dr-tdl-qrr-dhyd">نیاز به فرار از ردیابی دشمنانتان را با نیاز به قابل دسترس بودن برای رفقای بالقوهتان در تعادل قرار دهید.</h1>
<p>در دراز مدت، دیگر رازنگهداری به تنهایی نمیتواند از ما محافظت کند. دیر یا زود آن ها قرار است همه ما را شناسایی کنند و اگر هیچکس از کاری که میکنیم و یا چیزی که میخواهیم، خبر نداشته باشد، آنها میتوانند با مجازاتهایشان نابودمان کنند. فقط قدرت عمومی و جامعهای مطلع و دلسوز( و اگر خوششانس باشیم، جامعهای مجهز شبیه به ما) میتواند کمکمان کند. همیشه باید راهی برای ورود به اجتماعاتی که قابلیت کنش مستقیم را دارند، وجود داشته باشد تا افراد بیشتری بتوانند به ما ملحق شوند. مسلماً افرادی که خواهان انجام کارهای مهمتری هستند باید این موضوع را بین خود نگه دارند، ولی هر اجتماعی باید یک یا چند نفر برای تشویق و آموزش دادن کنشهای مستقیم داشته باشد و با احتیاط ، افرادی مبتدی ولی مطمئن را به بقیه وصل کند.</p>
<h1 id="zmny-khh-dr-hl-chydn-nqshh-y-bry-khnshy-hstyd-shrw-bh-mstqr-khrdn-brnmh-mnyty-mnsb-an-khnyd-w-tbq-an-ml-khnyd">زمانی که در حال چیدن نقشه ای برای کنشی هستید، شروع به مستقر کردن برنامه امنیتی مناسب آن کنید و طبق آن عمل کنید.</h1>
<p>توانایی حدس زدن میزان خطرات یک فعالیت یا موقعیت و واکنش دادن به آن، تنها برای دور ماندن از زندان حیاتی نیست، بلکه به ما کمک می کند چیزهایی که نباید نگرانشان باشیم را پیدا کنیم و در نتیجه از تدابیر امنیتی بیجا و سنگین دوری کنیم. فراموش نشود که هر کنشی قسمتهای مختلفی دارد که نیاز به درجات متفاوتی از امنیت دارند. مطمئن شوید که این موارد را به وضوح متوجه شده اید.</p>
<p>این هم نمونهای از یک نظام امنیتی و سطوح مختلف آن:</p>
<ol>
<li>فقط کسانی که به صورت مستقیم در یک کنش شرکت دارند، باید از وجودش خبر داشته باشند.</li>
<li>افراد مطمئنی هم برای پشتیبانی از این کنش خبر دارند ولی آنها توسط خود گروه انتخاب میشوند.</li>
<li>اشکالی ندارد که افرادی برای مشارکت به گروه دعوت شوند که احتمال دارد آن را رد کنند. (افرادی خارج از گروه که از کنش خبر دارند ولی راز نگهداراند)</li>
<li>گروه نباید لیستی سختگیرانه از افرادی را که دعوت شدهاند تنظیم کند. داوطلبین آزادند که هر کسی را که در دایره اعتماد آنهاست به گروه دعوت کنند.</li>
<li>«شایعه»هایی از کنش میتواند پخش شوند که حتی از جمع اعضا هم فراتر روند، ولی هویت افراد گروه نباید فاش شود.</li>
<li>کنش علناً اعلام میشود ولی با مقداری احتیاط و جهت دهی، که تا حد ممکن مخبرهای مسئولین دولتی از آن مطلع نشوند.</li>
<li>کنش کاملا اطلاعرسانیشده و غیرزیرزمینی است.</li>
</ol>
<p>برای مثال امنیت سطح اول مناسب گروهی است که برای زدن بمب آتشزا برنامهریزی میکنند، در حالی که سطح دوم برای کسانی مناسب است که کنشهای کوچکتری از تخریب اموال، مثل نقاشی با اسپری در دست دارند. سطح 3 یا 4 میتواند مناسب فراخواندن سخنرانان پس از تاکتیک ‘بلوک سیاه’ درون یک تظاهرات بزرگ باشد یا مناسب گروهی که برای بستهبندی روزنامهها برنامهریزی میکند(بسته به میزان ریسک و نیاز به تعداد بیشتر). سطح 5 برای زدن جرقهی یک راهپیمایی بدون مجوز غافل گیر کننده مناسب است: برای مثال، همه از قبل میشنوند که اجرای آنی دیفرانکو قرار است به یک راهپیمایی ضدجنگ «خودجوش» ختم شود، تا مردم بتوانند به طور مناسبی آماده شوند، ولی از آنجایی که هیچکس نمیداند این ایدهی کیست، هیچکس نمیتواند به عنوان سازماندهنده هدف قرار گیرد. سطح 6 برای خبررسانی یک دوچرخهسواری کریتیکالمث: اعلانها به دستههای دوچرخههای شهروندان بسته میشود، ولی هیچ اطلاعی به رسانهها فرستاده نمیشود، تا پلیس از آغاز ماجرا که توده هنوز شکننده است آنجا نباشد. سطح 7 برای راهپیمایی ضدجنگ مجوزدار یا ضبط ویدئوی رسانه مستقل مناسب است، مگر این که آنقدر به طور ناکارآمدی پارانوئید باشید که حتی بخواهید پروژههای گستردهتان را مخفی نگه دارید.</p>
<p>معقول است که ابزار ارتباطی را انتخاب کنید که بر اساس سطح امنیت لازم از آن استفاده خواهید کرد. اینجا مثالی از سطوح مختلف امنیت ارتباطات مطابق سیستمی که در بالا ترسیم شد، آورده میشود:</p>
<ol>
<li>دربارهی کنش هیچ گفتگویی انجام نشود؛ مگر به شکل رودررو، بیرون از خانههای افراد درگیر، در محیطهای بدون نظارت (مثلا گروه برای بحث راجع به برنامهها به کمپ میرود). هیچ گفتگویی دربارهی کنش انجام نشود مگر این که مطلقا ضروری باشد.</li>
<li>خارج از ملاقاتهای گروهی، افراد درگیر آزاد هستند تا در فضاهای بدون نظارت راجع به کنش بحث کنند.</li>
<li>بحثها در خانههایی که به احتمال زیاد تحت نظر نیستند مجاز است.</li>
<li>گفتگو از طریق ایمیل رمزگذاریشده یا خطوط تلفن بیطرف ممکن است.</li>
<li>اشخاص میتوانند از طریق تلفن، ایمیل، غیره دربارهی کنش صحبت کنند با این شرط که مواظب باشند اطلاعات مشخصی را بیان نکنند – چه کسی، چی، کی، کجا.</li>
<li>تلفن، ایمیل و غیره مجاز هستند. لیست ایمیل، پخش اعلان در محیطهای عمومی، اطلاعرسانی به رسانهها ممکن است بسته به هر مورد قابل پذیرش باشد یا نباشد.</li>
<li>گفتگو و پخش کردن اعلامیهها از هر از طریقی تشویق میشود.</li>
</ol>
<p>اگر اطلاعات مخاطرهبرانگیز منتشر نشوند و در هرپروژهای که برعهده میگیرید معیارهای امنیت مناسب را دنبال کنید، شما به خوبی در راه تحقق آنچه پیشتر مأمور کرایمثینک، اَبی هافمن، به عنوان اولین وظیفهی فرد انقلابی توصیف کرد، خواهید بود: دستگیر نشدن. به امید موفقیت در ماجراجوییها و مخاطرات، و به یاد داشته باشد که چیزی از ما نشنیدید!</p>